Λίγο μετά την πρεμιέρα του «Find me falling», της πρώτης κυπριακής παραγωγής που προβάλλεται από τις 19 Ιουλίου στο Netflix (και ταυτόχρονα στους κυπριακούς κινηματογράφους), η σκηνοθέτρια Στελάνα Κληρή αφηγείται στο Down Town τη δική της ρομαντική ιστορία -που θα μπορούσε να ήταν ταινία στον κινηματογράφο.
–Δυο μέρες μετά την πρεμιέρα της ταινίας σου στο Netflix, τι μπορεί να τρέχει μέσα στο μυαλό σου; Η σκέψη ότι «όλα πήγαν καλά». Είμαι πάρα πολύ χαρούμενη, πάρα πολύ περήφανη κι ευτυχισμένη, που όλος ο κόπος μας απέδωσε τελικά το καλύτερο αποτέλεσμα. Είναι μια ταινία που αυτή τη στιγμή μπορεί να τη δει –κυριολεκτικά- όλος ο κόσμος και η οποία έχει μεταφραστεί σε πάνω από 30 γλώσσες. Πραγματικά, δεν θα μπορούσαμε να ζητήσουμε κάτι καλύτερο.
–Αλήθεια, πώς καταφέρατε το deal με μια πλατφόρμα αυτής της εμβέλειας; Έπειτα από μια μεγάλη αλλά και μακρόχρονη διαδικασία. Η αλήθεια είναι πως πάντα θέλαμε να προβληθεί η ταινία μας σε μια πλατφόρμα όπως είναι το Netflix, όμως το κλειδί για να εξασφαλίσουμε αυτή τη συνεργασία ήταν νομίζω ο πρωταγωνιστής μας, ο Harry Connick Jr, που είναι μεγάλο όνομα στην Αμερική, γιατί ξέραμε ότι ο τρόπος που λειτουργούν οι εμπορικές ταινίες είναι αυτός: Είτε πρέπει να έχεις στο καστ κάποιον γνωστό ηθοποιό, είτε να είναι η ταινία σου βασισμένη σε κάποιο γνωστό βιβλίο ή παιχνίδι. Έχοντας αυτά υπόψη, με την υποστήριξη του Υφυπουργείου Πολιτισμού της Κύπρου και της Συμβουλευτικής Επιτροπής Κινηματογράφου, του Invest Cyprus αλλά κι ενός επενδυτή από την Αμερική, γυρίσαμε την ταινία μας με πολλή χαρά και αγάπη, καταφέρνοντας να την πουλήσουμε σε μια πολύ δύσκολη χρονική συγκυρία, όπως ήταν η περσινή.
–Δύσκολη, γιατί; Διότι λόγω των απεργιών που εξελίσσονταν στο Χόλυγουντ, οι εταιρείες πωλήσεων μάς έλεγαν ότι κανένας δεν θα αγόραζε την ταινία ή ότι δεν θα εξασφαλίζαμε μια καλή τιμή για αυτήν. Ακούγοντας όλα αυτά εκείνο το διάστημα, προσωπικά είχα βιώσει μια τεράστια απογοήτευση ότι κάναμε όλον αυτόν τον κόπο για το τίποτα. Τελικά, όχι μόνο δεν ίσχυαν αυτοί οι ισχυρισμοί, αλλά η συμφωνία ήταν ακόμα καλύτερη από εκείνη που περιμέναμε.
–Δηλαδή; Μετά από μια ιδιωτική προβολή που έγινε τον περασμένο Οκτώβριο σε διάφορους διανομείς, ανάμεσά τους και το Netflix, η ταινία αγοράστηκε αμέσως και μάλιστα για παγκόσμια προβολή κι όχι απλά για προβολή σε συγκεκριμένες χώρες ή περιοχές, όπως συνηθίζεται πολλές φορές.
