Κύπρος η Ελλάδα ολάκερη

 

Στο παρόν μας άρθρο συνεχίζουμε το ξέφρενο ταξίδι μας στο χώρο και στο χρόνο πότε πίσω προς τη Παγγαία, τη Μάνα Γη, και πότε μπρος προς το σήμερα, χωρίς περιορισμούς, μια και όλα διέπονται από τη Θεία Σοφία, το Έν. Σ’ένα ταξίδι όπου οι τόποι και οι άνθρωποι ερωτεύονται, παίρνουν ο ένας την θέση του άλλου, γίνονται ένα. Σ’ένα ταξίδι θριάμβου της Θείας Πρόνοιας που είναι ασυγκράτητη, αδυσώπητη, ανυποχώρητη σ’ αυτόν που θα την εμποδίσει. Σ’ένα ταξίδι που μοιάζει με αχαλίνωτη βυζαντινή μουσική να σε παίρνει στα Ουράνια ( σύγκρινε το παγωμένο βαυαρικό εμβατήριο με το ξέφρενο του Κολοκοτρώνη: Νικηταρά σιγά τον πολυέλαιο ).

Στο ταξίδι μας αυτό θα έχουμε σαν μονάδα χρόνου όχι το δευτερόλεπτο αλλά τον θεικόν Ενιαυτόν, την τέλεια επιστημονική απόδειξη της ύπαρξης του Θείου. Ο χρόνος γίνεται για τον Έλληνα ο ίδιος ο Θεός και όχι το χρήμα. Αυτά τα δύο πάνε ανάποδα : Όσο ανεβαίνει το χρήμα τόσο πέφτει η καρδιά, όσο πέφτει το χρήμα τόσο ανεβαίνει η καρδιά. Το χρήμα πρέπει να εξυπηρετεί τον συνάνθρωπό μας, όχι το ίδιον συμφέρον, αλλιώς είναι στημένο, καταστροφικό. Ακρογωνιαίος λίθος και μεγίστη αξία του Ελληνισμού η ΑΥΤΟΘΥΣΙΑ, πηγή όλων των άλλων αξιών. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ντροπή στο Έλληνα από το να μαζεύει, ο Έλληνας πρέπει να δίνει και όχι να παίρνει.

Ο Έλληνας σαν λάτρης του θεϊκού Ενιαυτού είναι σίγουρος, γι’ αυτό αισθάνεται την υπέρτατη αγαλλίαση. Ο Έλληνας δεν σκέφτεται για το άμεσο χθες, το τώρα, ή το άμεσο αύριο. Ο Έλληνας σκέφτεται για 13000 χρόνια ( Ενιαυτός ) με σκοπό να προστατεύσει τον άνθρωπο και να τον βοηθήσει να μπει σώος στον επόμενο κύκλο και να συνεχίσει προς την αθανασία, ενώ οι δυνάμεις του κακού θέλουν να τον εξοντώσουν πριν προλάβει αποδεικνύοντας την αθεΐα. Έτσι η ελληνική ψυχή γίνεται ΑΘΑΝΑΤΗ.  Ο Ελληνισμός  χωρίς την υπέρτατη αξία της αυτοθυσίας μετατρέπεται σε μια ζούγκλα διευθαρμένων βαρβάρων, όπου ο ένας θα προσπαθεί να εξοντώσει το άλλο σ’ένα νομικά καλυμμένο και τεχνοκρατικά στημένο ψέυτικο κόσμο, που μοιραία θα οδηγήσει τον Ελληνισμό σε εξαφάνιση.

