Γράφοντας ποιήματα για την Αφροδίτη, έγραψα ένα για: Του Ησίοδου η Αφρογονία (Γέννηση της Αφροδίτης), φανταζόμενος εικονική επίσκεψη του Ησίοδου στην Πέτρα του Ρωμιού, το πάλαι ποτέ, που μπορεί και πρέπει να ήταν και πραγματική.
Του κύματος οι φλοίσβοι, των βοτσάλων οι ήχοι, της φυκάδας οι οσμές, οι θαλασσινές οσμές, του ιωδίου οι οσμές μελωδίες τριωδίου, των γλάρων οι μουσικές, της φύσης τα αρώματα, η ηρεμία, η γαλήνη κι ομορφιά του τοπίου, άφησαν άφωνο, εκστατικό, έκθαμβο, εμβρόντητο στον πρωινό τον ήλιο, τον Ησίοδο κι η ψυχή του έγινε αγνή σαν κύκνου.
Ενεργοποιήθηκαν οι έλικες των συναισθημάτων, του Πατέρα της Θεογονίας, κι οραματίστηκε την Αναδυομένη Αφροδίτη στην Πέτρα του Ρωμιού, εκείνου του τυχερού, για την Κύπρο, πρωινού.
Η Αφροδίτη προϋπήρχε του Ησίοδου, αλλά ως τότε, δεν είχε πιστοποιητικό γέννησης κι ήταν αδήλωτη στο ληξιαρχείο, στο οποίο τη δήλωσε, την ενέγραψε και της εξέδωσε ο Ησίοδος.
Την ανάδυση της Αφροδίτης τη συνόδευαν οι Ώρες, οι Θεραπαινίδες των Θεών του Ολύμπου. Έντυσαν την Αφροδίτη με αθάνατα φορέματα και την έλουζαν με θεϊκά μύρα και έλαια. Στο κεφάλι της έβαλαν στέμμα που ταίριαζε στο αιθέριο βλέμμα της και στο λαιμό της πέρασαν μαργαριταρένιο περιδέραιο. Και σαν επιστέγασμα, με Φόρμιγγα, έπαιζαν μουσική, μελωδική.
Οι Ώρες ήταν της Βλάστησης, της Καρποφορίας, της Αύξησης και της Γονιμότητας, οι Θεότητες.
Μετά που είδα και φωτογραφία της αναδυομένης Αφροδίτης, μέσα από κογχύλι, συνοδεία των Ωρών, (Βικκιπαίδεια), η μια σκέψη με οδηγεί σε άλλη, μου πέρασε η ιδέα κατά πόσο θα μπορούσε εκεί που γεννήθηκε η Κύπριδα Θεά της Κύπρου, να γίνει ένα μνημείο τέχνης, το οποίο θα είναι σημείο Παγκόσμιας Αναφοράς και σπουδαίο μυθολογικό, ιστορικό, κινηματογραφικό… μεγάλο, για την Κύπρο, χαρακτηριστικό γεγονός.
Δεν είμαι γλύπτης ή αγαλματοποιός και χρειάζεται προσεκτική μελέτη για να γίνει ένα καλλιτέχνημα κι ένα έργο τέχνης παγκόσμιας εμβέλειας. Απλά από ό,τι καταλαβαίνω πρέπει να έχει τα χαρακτηριστικά του Κάλλους, του Έρωτα, της Χάρης, του Πόθου της αλαβάστρινης θεάς. Να γίνει από υλικό διάφανες, να υπάρχει εσωτερικά του κατάλληλος φωτισμός ο οποίος το βράδυ μες το απόλυτο σκοτάδι να συνάδει και να φαντάζει ωραία και ειδυλλιακά, να αναδεικνύει το αλαβάστρινο σώμα και τα άλλα προσόντα, της ερωτικής θεάς και να συνάδει αρμονικά με την ομορφιά του τοπίου και της νύκτας και να συνεπαίρνει τον θεατή κι όχι να δημιουργεί οπτική ρύπανση. Να έχει μια βάση μέσα στη θάλασσα, στην οποία να υπάρχει κατάλληλος υποβρύχιος φωτισμός και πάνω στην επιφάνεια της βάσης να κάθεται το κογχύλι και μέσα να είναι η Αφροδίτη, με τις Ώρες. Ένα τέτοιο μυθολογικό δημιούργημα, θα ήταν ευπρόσδεκτο, όχι μόνο από τους Κύπριους, όχι μόνο από τους, οπουδήποτε, ευρισκόμενους Έλληνες, αλλά και από τους κατοίκους όλων των χωρών που έδρασε η θεά Αφροδίτη. Περιττό να αναφέρω ότι τέτοια έργα είναι αξιόλογα και θα ελκύουν τουρίστες όχι μόνο το χειμώνα αλλά και όλο το χρόνο, από όλο τον κόσμο. Σίγουρα ένα τέτοιο έργο θα ξεσηκώσει, από επιτήδειους, θυελλώδεις αντιδράσεις οι οποίοι θα έχουν διαφορετικά κίνητρα ό ένας από τον άλλον.
Αυτή η πράξη αν υλοποιηθεί θα είναι η κορωνίδα του αιώνα για την Κύπρο και για πολλούς άλλους αιώνες που θα ακολουθήσουν.
Εν εσχάτη ανάγκη, ας γίνει κοντά, έστω έξω στην παραλία, δίπλα στο θαλάσσιο βράχο της Πέτρας του Ρωμιού, που θα είναι κάτι, αλλά θα υστερεί από τη Γη ως τον Ουρανό.
Δεν μιλώ για ογκώδες έργο, σαν αυτό του Ιησού στο Ρίο Ντε Τζανέιρο. Ας πούμε, επειδή δεν θα είναι μακριά από την ακτή, στο 2χ-3χ το ύψος και στις διστάσεις της Αφρόεσσας.
Ο κόσμος θέλει αγάπη και ερωτισμό με την καλή έννοια, τρυφερότητα. Η Κύπρος μπορεί να διαδραματίσει αυτό το ρόλο μέσα από την Ερωτική Θεά με το αζημίωτο το οποίο θα είναι και ανεκτίμητο! Λατρευτικά, ίσως να τιμάται η Κύπριδα θεά, στους γνωστούς τόπους. Αυτό όμως το μνημείο θα είναι ανεπανάληπτο για την Κύπρο, πιστεύω, από πλευράς αξιοθέασης και όχι μόνο και μάλιστα ολόχρονα.
Αφροδίτη σημαίνει Κύπρος. Ποιος το ξέρει; Ούτε οι Κύπριοι. Πώς αξιοποιούμε αυτό μας το πλεονέκτημα;
