Ο Νίκος Τινής, εκφράζει την άποψή του για το εθνικό μας πρόβλημα. 
 
Έτος 1963. Το πλοίο «ARCADIA» άραξε για λίγες ώρες στο λιμάνι του Άντεν, προτεκτοράτο τότε του Ηνωμένου Βασιλείου στην Υεμένη. Για πρώτη φορά βρέθηκα αντιμέτωπος με το «διαίρει και βασίλευε», με τον ρατσισμό και τις φυλετικές διακρίσεις Αράβων και Ευρωπαίων, το απαρτχάιντ το οποίο με τόση βδελυγμία απέρριπτε ο Νέλσων Μαντέλα για τη χώρα του.  
Από την ίδρυση της Κυπριακής Δημοκρατίας το 1960 το μοντέλο της μικτής οικονομίας άρχισε δειλά– δειλά (μπορούσε να ελεγχθεί λόγω του μικρού μεγέθους της) να αποδίδει καρπούς. Άνοιξαν θέσεις εργασίας στο Δημόσιο, εργοστάσια απορρόφησαν εργατικό δυναμικό, άρχισε ο τουρισμός, άνθισαν ο πολιτισμός και η αρχαιολογία.
Το 1974 με την τουρκική εισβολή στην Κύπρο τα όνειρα των Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων για μια ισχυρή οικονομία καταστράφηκαν.
Το 1974 στο Δασάκι της Άχνας απαντώντας σε ερώτηση ξένου δημοσιογράφου «πώς βλέπεις μετά την καταστροφή την οικονομία», ο κ. Γλαύκος Κληρίδης απάντησε: «Δεν μπορώ να φανταστώ την οικονομία παρά μόνο σαν ενιαία». Ο ξεριζωμός του πληθυσμού από τις εστίες του, η ανάμιξη του αγνού χωριάτη με τους αστούς (μαφία, τον γρήγορο πλουτισμό, τη λαμογιά, την κλεψιά, τη ψευτιά) είχε σαν αποτέλεσμα την ημετεροκρατία, την οικογενειοκρατία, την κουμπαριά όχι μόνο στον δημόσιον βίον, αλλά άγγιξε και τη δικαιοσύνη.
Η μη συστράτευση της οικονομίας στον μακροχρόνιο αγώνα μας ενάντια στην τουρκική εισβολή, ο εμπαιγμός του Γιατρού Βάσου Λυσσαρίδη για τα εμπλεκόμενα συμφέροντα, η εμφάνιση της ΔΔΟ επίσημα από τον Πρόεδρο Βασιλείου, η είσοδός μας στην ΕΕ που καθόριζε το πλαίσιο που θα κινείτο η οικονομία και την πορεία του Κυπριακού.
Δυστυχώς το κυνήγι του εύκολου πλούτου, η διαφθορά και τα ναρκωτικά μπήκαν για τα καλά στη ζωή μας. Η ΕΕ κατέστρεψε τις ιδεολογίες του κομμουνισμού, του σοσιαλισμού και του καπιταλισμού, όπως τις ξέραμε. Η ΕΕ μας επέβαλε τον απάνθρωπο νέο φιλελευθερισμό, μετά τη λιτότητα και την οικονομική καταστροφή, με σκοπό να επηρεάσει τις αποφάσεις μας για μια δίκαιη λύση του Κυπριακού. Σήμερα, η νέα γενιά χαμένη στην ανυπαρξία των ιδεών και προτύπων (ιδανικών) αφέθηκε να παρασύρεται στον εύκολο πλουτισμό και τα ναρκωτικά. Δεν τους ενδιαφέρει η απελευθέρωση της πατρίδας τους, (το «Δεν ξεχνώ» απουσιάζει από την παιδεία μας), η συμμετοχή τους στα κοινά. Το ίδιο συμβαίνει και στην τουρκοκυπριακή κοινότητα. Εάν αυτό είναι σωστό, γιατί δεν ξεκινάμε τη συζήτηση για το Κυπριακό από την οικονομία για μια Κεντρική Τράπεζα, ένα κοινό νόμισμα ευρώ για να δούμε πού θα μας βγάλει, εάν υπάρχει σύγκλιση απόψεων και έτσι σιγά–σιγά να προχωράμε. Οι ΗΠΑ και η Κίνα ξεκίνησαν τις σχέσεις τους με επιτραπέζια αντισφαίριση. Κάτι ανάλογο εισηγήθηκε και ο κ. Πόλυς Πολυβίου σε τηλεοπτικά κανάλια, έμμεση εισήγηση της πρόταξης των Συμφωνιών Κορυφής του 1979 Κυπριανού–Ντενκτάς (Αμμόχωστος). Να μια προϋπόθεση ν’ αρχίσουν οι συνομιλίες.
ΥΓ. Ο εποικισμός (παιδιά, εγγόνια κ.λπ.) είναι έγκλημα πολέμου. Να φύγουν όλοι από την Κύπρο, να δικαιούνται όμως να κάνουν αίτηση στο νέο κράτος που θα δημιουργηθεί για να επιστρέψουν (αν τους δοθεί άδεια εισόδου).
Κυπριακό: Είναι δυνατό ενιαία κράτη όπως Ισραήλ, Αίγυπτος, Ιορδανία, Ελλάδα να δεχτούν συνεργασία με κοινότητες; Τότε προς τι οι συζητήσεις για ΔΔΟ;