Στο φτερούγισμά μας προς την Παγγαία θα δούμε να ενώνονται ανυψωνώμενες προς τον Ήλιο τις πέντε Ηπείρους στη συνέχεια να ρουφιώνται συρταρωτά από τη Παγγαία Γη, τη μια πέτρα ( Ελλάς = Εν λας = η μια πέτρα ) που γέννησε την Ελλάδα και τον Ελληνισμό πρώτα απ’όλα, εκεί ψηλά να τρέφεται από τον πνευματοδότη Ήλιο και να έχει την πλήρη γνώση. Και ο Ελληνισμός μας έδωσε τη Δημόκρατία ένα πολίτευμα αυτοθυσίας και όχι προβολής, επιβολής και εξουσίας. Χωρίς  αυτοθυσία δεν μπορεί να υπάρξει Δημόκρατία, οι δε κυβερνώντες πρέπει να είναι παραδείγματα αυτοθυσίας. Οι Ήπειροι είναι τα παιδιά της Ελλάδας με βάση τη θεϊκή αυτή διαδικασία. Οι Έλληνες τα παιδιά του Ηλίου. Η Ελλάδα οδηγεί δεν οδηγείται. Άμα η Ελλάδα οδηγείται έχουν γίνει όλα παγκόσμια μπάχαλο. Ο Ελληνισμός οφείλει να είναι μπροστάρης. Αίεν αριστεύειν έλεγαν οι πρόγονοί μας. Μην τους αφήσεις να μπουν ούτε από μια χαραμάδα, διότι και από μια χαραμάδα να μπουν θα τα τινάξουν όλα στον αέρα. Κάθε πανανθρώπινη ιδέα μακριά από τον Ελληνισμό είναι καταδικασμένη να στραφεί εναντίον του ανθρώπου. Οι βάρβαροι εκμεταλεύονται τον ελληνισμό αφου τον κακοποιήσουν για να ικανοποιούν την ακόρεστη βουλιμία τους, στρέφοντάς τον εναντίον του ανθρώπου. Και το φρικώδες να βγαίνουν καθαροί ( πασάροντας μας τα ελαττώματά τους και παίρνοντας σαν βιτρίνα τους τα προτερήματά μας διότι πιο μέσα αρχίζει μια απαίσια μαυρίλα ) και να ζητάν και ρέστα.

Ξεκινώντας το ταξίδι μας αυτό κάνουμε το πρώτο μας εύρημα πέραν των όσων ήδη εκθέσαμε στα πρώτα δύο μας άρθρα. Βάσει του μοντέλου μας η παραλιακή Λακωνία αντικρίζει την παραλία της Μόρφου. Σπαρτιάτες ήταν οι ιδρυτές της όμορφης Μόρφου. Τα ευρήματά διαδέχονται με έκπληξη θεϊκή το ένα το άλλο σαν ένα σταυρόλεξο της Θείας Πρόνοιας. Η Δήλος , το νησί του Απόλλωνα, ταξιδεύει προς τον κόλπο της Επισκοπής και κολλά στο Ιερό του Απολλωνα του Υλάτη. Η ωραία Κάλυμνος κολλά επιδέξια στην παραλία Κάλυμνος της Κύπρου.
                     

Προχωράμε γοργά προς την Παγγαία. Τα ανεπανάλειπτα Άγραφα με το όμορφο Καρπενήσι υψώνονται κατεβαίνοντας προς τον Κορινθιακό και ανταμώνονται με το γλυκό Ριζοκάρπασο της Κύπρου. Το γλυκό χωριό της Κύπρου Γεράνι συναντιέται με τα καταπράσινα Γεράνεια Όρη της Κορινθίας και Αττικής. Τηρουμένων των αναλογιών επάνω στην πλάγια γραμμή Καρπενήσι – Γεράνεια Όρη τα Όρη Πατέρας της  Δ. Αττικής συναντούν το χωριό Πατρίκι της Κύπρου και η ιστορική Λιβαδειά αντικρύζει γλυκά το χωριό Λιβάδια της Καρπασίας. Από την απέναντι παραλία, σε θαυμαστά σύμφωνες αναλογίες αποστάσεων, τα χωριά της Κερυνειας Κλεπίνη και Τράπεζα χαιρετούν γλυκά τα χωριά της Αχαΐας Κερπινή και Τράπεζα.
                      

