ΑΠΟΤΑΝ η Τουρκία αποφάσισε ότι όχι μόνο δε θα συμμορφώνεται σε ψηφίσματα του ΟΗΕ που την αφορούν, αλλά και θα προσποιείται ότι αγνοεί το περιεχόμενο τέτοιων ψηφισμάτων, είδαμε και ιλαροτραγικά επεισόδια, όπως τα πιο πρόσφατα:
Α) Η (απ)άρνηση του περιεχομένου του Δικαίου της Θάλασσας, όπως αποφασίστηκε στη σχετική Σύμβαση του 1982 και προσυπογράφηκε από 180 τόσες χώρες-μέλη του ΟΗΕ. Με αποτέλεσμα τις γελοιότητες του τουρκικού «δικαίου» που χαράσσει «ΑΟΖ», υπερπηδώντας στεριές και πελάγη.
Β) Με μεσαιωνικό τρόπο να ασκεί η Τουρκία πειρατική τακτική: «Εδώ κι αλλού, μυρίζομαι πετρέλαιο. Είναι… δικό μου».
Ο τρόπος, όμως, αντιμετώπισης -«χέρια ψηλά»- της Γενικής Γραμματείας του ΟΗΕ στη -σχιζοφρενικού περιεχομένου- «διακήρυξη ΑΟΖ» Τουρκίας-Λιβύης μάς παραπέμπει σε παρόμοιο -προ τριετίας- επεισόδιο με τους ίδιους προσποιουμένους και συνεργούντας:
Στη Διάσκεψη της Γενεύης (1977) ο Ειδικός Σύμβουλος του ΟΗΕ για το Κυπριακό, Ε. Άιντα, υποστήριξε ότι πουθενά δεν υπάρχει αναφορά του ΟΗΕ σε κατοχικές δυνάμεις, επιδιώκοντας έτσι να χειραγωγήσει τις συνομιλίες σε ό,τι αφορά την αποχώρηση των Τούρκων στρατιωτών από την Κύπρο. Τότε ο Έλληνας Υπουργός Εξωτερικών, Ν. Κοτζιάς, ενώπιον του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ, Α. Γκουτέρες, εξέθεσε τον Ε. Άιντα, καθώς παρουσίασε αποφάσεις της Γ.Σ. του ΟΗΕ που απαιτούσαν με σαφήνεια αποχώρηση των κατοχικών δυνάμεων από την Κύπρο.
Ήταν μια δύσκολη στιγμή για τον αξιωματούχο του ΟΗΕ που ενώπιον του προϊσταμένου του έδειξε να αγνοεί τις βασικές αρχές του Κυπριακού που είναι η εισβολή και η κατοχή. Ο Ν. Κοτζιάς τόνισε στον Ε. Άιντα ότι «είσαι υπάλληλος του ΟΗΕ, δεν είσαι μεσολαβητής και πρέπει να τηρείς με ευλάβεια τις αποφάσεις του Διεθνούς Οργανισμού. Πρέπει να καταλάβεις ότι πρέπει να φύγει ο κατοχικός στρατός». Και όταν είπε πως δεν υπάρχουν τέτοιες αποφάσεις -ενώπιον του Γκουτέρες- του είπε: «Πάρε μια απόφαση, να την έχεις».
Α) Η (απ)άρνηση του περιεχομένου του Δικαίου της Θάλασσας, όπως αποφασίστηκε στη σχετική Σύμβαση του 1982 και προσυπογράφηκε από 180 τόσες χώρες-μέλη του ΟΗΕ. Με αποτέλεσμα τις γελοιότητες του τουρκικού «δικαίου» που χαράσσει «ΑΟΖ», υπερπηδώντας στεριές και πελάγη.
Β) Με μεσαιωνικό τρόπο να ασκεί η Τουρκία πειρατική τακτική: «Εδώ κι αλλού, μυρίζομαι πετρέλαιο. Είναι… δικό μου».
Ο τρόπος, όμως, αντιμετώπισης -«χέρια ψηλά»- της Γενικής Γραμματείας του ΟΗΕ στη -σχιζοφρενικού περιεχομένου- «διακήρυξη ΑΟΖ» Τουρκίας-Λιβύης μάς παραπέμπει σε παρόμοιο -προ τριετίας- επεισόδιο με τους ίδιους προσποιουμένους και συνεργούντας:
Στη Διάσκεψη της Γενεύης (1977) ο Ειδικός Σύμβουλος του ΟΗΕ για το Κυπριακό, Ε. Άιντα, υποστήριξε ότι πουθενά δεν υπάρχει αναφορά του ΟΗΕ σε κατοχικές δυνάμεις, επιδιώκοντας έτσι να χειραγωγήσει τις συνομιλίες σε ό,τι αφορά την αποχώρηση των Τούρκων στρατιωτών από την Κύπρο. Τότε ο Έλληνας Υπουργός Εξωτερικών, Ν. Κοτζιάς, ενώπιον του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ, Α. Γκουτέρες, εξέθεσε τον Ε. Άιντα, καθώς παρουσίασε αποφάσεις της Γ.Σ. του ΟΗΕ που απαιτούσαν με σαφήνεια αποχώρηση των κατοχικών δυνάμεων από την Κύπρο.
Ήταν μια δύσκολη στιγμή για τον αξιωματούχο του ΟΗΕ που ενώπιον του προϊσταμένου του έδειξε να αγνοεί τις βασικές αρχές του Κυπριακού που είναι η εισβολή και η κατοχή. Ο Ν. Κοτζιάς τόνισε στον Ε. Άιντα ότι «είσαι υπάλληλος του ΟΗΕ, δεν είσαι μεσολαβητής και πρέπει να τηρείς με ευλάβεια τις αποφάσεις του Διεθνούς Οργανισμού. Πρέπει να καταλάβεις ότι πρέπει να φύγει ο κατοχικός στρατός». Και όταν είπε πως δεν υπάρχουν τέτοιες αποφάσεις -ενώπιον του Γκουτέρες- του είπε: «Πάρε μια απόφαση, να την έχεις».
