Η πτώση και το απόγειο του καλλιτέχνη που καθόρισε την πορεία της street art στην Κύπρο.
Όταν πριν από 22 χρόνια η μοίρα τον οδηγούσε στην Κύπρο, ούτε ο ίδιος μπορούσε να φανταστεί πως η παρουσία του σε μια χώρα που καταδίωκε όσους ζωγράφιζαν γκράφιτι στους τοίχους, θα δημιουργούσε κουλτούρα αποδοχής και θα καθόριζε την πορεία της street art.
Ο Αχιλλέας Μιχαηλίδης, που είναι ευρέως γνωστός με το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο paparazzi, χαρακτηρίζεται ως ο κορυφαίος street artist της χώρας μας. Έργα του έχουν γίνει σημεία αναφοράς σε όλες τις πόλεις, ενώ πλέον κοσμούν και πόλεις της Ευρώπης. Ο ίδιος δεν αποδέχεται τον χαρακτηρισμό του καλύτερου. «Αν σου λένε πως είσαι ο τοπ και το πιστέψεις έχεις χάσει το παιχνίδι» αναφέρει, λέγοντας πως πριν από αρκετά χρόνια, όταν έγινε πολύ γνωστός, ξέφυγε με τις εξαρτήσεις και κατέληξε στη φυλακή.
Σε μια εξομολογική συνέντευξη στον «Φ», με αφορμή την καινούρια ατομική του έκθεση στη Λεμεσό, ο Αχιλλέας Μιχαηλίδης μίλησε για τα φτωχικά χρόνια στη Γεωργία, τα πρώτα του καλλιτεχνικά βήματα στη Θεσσαλονίκη και την πορεία του στην Κύπρο, που τον οδήγησε στην καταξίωση.
«Γεννήθηκα το 1982 στην Τιφλίδα. Το 1991, όταν έπεσε ο κομμουνισμός, οι γονείς μου πήγαν στην Ελλάδα για δουλειά και έμεινα με τη γιαγιά από τα 9 μέχρι τα 12. Μέναμε σε μια περιοχή Ελλήνων και ξαφνικά έφυγε σχεδόν όλη η γειτονιά. Ήταν ένα μεγάλο σοκ για μένα ως παιδάκι. Υπήρχε φτώχεια. Τότε στη Γεωργία ήταν σκληρές οι συνθήκες, κάθε μέρα για να πας σχολείο ήταν μια περιπέτεια. Ζωγράφιζα από πάντα και στα 9 μου ξεκίνησα φροντιστήριο για τέχνη.
» Όταν μετακόμισα στη Θεσσαλονίκη ξεκίνησα φροντιστήριο και σε κάποια φάση κατάλαβα πως ως έφηβος δεν με εξέφραζε να ζωγραφίζω νεκρή φύση και αγάλματα. Ήρθαν στο σχολείο μου γνωστοί γκραφιτάδες της εποχής, μου είπαν πως έχω ταλέντο και μαζί μ’ ένα φίλο, τον Ιάκωβο Βόλκωφ, αγοράσαμε κάποια σπρέι. Δεν τρώγαμε τυρόπιτα για μια βδομάδα για να τα πάρουμε. Επειδή δεν μπορούσα να γράψω το όνομά μου στους τοίχους, άκουσα το τραγούδι του Xzibit, paparazzi κι έτσι άρχισα να υπογράφω με ψευδώνυμο.
» Στις αρχές η οικογένειά μου αντιδρούσε μ’ αυτό και ειδικά ο πατέρας μου. Θυμάμαι στα πρώτα φεστιβάλ που πήγα παρακαλούσα τη μάνα μου να μου δώσει λεφτά. Η φτώχεια μ’ έκανε πιο δημιουργικό, επειδή αναγκάστηκα να βρω άλλα μέσα για να εκφραστώ. Στα 17 κατάλαβα πως ο κόσμος άρχισε να με προσέχει. Ζωγράφιζα από την αρχή περισσότερο μορφές, δεν το ‘χω τόσο με τα γράμματα, επειδή είμαι δυσλεκτικός».
