Όπως είναι ήδη γνωστό ο κυβερνοχώρος έχει καταστεί αρένα ανταγωνισμού από τότε που τέθηκε σε λειτουργία και έχει σακατέψει την υποδομή κάθε χώρας χωρίς να πέσει ούτε μια τουφεκιά όπως επισημαίνουν στη μελέτη τους η Michele Flournoy που υπηρέτησε ως Υφυπουργός Άμυνας για τις πολιτικές και ο Michael Sulmeyer διευθυντής του Cyber Security Project στο Κέντρο Belter της Σχολής Kennedy του Harvard.
Παρόλο που σημειώνουν ότι είναι η ραχοκοκαλιά του παγκόσμιου εμπορίου και της επικοινωνίας, εντούτοις έχει καταστεί χώρος συγκρούσεων και ανταγωνισμού και έχει ξεφύγει από τα πλαίσια των παγκόσμιων κοινών αγαθών όπως είναι ο αέρας και η θάλασσα.
Σημειώνεται δε πως κράτη και εταιρείες είναι υπεύθυνοι για τη διατήρησή του, επειδή οι δράσεις του δημοσίου τομέα επηρεάζουν τον ιδιωτικό τομέα και αντίστροφα, όπου τούτο θεωρείται υβριδικό από τη φύση του.
Τα κράτη χρησιμοποιούν τα εργαλεία του κυβερνοχώρου για να υπονομεύσουν τα θεμέλια του Internet κάνοντας χάκινγκ σε τράπεζες, παρεμβάσεις στις εκλογές, κλέβοντας πνευματική ιδιοκτησία, ακινητοποιώντας ιδιωτικές εταιρείες παρά το γεγονός ο κόσμος το χρησιμοποιεί για οικονομικές και ενημερωτικές ανταλλαγές.
Όλοι θα πρέπει να κρατήσουν την εμπιστοσύνη ζωντανή και την κρατική κυριαρχία στο Internet. Είναι η ώρα που θα πρέπει οι ΗΠΑ να αναλάβουν μεγαλύτερη ευθύνη για την προστασία των κοινοτήτων, επιχειρήσεων και της κυβέρνησης από τις ψηφιακές απειλές.
Διαχρονικά έχουν παρατηρηθεί παρεμβάσεις όπου χάκερ μοιράστηκαν πλήθος πληροφοριών ή διαμοίρασαν εκλογικό υλικό στους αντιπάλους μιας χώρας όπως έγινε με το WikiLeaks στις περασμένες αμερικάνικες εκλογές, της παραβίασης του δικτύου της SonyPictures από την Βόρεια Κορέα το 2014, την κλοπή από την Κίνα των οικονομικών αποτελεσμάτων και την κλοπή της πνευματικής ιδιοκτησίας αμέτρητων ξένων εταιρειών.
Σύμφωνα με την έκθεση της Επιτροπής για την κλοπή της Αμερικάνικης Πνευματικής Ιδιοκτησίας οι απώλειες των ΗΠΑ από την κλοπή της πνευματικής ιδιοκτησίας για το 2017 ανέρχονται στα 225 – 600 δισ. δολάρια.
Επίσης παραβιάσεις έγιναν και κατά τη διάρκεια του βομβαρδισμού της Γιουγκοσλαβίας το 1999 όπου το ΝΑΤΟ και το Πεντάγωνο παραβίασαν τα συστήματα της αεροπορικής άμυνας της Σερβίας και επίσης χρησιμοποίησαν κυβερνοεπιθέσεις στον αγώνα κατά του ISIS κλπ.
Πέραν των στρατιωτικών επιχειρήσεων, οι μελέτες επικεντρώνονται στις ζημιές που θα επιφέρουν στους πολίτες και τις όποιες επιπτώσεις που θα επέλθουν στον τομέα της παροχής ρεύματος, άμαχου πληθυσμού, νοσοκομείων, στα συστήματα ψύξης, θέρμανσης, στις αλυσίδες εφοδιασμού κλπ.
Το ενδεχόμενο αυτό το είδαμε να πραγματοποιείται στον δανικό ναυτικό όμιλο Maersk το 2017 όπου υπέστη ζημιά μεταξύ 200 – 300 εκατ. δολαρίων.
Σήμερα η εμπιστοσύνη στο διαδίκτυο έχει χαθεί και ορισμένα κράτη προσπαθούν σε εθνικό επίπεδο να δημιουργούν ξεχωριστά δίκτυα προστασίας.
Οι αδυναμίες στον κυβερνοχώρο ήταν γνωστές στις κυβερνήσεις από δεκαετίες και πάρα τις προσπάθειες για συντονισμό δεν απέδωσαν γιατί εταιρείες και κυβερνήσεις εξακολουθούν να αποθαρρύνουν τις αναγνωρίσεις για παραβιάσεις.
Καταβάλλονται προσπάθειες για συντονισμό δημοσίου και ιδιωτικού τομέα για να υπάρξει καλύτερη online συμπεριφορά.
Τώρα υπάρχει συναίνεση για αφαίρεση από το Facebook, Twitter, YouTube, να αφαιρούνται όσα σχετίζονται με τρομοκράτες και «fakenews».
Εκείνο που απαιτείται τώρα είναι η δέσμευση των κυβερνήσεων για ιδιωτικότητα, ελευθερία και σταθερότητα στον κυβερνοχώρο καθώς επίσης και μια συμμαχία πως θα αντιδρούν στις σοβαρές «online» επιθέσεις.
Πέραν τούτου επιβάλλεται η σύσταση μιας τέτοιας υπηρεσίας που θα προστατεύει τον κυβερνοχώρο σε μια σειρά τομείς.
