O Α. Χατζηαντώνης γράφει για τους serial killers.
Αυτή είναι ίσως η πιο κατάλληλη λέξη για να περιγράψει τα όσα βλέπουμε. Η κοινή γνώμη παρακολουθεί έκπληκτη τον κατάλογο των θυμάτων του ψυχοπαθούς δολοφόνου να αυξάνεται. Έφτασαν τα 7 τα άτυχα θύματα. «Σκορπούσε πτώματα σε τέσσερα σημεία», διαβάζουμε στο πρωτοσέλιδο του «Φ».
Ο άνθρωπος αυτός είναι αξιολύπητος, αφού πρωτίστως κατέστρεψε τη ζωή της δικής του οικογένειας, με όσα διέπραξε. Είναι μια διαταραγμένη προσωπικότητα. Περιπτώσεις σαν αυτή υπάρχουν αρκετές.
Θα επιχειρήσω μια σύντομη αναφορά και σε άλλους κατά συρροή δολοφόνους (serial killers), διότι η Ιστορία βρίθει παρόμοιων περιπτώσεων. Γνωστότερη η περίπτωση του Τζακ του Αντεροβγάλτη (Jack the Ripper), που έδρασε στην Αγγλία, περί το 1888, στη συνοικία Whitechapel, του Ανατολικού Λονδίνου. Τα εγκλήματά του παρέμειναν ανεξιχνίαστα, όπως και η ταυτότητά του. Πάνω από 100 θεωρίες διατυπώθηκαν αλλά ουδεμία απεδείχθη. Κάτι που είχε ως αποτέλεσμα την παραίτηση του αρχηγού της Scotland Yard, Charles Warren.
Αndrei Chikatillo, ο επονομαζόμενος και «Το τέρας του Ροστόβ». Άρχισε την απαίσια δράση του, το 1978. Τα θύματά του ανέρχονται στα 52. Eίχε δολοφονήσει πάνω από 30 γυναίκες και κορίτσια…! Τον μαχαίρωσε συγκρατούμενός του, μέσα στις φυλακές, το 1995.
Gilles De Rais, βαρώνος και ιππότης, από τη Γαλλική Βρεττάνη. Σκότωνε αγόρια. Επονομαζόμενος και ως «ο Αριστοκράτης». Του αποδίδονται… 80-600 δολοφονίες!
Αλλά δεν είναι μόνο άντρες που διέπραξαν ειδεχθή εγκλήματα. Έχουμε και την περίπτωση της Κοντέσσας, Elizabeth Bathory. Έζησε στην Ουγγαρία, τον 16ο αιώνα. Προσελάμβανε φτωχά κορίτσια, ως οικιακές βοηθούς, τις οποίες υπέβαλλε σε φρικτά βασανιστήρια. Ακρωτηριασμό γεννητικών οργάνων, τις αλυσόδενε και τις άφηνε να πεθάνουν από την πείνα…!
Κλείνοντας. Ο Ελληνοκύπριος ύποπτος ομολόγησε ήδη –θα αντιμετωπίσει πιθανότατα την εσχάτη των ποινών. Ισόβια!
Tην ημέρα που γράφεται το κείμενο τούτο, βρισκόμαστε στην Εβδομάδα των Παθών του Κυρίου. Ο Ιησούς υπέστη τα πάντα από τους βασανιστές και σταυρωτές Του, αλλά βρήκε τη δύναμη να συγχωρέσει αυτούς. «Πάτερ άφες αυτοίς, ου γαρ οίδασι, τι ποιούσι…!».
Εμείς βέβαια δεν διαθέτουμε τόση ψυχική δύναμη, διότι είμεθα πεπερασμένοι, θνητοί, αδύνατοι άνθρωποι. Ζητούμε, λοιπόν την παραδειγματική τιμωρία του κτήνους. Διότι αν δεν τιμωρηθεί όπως του αξίζει, θα έχουμε και άλλα παρόμοια εγκλήματα, στο μέλλον.