Η μετακόμιση του οικοδόμου πατέρα του στην Κύπρο τον οδήγησε στη Λευκωσία τον Αύγουστο του 2002.
«Υπήρχε μια μικρή σκηνή χιπ χοπ στην Κύπρο και το γκράφιτι ήταν σε πολύ αρχικό στάδιο. Γνώρισα κάποια παιδιά και τον Γιάννη Χατζηπαναγή (σ.σ. Pest) και άρχισα να του δείχνω, κατάλαβα πως είναι ταλεντάρα. Πριν 20 χρόνια, με έπιασε η Αστυνομία για κάτι που έκανα στη Λευκωσία. Kάποιος το έγραψε στην εφημερίδα και έγινε viral.
» Πήγαν οι ιδιοκτήτες και είπαν ‘εμάς αρέσκει μας, βγάλτε τον έξω‘. Μετά πήγα για δύο χρόνια στην Αγγλία, αλλά ίσως να μην γνώρισα τους σωστούς ανθρώπους. Ντρεπόμουν να έρθω, χωρίς να έχω πετύχει. Σε μια περίοδο που νόμιζα πως τελείωσε το όνειρο, με πήρε ένας φίλος ο Εύης Μιχαηλίδης, που είναι από τους ανθρώπους που άλλαξε τη ζωή μου. Μου είπε πως βρήκε μια γκαλερί που θέλει να με εκθέσει στη Λεμεσό. Του είπα ‘δεν έχω μία ρε φίλε, πώς θα κάνω την έκθεση;’ Μου έδωσε λεφτά, νοίκιασα ένα μικροσκοπικό στούντιο και έμενα στο πατάρι. Ένας επιχειρηματίας ήρθε στην έκθεση και αγόρασε σχεδόν όλα τα έργα για να τα βάλει στα γραφεία του».
«Άρχισα να ξεφεύγω και έχασα τον εαυτό μου»
Μετά την επιτυχία της πρώτης του έκθεσης μετακόμισε στη Λεμεσό, όπου έγινε πολύ γνωστός.
«Όταν άρχισαν να πηγαίνουν όλα καλά, άρχισε η κατηφόρα. Άρχισα να ξεφεύγω με το ποτό και τα ναρκωτικά και έχασα τον εαυτό μου. Έφαγα μια μεγάλη σφαλιάρα από τη ζωή για να συνέλθω. Είχα γύρω μου ανθρώπους και μου έλεγαν ‘είσαι ο καλύτερος’. Ένας άνθρωπος που με βοήθησε ήταν η γυναίκα μου, η Σάντρα. Αυτή πάλευε για να με συνεφέρει. Μου έλεγε ‘έχεις πρόβλημα είσαι αλκοολικός’.
» Εκείνη την περίοδο τα είχα πάθει όλα. Με έβαλαν φυλακή επειδή δεν πλήρωνα πρόστιμα, ήμουν μονίμως μεθυσμένος. Έμεινα μέσα 1,5 μήνα και ήταν ένα μεγάλο μάθημα, επειδή κατάλαβα ποιοι είναι οι φίλοι μου. Είχα αρχίσει ν’ αποφεύγω ανθρώπους που μου λέγανε ‘έχεις ξεφύγει’. Τελικά αυτοί που με βγάλανε ήταν οι παλιοί, πραγματικοί μου φίλοι. Την ίδια περίοδο είχε αρρωστήσει ο πατέρας μου με καρκίνο. Ήμουν μέσα και δεν μπορούσα να τον δω.
» Όταν βγήκα ήταν ετοιμοθάνατος και πήγα σε κλινική στη Ρωσία και τον είδα. Ήρθα πίσω, πήγα σε μια αποθήκη που κάναμε πάρτι, κοίταξα γύρω μου και είπα ‘αυτό το πράγμα δεν είμαι εγώ. Εγώ είμαι καλλιτέχνης’. Χωρίς να πω σε κανένα τίποτα, με βοήθησε ο θείος μου και πήγα σε μια κλινική αποτοξίνωσης στη Γεωργία. Ήρθα Κύπρο γεμάτος χρέη και προβλήματα. Ξεκίνησα από την αρχή.