Προς την ίδια κατεύθυνση συνεχίζοντας τη ξέφρενη πορεία μας στο χωρόχρονο η ένδοξη Χαλκιδική τραβώντας από πίσω την Θράκη των μυστηρίων και της επανάστασης κατεβαίνει το Αιγαίο να  συναντήσει τη λεβεντεμάνα Κρήτη που ταξιδεύει βόρεια με περισσή τόλμη και αγάπη να βοηθησει το συναπάντημα. Η συνάντηση των δύο γενναίων Ελληνικών χωρών γίνεται κοντά στην Αττική.Tα τρία πόδια της Χαλκιδικής διπλώνουν και πλαγιάζουν ταιριαστά ορμούμενα από θείο έρωτα στα τρία σκαλοπάτια της Κρήτης. Μαζί οδεύουν δυτικά με χάρη και ενώνονται με την Αττική στο Σούνιο. Και οι τρείς μαζί αγκαλιασμένες κινούνται προς τη Κύπρο που την είχαμε ήδη τοποθετήσει στη καρδιά της Ελλάδας, τον Αργοσαρωνικό και Κορινθιακό κόλπο με την μύτη ( χερσ. Καρπασίας, ακρ. Απ. Ανδρέα ) να φθάνει μέχρι την Πάτρα . Την συναντουν στο Κίτι ( Αττική με λίγες αλλαγές ). Το ‘συμπούρκησμα ‘ αυτό είναι θεϊκά συνταρακτικό. Το Λιβάδι της Λάρνακας συναντά το Λιβάδι της Χαλκιδικής και το Λιβάδι της Κρήτης. Το μυτερό άκρο της Δ. Χαλκιδικής, χερσονήσου της Μακεδονίας, εισχωρεί με θεϊκή ορμή στο γλυκό σώμα της Κύπρου φτάνοντας μεχρι τη Μακεδονίτισσα όπου ευδοκιμεί το μακεδονικό βότανο ο  μαϊντανός. Το άκρο της  Δυτ. Κρήτης φτάνει μέχρι τη Λευκωσία ( Λευκοθέα ) που αντικρύζει έτσι τα Λευκά όρη της Κρήτης.
                      

Η Λευκωσία μαζεύει απ’όλες τις κατευθύνσεις τις ορμές της Ελληνικής γης πανέτοιμη για τη θεϊκή δράση και αλοίμονο σ’ αυτόν που θα την εμποδίσει. Λευκωσία : Λήδρα = Λη δρα = Ηλ ( Ελ ) δρα = η δράση του Ηλίου, η δράση του Ελληνισμού καθώς την ορίζει η Θεία Πρόνοια. Ο Κάμπος της Κρήτης χαιρετά με  αγάπη τον Κάμπο της Κύπρου. Ο κόλπος της Αμμοχώστου ανοίγει μέχρι την Αθηαίνου (βλέπει την Αθήνα) για να υποδεχθεί χαρμόσημα την παραλία της Αττικής.

 

Η Εύβοια προσπαθώντας από τη μεριά της να ευκολύνει την κάθοδο της πανέμορφης Χαλκιδικής σπρώχνει διαγώνια τη Θεσσαλία δίνοντας την υπέρτατη στροφορμή στο βουνό των Θεών, τον Όλυμπο, που ξεκολλάει και αρχίζει να περιστρέφεται με θεϊκή μανία, με το κεφάλι προς τα μέσα, σαν ο καλύτερος Δερβίσης, δείχνοντας που πάει. Πάει να βρει το ταίρι του και καμμία ανθρώπινη δύναμη δεν μπορεί να σταθεί στο διάβα του. Μπορεί το πεπερασμένο, το μηδαμινό να νικήσει το άπειρον, το θείον; Αφού πάρει γύρα την τετραπλή συνάντηση (Μακεδονία-Κρήτη-Αττική-Κύπρος) εισχωρεί περίλαμπα από τα νότια της Κύπρου για να συναντήσει το δικό της Όλυμπο. Με τη συνοδεία πολεμικών παιάνων σφιχταγκαλιάζονται, δακρύζουν, έχουν πολλά να πούνε και προχωρούν μαζί να συναντήσουν τα αρσενικά βουνά της Πελοποννήσου τον  Ταϋγετο και τον Πάρνωνα. Όλοι μαζί ανυψώνονται προς τον Ήλιο ανεβάζοντας μαζί τους και τη διπλανή Ολυμπία. Έτσι οι τρεις Ολύμπιοι ξανασμίγουν σε μια Ολύμπια συνάντηση. Κοιτώντας μακρυά φαίνεται να κατεβαίνει από το βορρά η Ήπειρος, που επειδή ξέμεινε, τρέχει να προλάβει την θεϊκή συνάντηση των Ελληνικών χωρών, σηκώνοντας πάνω τα ιμάτιά της για γρηγοράδα  και μονολογώντας «πως ξεχάστηκα; ». Και όταν επιτέλους φθάνει, επειδή δεν έχει τίποτε άλλο να κάνει, τους  σκεπάζει όλους με τα φιλιά της.  Ήπειρος ( Άπειρον, ΑΠΕΙΡΩΤΑΝ) το πρώτο θεϊκό Ελληνικό γέννημα, ο χώρος των Πρωτοελλήνων.

