Η μεταρρύθμιση της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και η αντιμισθία των νέων αρχόντων οι οποίοι θα εκλεγούν τον προσεχή Ιούνιο και θα αναλάβουν καθήκοντα από την 1η Ιουλίου, προκάλεσαν συζητήσεις ανάμεσα στους πολίτες, πολλοί εκ των οποίων κρίνουν ότι είναι υπερβολική η αντιμισθία, ειδικά των επικεφαλής μικρών κοινοτήτων.
Ως παράδειγμα για να καταδειχθεί η υπερβολή, που όντως παρατηρείτο με βάση τους αρχικούς σχεδιασμούς μισθοδοσίας, είχε χρησιμοποιηθεί (και από αξιωματούχους) η περίπτωση του Τσερκέζ Τσιφτλίκ και εκ του αποτελέσματος φαίνεται ότι πέρασε το μήνυμα της υπερβολής και διευκολύνθηκε η μείωση των απολαβών των επικεφαλής μικρών κοινοτήτων/οντοτήτων.
Με βάση τον σχετικό κατάλογο των απολαβών, ο κοινοτάρχης των Τσερκέζων εμπίπτει στην κατηγορία που αφορά 1-300 και από €563 που λαμβάνει σήμερα μηνιαίως, θα λαμβάνει €1.194 μηνιαίως ή €15.531 ετησίως.
Βεβαίως, αξίζει να σημειωθεί, πως όταν παλαιότερα ηγέρθη θέμα ενσωμάτωσης του Τσερκέζ Τσιφτλίκ στο Δήμο Λεμεσού, οι κάτοικοι απέρριψαν την πρόταση και εκ των υστέρων αποδεικνύεται, πως για το καλό της κοινότητάς τους, είχαν δίκαιο, αφού τώρα με τη συμμετοχή τους στον Δήμο Λεμεσού, μπορεί μεν να χάνουν την αυτονομία τους, αλλά μπορούν να εκλέγουν ένα δικό τους άνθρωπο. Κάτι τέτοιο θα ήταν σχεδόν αδύνατο, υπό άλλες συνθήκες, υπό την έννοια ότι ο πληθυσμός τους είναι πολύ μικρότερος ακόμη και από γειτονιές τη Λεμεσού.
Η απόρριψη της ενσωμάτωσης έλαβε χώρα το 2012 όταν διοργανώθηκε δημοψήφισμα ανάμεσα στους 33 εγγεγραμμένους ψηφοφόρους. Η πλειοψηφία των ψηφοφόρων απέρριψε την ένταξη στο Δήμο Λεμεσού (14 έναντι, 5 υπέρ και ενός άκυρου).
Ποιοι είναι όμως οι Τσερκέζοι;
Σύμφωνα με σχετικές αναφορές στο διαδίκτυο, το 2011 ο πληθυσμός του Τσερκέζ Τσιφτλίκ ήταν 50 άνθρωποι.
Όπως διαβάζουμε (και με βάση άρθρο εφημερίδας του 1935) οι Τσερκέζοι (Κιρκάσιοι κατά τη ελληνική εκδοχή) εγκαταστάθηκαν στην περιοχή του Φασουρίου (περιοχή που γειτνιάζει με το Τσερκέζ Τσιφτλίκ) γύρω στο 1864. Οι άνθρωποι αυτοί προέρχονταν από τη Γεωργία και σημερινή Ρωσία. Μετά την επιβολή της ρωσικής εξουσίας στην περιοχή τους και την παρατεταμένη σύρραξη που ακολούθησε, εγκατέλειψαν τη χώρα τους μαζικά και μετανάστευσαν σε διάφορα εδάφη της οθωμανικής αυτοκρατορίας, ανάμεσα τους και η Κύπρος.
Αγόρασαν ένα τσιφλίκι στην περιοχή του Φασουρίου, όπου και εγκαταστάθηκαν. Ανέρχονταν σε περίπου 500 άτομα και ασχολούνταν με τη γεωργία. Η περιοχή εκεί ήταν έλος, κάτι το οποίο συνέτεινε στο θάνατο των κατοίκων και στην εξαφάνιση τους, από την ασθένεια της μαλάριας.
Η περιοχή περιήλθε στα χέρια Τούρκου μεγαλοκτηματία, ο οποίος καλλιεργούσε καπνό στην περιοχή. Ο οικισμός αποτελούσε ένα μικρό μέρος της περιοχής, στο οποίο κατοίκησαν Τουρκοκύπριοι και ελάχιστοι Ελληνοκύπριοι. Με την πάροδο του χρόνου οι Ελληνοκύπριοι κατέστησαν πλειοψηφία, αλλά ο πληθυσμός του οικισμού εξακολουθούσε να είναι μικρός.
Το Τσιφλίκι των Τσερκέζων (όπως αποκαλείτο), δηλαδή η αγροτική περιοχή, πέρασε στην κυριαρχία της Λαϊκής Τράπεζας Κύπρου. Ακολούθως η Εταιρεία CPPC (Cyprus Palestine Plantation Ltd, γνωστή αργότερα ως The Cyprus Phassouri Plantations Co. Ltd), ασχολήθηκε δυναμικά με την γεωργική ανάπτυξη της περιοχής αγοράζοντας 3.000 σκάλες γης.
Τη δεκαετία του 1940, ο Νικόλας Παναγή Λανίτης αγόρασε το Τσιφλίκι των Τσερκέζων, το οποίο άρχισε να αποκαλείται ως «Αγρόκτημα Λανίτη», ονομασία που χρησιμοποιείται έως και σήμερα.