Η επανεκκίνηση έγινε στην Αγία Νάπα, όταν ο τότε δήμαρχος, Γιάννης Καρούσος του ανέθεσε την καλλιτεχνική επιμέλεια του Ayia Napa Street Festival.
«Παλαιότερα είχα την εντύπωση πως ο καλλιτέχνης πρέπει να είναι λίγο ρέμπελος και να τα πίνει. Μέσω του φεστιβάλ κάλεσα καλλιτέχνες που εκτιμούσα και γνώρισα πετυχημένους ανθρώπους που βγάζουν καλά λεφτά, ταξιδεύουν τον κόσμο και είναι νηφάλιοι. Είπα θέλω να γίνω σαν αυτούς. Αυτό μου άνοιξε πολλές πόρτες στο εξωτερικό και άρχισαν να με καλούν σε φεστιβάλ. Έκτοτε άρχισα να ταξιδεύω, να γνωρίζω κόσμο και αυτό ήταν μεγάλη ώθηση.
» Στην Αγία Νάπα έμεινα δύο χρόνια και όταν έμεινε έγκυος η Σάντρα καταλάβαμε πως δεν είναι μέρος για να μεγαλώνεις ένα παιδί. Έτσι ήρθαμε στη Λάρνακα και πήρα ένα μικρό στούντιο στο κέντρο. Όταν ήρθε η κόρη μου, ήταν η πρώτη φορά που ένιωσα πως είχα ευθύνη για κάποιον άλλο και μου έδωσε και αυτό ώθηση.
» Πλέον έχω έργα σχεδόν σε όλη την Ευρώπη. Ένας ξάδελφός μου, ο Στέφανος Μελικίδης, που είναι filmmaker, ξεκίνησε πριν 9 χρόνια να κάνει ένα ντοκιμαντέρ για τη ζωή μου. Το καλοκαίρι, μετά από 26 χρόνια, πήγαμε στη γειτονιά μας στην Τιφλίδα. Πήγα στα σπίτια μας, βρήκα παλιές φωτογραφίες και ζωγράφισα τα μέλη της οικογένειας κοντά σ’ ένα παγκάκι. Όταν κάθεσαι είναι σαν να βγάζεις μια οικογενειακή φωτογραφία».
Η μεγάλη ατομική έκθεση στη Λεμεσό
- Η ατομική έκθεση του Αχιλλέα Μιχαηλίδη στη Λεμεσό θα γίνει στις 5, 6 και 7 Απριλίου σε μια αποθήκη στο παλιό εργοστάσιο της ΣΟΔΑΠ, σε συνεργασία με την Alpha C.K ART GALLERY, υπό την επιμέλεια της ομάδας art now.
«Το θέμα της έκθεσης είναι vandalize. «Βανδαλίζουμε» γνωστά έργα από γνωστούς καλλιτέχνες με στόχο να σατιρίσουμε λίγο τον υπερκαταναλωτισμό και το γεγονός πως οι άνθρωποι έχουν γίνει θύματα υλικών αγαθών. Θα φέρουμε χορευτές, djs και ράπερ. Θέλω να φέρω τον δρόμο μέσα στην γκαλερί για τρεις ημέρες. Θα είναι μια γιορτή της τέχνης και καλούμε τον κόσμο να έρθει. Είναι ατομική έκθεση, αλλά θα γίνουν συνεργασίες με άλλους καλλιτέχνες. Η Κύπρος τα τελευταία χρόνια άρχισε να έχει μεγάλη σκηνή και ήταν ένας κι από τους δικούς μου στόχους, να γίνει αποδεκτή αυτού του είδους η τέχνη στη χώρα».