 

Γίνεται έτσι η ιερή πρωταρχική Ελλάδα με καρδιά την Κύπρο μας, ο ομφαλός της Γης. Για τούτο ο Ελληνισμός είναι πιο δυνατός και πιο πλούσιος απ’όλους τους άλλους του πλανήτη μαζί. Και όμως οι πλάνοι έχουν σκοπό να σε κάνουν να νιώθεις μηδέν.

Βλέπουμε λοιπόν, ότι οι τόποι, πριν από μας ερωτεύονται τον έρωτα τον ύψιστο,παραδειγματίζοντας τα παιδιά τους, τους Έλληνες. Οι τόποι πριν από μας πολεμάνε ατρόμητα οδηγούμενοι από την Θεία Πρόνοια, παραδειγματίζοντας τα παιδιά τους, τους ¨Ελληνες. Και είναι ο πολεμος από τις πιο ιερές λέξεις της θείας Ελληνικής γλώσσας που γραμματολογικά σημαίνει πρωτίστως την πνευματική μάχη. Πρέπει δηλαδή ο Έλληνας να έχει ελέγξει όλες τις παραμέτρους της μάχης πλήρως   ( και είναι ο μόνος που μπορεί ) ώστε να κερδίσει τη θεία Νίκη επ’ ωφελεία της ανθρωπότητας. Εάν έστω και μία παράμετρος δεν ελεγχθεί πλήρως τότε δε μιλάμε για ελληνικό στράτευμα αλλά για βαρβαρικό, διότι σ’ εκείνη την παράμετρο αφέθηκε στη βαρβαρική βουλιμία και δεν έκανε το σωστό έλεγχο. Ο ¨Ελληνας κάνει πόλεμο, οι ξένοι παίζουν πόλεμο. Αν αυτοί σε οδηγήσουν, μοιραία θα σε παίξουν. Ως εκ τούτου πολύ θα ήθελαν να μας κυβερνάει δικό τους κέντρο, να μας απομακρύνουν  από τα ιδεώδη μας και να μας εκμηδενίζουν με το διαίρει και βασίλευε.
                      

Στον κάθε Έλληνα ζουν όλοι οι Έλληνες που πέρασαν αυτοί που είναι τώρα και όσοι θα έλθουν. Ο ένας Έλληνας ζει σε όλους και όλοι στον ένα. ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΤΗΝ ΟΛΟΤΗΤΑ. Ένας τέτοιος λαός είναι πλασμένος να  κυβερνιέται μόνο από Ελληνισμό και από κανέναν άλλο.
                       

ΚΥΠΡΟΣ καρδιά της ΕΛΛΑΔΑΣ, σπινθήρα της ζωής, έναυσμα της δημιουργίας του Κόσμου, είσαι ΕΛΕΥΘΕΡΗ. Οι μαχαιριές στο σώμα σου τα παράσημά σου, θεία θελήσει, για να είσαι ενεργή  στο δρόμο του λαμπρού Πεπρωμένου σου, του ηρωϊσμού και της αθανασίας. Κύπρος η Ελλάδα είναι μαζί σου. Σε αγκαλιάζει με αγάπη, με θαλπωρή και λαχτάρα. Εισχωρεί μέσα σου με θεϊκή λύσσα για να κατοχυρώσει την καρδιά της. Μπορεί κανείς να ζήσει χωρίς την καρδιά του; Κύπρος η Ελλάδα σε σκεπάζει με αγάπη, είναι με στοργή παντού γύρω σου, μέσα σου και σε υψώνει μαζί της προς τον πνευματοδότη Ήλιο. ΚΥΠΡΟΣ ΕΙΣΑΙ Η ΕΛΛΑΔΑ ΟΛΑΚΕΡΗ.