Ποιος δεν γνωρίζει πόσες αναλογίες έχει προς τον Χριστό ο Ιωσήφ, ο αγαπημένος υιός του Πατριάρχου Ιακώβ; Αγνός και άγιος, διώχθηκε από τα αδέλφια του και ρίφθηκε σε λάκκο, γιατί τον φθόνησαν και θέλησαν να τον εξοντώσουν. Στη συνέχεια τον πώλησαν ως δούλο σε Αιγύπτιους εμπόρους. Όμως ο Δικαιοκρίτης Θεός βράβευσε το ηθικό του μεγαλείο, που το απέκτησε με το να αποφύγει τους πειρασμούς της γυναίκας του Πετεφρή, στην οικία της οποίας υπηρετούσε ως δούλος και τον αναβίβασε σε θρόνο βασιλικό, αντιβασιλέα της Αιγύπτου. Πόση δε ανεξικακία επέδειξε στη συνέχεια προς τα αδέλφια του όλοι το γνωρίζουμε. Ονομάζεται «πάγκαλλος» γιατί είχε εξαίρετο ψυχικό κάλλος.
Ο Πάγκαλλος Ιωσήφ θεωρείται έμψυχος τύπος και σύμβολο του Παμβασιλέως Χριστού – (αγιότητα, πάθος, ανεξικακία, ανάσταση, δόξα). Να γιατί η Εκκλησία μας τον προβάλλει ως αξιομίμητο πρόσωπο στην αρχή της Μεγάλης Εβδομάδας.
Εξάλλου η παραβολή της «καταρασθείσης και ξηρανθείσης συκής» μάς προτρέπει να μην είμαστε άκαρποι καλών έργων και αρνητές «της εν Χριστώ πίστεως και σωτηρίας», όπως η Συναγωγή των Εβραίων, αλλά να ανταποκριθούμε θετικά στο μήνυμα του Σταυρού και του Πάθους του Κυρίου, για μην αποδοκιμασθούμε όπως η άκαρπη συκιά και «μείνωμεν έξω του νυμφώνος Χριστού», αλλά να γίνουμε κληρονόμοι της επουράνιας βασιλείας Του.
Μεγάλη Δευτέρα Εσπέρας
«Ιδού ο Νυμφίος έρχεται…»
Η ευαγγελική παραβολή των δέκα Παρθένων είναι το θέμα που προβάλλεται από την Αγία μας Εκκλησία, τη Μεγάλη Τρίτη.
Ο Χριστός ως Νυμφίος και η Εκκλησία «ως Νύφη Χριστού» θα πρέπει να μας επηρεάσουν συναισθηματικά σήμερα, ώστε και εμείς «τον Νυμφίον αδελφοί αγαπήσωμεν…», όπως Αυτός πρώτος αγάπησε εμάς.
Κανένας Νυμφίος δεν αγάπησε τόσο πολύ όσον ο Χριστός τη Νύφη Εκκλησία, ο οποίος, «εαυτόν παρέδωκεν υπέρ αυτήν, ίνα αυτήν αγιάσῃ», γιατί την ήθελε «μη έχουσαν σπίλον ή ριτίδα, ή τι των τοιούτων, ἀλλ’ ίνα η αγία και άμωμος» (Εφεσίους ε’ 25).
Όμως και «η Νύφη Χριστού», η Εκκλησία, ανταποκρίθηκε στην αγάπη του Ιδρυτή της, Χριστού. Οι ψυχές των εκατομμυρίων αγίων και δικαίων, οσίων και δικαίων απέδειξαν έμπρακτα τούτο.
Εμείς σε ποιο βαθμό αγάπης προς τον Χριστό φθάνουμε; Ας μην Τον λυπούμε αμαρτάνοντες και ας μην προδίδουμε την αγάπη Του και ας είμαστε πάντα έτοιμοι να εισέλθουμε στους γάμους Του.
Οι δέκα Παρθένες, οι πέντε φρόνιμες και οι πέντε μωρές, που καλούνται να προϋπαντήσουν τον Νυμφίο, συμβολίζουν το σύνολον των ανθρώπων της γης, που άλλοι μεν έχουν έργα αρετής, άλλοι δε είναι ράθυμοι και ακατάλληλοι, για να εισέλθουν στον νυμφώνα του Χριστού.
Καλούμαστε λοιπόν από τον Κύριο όσον όλοι μας εφ’ όσον χρόνο ακόμη ζούμε στη γη να γρηγορούμε πνευματικά και να ετοιμαζόμαστε για τη «μεγάλη ημέρα Κυρίου» (Β’ Πέτρου, γ’ 10)…». Ο ίδιος μας παραγγέλλει: «Γρηγορείτε, ότι ουκ οίδατε την ημέραν ή την ώραν, εν η ο υιός του ανθρώπου έρχεται» (Ματθ. κε’ 13).
