Ο Γιάννης Πεγειώτης μας παροτρύνει ότι αξίζει να αναζητήσουμε στα ράφια των βιβλιοπωλείων τον Αντρέι Ταρκόφσκι.
Ο Αντρέι Ταρκόφσκι έγραψε ένα βιβλίο στα περιθώρια των γυρισμάτων και κυρίως κατά τις περιόδους που οι Σοβιετικές Αρχές Κινηματογραφίας τον καταδίκαζαν σε απραξία προχωρώντας συχνά σε παρακολουθήσεις του. Όταν ασθένησε με την καρδιά του έστειλαν κάποιοΝ αλλόκοτο να ελέγξει αν όντως είχε υποστεί έμφραγμα.
Το βιβλίο με τίτλο «Σμιλεύοντας το χρόνο» αποτελεί μια μαρτυρία πόνου και φωτός για τη δημιουργία, την τέχνη, τον κινηματογράφο. Τη δύσκολη σχέση λογοτεχνίας και κινηματογράφου την προσεγγίζει με έναν τρόπο βαθύ προσωπικό και πρωτότυπο.
Ξεκίνησα να το διαβάζω από το 1987 και από τότε το αναζητώ συχνά όταν θέλω να ξαναβρώ τους παλιούς βηματισμούς.
Από την πρώτη του ανάγνωση συνειδητοποίησα πως ο Ταρκόφσκι εκτός από χαρισματικός κινηματογραφιστής και μύστης της αλήθειας ήταν στοχαστής με δυνατότητα ζηλευτής εμβάθυνσης και δεινός μελετητής και αναγνώστης. Σε μια εποχή που κάποια βιβλία ήταν δυσπρόσιτα και απαγορευμένα στη Σοβιετική Ένωση, αυτός αναζητούσε τις παράνομες χειρόγραφες ή πολυγραφημένες εκδόσεις τους για να τα μελετήσει και να αναζητήσει απαντήσεις σε αγωνιώδη ερωτήματά του. Aς τον αναζητήσουμε στα ράφια των βιβλιοθηκών και των βιβλιοπωλείων. Έχει αποκρίσεις πολλές για το βίο των χειμαζόμενων Ελλήνων.
Ο Αντρέι Ταρκόφσκι έγραψε ένα βιβλίο στα περιθώρια των γυρισμάτων και κυρίως κατά τις περιόδους που οι Σοβιετικές Αρχές Κινηματογραφίας τον καταδίκαζαν σε απραξία προχωρώντας συχνά σε παρακολουθήσεις του. Όταν ασθένησε με την καρδιά του έστειλαν κάποιοΝ αλλόκοτο να ελέγξει αν όντως είχε υποστεί έμφραγμα.
Το βιβλίο με τίτλο «Σμιλεύοντας το χρόνο» αποτελεί μια μαρτυρία πόνου και φωτός για τη δημιουργία, την τέχνη, τον κινηματογράφο. Τη δύσκολη σχέση λογοτεχνίας και κινηματογράφου την προσεγγίζει με έναν τρόπο βαθύ προσωπικό και πρωτότυπο.
Ξεκίνησα να το διαβάζω από το 1987 και από τότε το αναζητώ συχνά όταν θέλω να ξαναβρώ τους παλιούς βηματισμούς.
Από την πρώτη του ανάγνωση συνειδητοποίησα πως ο Ταρκόφσκι εκτός από χαρισματικός κινηματογραφιστής και μύστης της αλήθειας ήταν στοχαστής με δυνατότητα ζηλευτής εμβάθυνσης και δεινός μελετητής και αναγνώστης. Σε μια εποχή που κάποια βιβλία ήταν δυσπρόσιτα και απαγορευμένα στη Σοβιετική Ένωση, αυτός αναζητούσε τις παράνομες χειρόγραφες ή πολυγραφημένες εκδόσεις τους για να τα μελετήσει και να αναζητήσει απαντήσεις σε αγωνιώδη ερωτήματά του. Aς τον αναζητήσουμε στα ράφια των βιβλιοθηκών και των βιβλιοπωλείων. Έχει αποκρίσεις πολλές για το βίο των χειμαζόμενων Ελλήνων.