–Θυμάσαι πότε ξεκίνησες να φτιάχνεις στο μυαλό σου την ιδέα για αυτή την ταινία; Βέβαια. Η ιδέα γεννήθηκε το 2015, όταν είχα πέσει πάνω σε ένα άρθρο για έναν Αυστραλό, ο οποίος κατοικούσε πάνω σε έναν γκρεμό, που ήταν τόπος αυτοκτονίας. Ο συγκεκριμένος άνθρωπος ήταν μια πολύ ευγενική μορφή, πήγαινε και ρωτούσε εκείνους που στέκονταν μπροστά στον γκρεμό αν ήθελαν βοήθεια ή ακόμη τους καλούσε μέσα στο σπίτι του για ένα τσάι. Μου άρεσε τόσο πολύ αυτή η ιστορία που σκεφτόμουνα ότι σεναριακά θα είχε ακόμα μεγαλύτερο ενδιαφέρον αν ο συγκεκριμένος άνθρωπος ήταν κακοδιάθετος ή κάποιος που ήθελε να ζει απομονωμένος από τον κόσμο. Σκέφτηκα ότι «αναγκάζοντας» έναν τέτοιο χαρακτήρα να βοηθά όσους είχαν ανάγκη, μέσα από τις καλές τους πράξεις θα ανακάλυπτε και ο ίδιος την ανθρωπιά του. Και κάπως έτσι, σιγά- σιγά, χτίστηκε η ιστορία του «Find me falling», η οποία έχει να κάνει με έναν ροκά, ο οποίος προς το τέλος της καριέρας του παθαίνει μια κρίση ματαιότητας και παίρνει την απόφαση να τα αφήσει όλα πίσω και να μετακομίσει από την Αμερική σ’ ένα νησί που είχε βρεθεί στα νιάτα του και που ερωτεύτηκε για πρώτη φορά. Πάει εκεί, αγοράζει ένα σπιτάκι απομονωμένο, πάνω σε έναν γκρεμό, ελπίζοντας ότι δεν θα έχει να κάνει με ανθρώπους. Όταν μετακομίζει μαθαίνει ότι ο συγκεκριμένος γκρεμός είναι τόπος αυτοκτονίας, οπότε αναγκαστικά αρχίζει να βοηθάει κόσμο και να συνδέεται ξανά με τους ανθρώπους. Επομένως, σώζοντας άλλους, σώζει και τον εαυτό του.
–Έβλεπες από την αρχή τον Harry Connick Jr. σε αυτόν τον ρόλο; Ναι και μάλιστα του είχα στείλει κι ένα προσωπικό γράμμα, όπου του μιλούσα για το σενάριο αλλά και για το ότι τον θέλαμε για τον ρόλο, λόγω του ότι εκτός από ηθοποιός είναι και μουσικός και τραγουδιστής. Ήταν ο ιδανικός για μας, ενώ έγραψε μάλιστα και δύο από τα τραγούδια που ακούγονται στην ταινία. Σε σχέση με τις δύο πρωταγωνίστριες, η Αμερικανίδα Ali Fumiko Whitney μάς εξέπληξε ευχάριστα με την ικανότητά της να μιλάει και να τραγουδάει στα ελληνικά, ενώ η Αγνή Σκοτ αποτελούσε από την αρχή την πρώτη μας επιλογή για τον ρόλο που ενσαρκώνει.
–Με την Αγνή Σκοτ, ποια ήταν η σχέση που είχατε πριν από το «Find me Falling»; Την Αγνή την είχα γνωρίσει πριν από δέκα χρόνια στην Πάτμο, στα γυρίσματα της ταινίας «Opa». Εγώ τότε δούλευα ως δημοσιογράφος για ένα περιοδικό και πήγα εκεί, για να γράψω ένα άρθρο για την ταινία και για να πάρω συνέντευξη από τον πρωταγωνιστή της, τον Matthew Modine. Εκεί γνώρισα την Αγνή, με την οποία μπορώ να πω ότι κρατήσαμε και μετά μια επαφή. Όταν έγραψα τη δική μου ταινία και άρχισα να σκέφτομαι ποια θα ήθελα για πρωταγωνίστρια, μια μέρα και ενώ οδηγούσα στη Λεωφόρο Γρίβα Διγενή έπεσα πάνω σ’ ένα μεγάλο billboard με το πρόσωπο της Αγνής, για τη διαφήμιση μιας τράπεζας. Μόλις την είδα είπα «Η Αγνή!». Έτσι της προτείναμε να έρθει στην ταινία.
–Οι ταινίες σου χαρακτηρίζονται από ένα ρομαντικό στοιχείο. Είναι κάτι που απορρέει από τον χαρακτήρα σου και από τον τρόπο με τον οποίο βλέπεις τον κόσμο; Θα έλεγα πως ναι. Είναι ο τρόπος που θέλω να βλέπω τον κόσμο ουσιαστικά. Παρότι ξέρω την πραγματικότητα του κόσμου που ζούμε και με αγχώνει πάρα πολύ, ο τρόπος που επιλέγω να το χειρίζομαι, είναι με το να είμαι αισιόδοξη και να προσπαθώ πάντα για το καλύτερο. Γι’ αυτό και μέσα από τις ταινίες μου θέλω να δίνω κάτι ευχάριστο προς τα έξω και να βγάζω τις ελπίδες μου στη δουλειά μου.
–Στην προκειμένη περίπτωση, τι είναι αυτό που θέλεις να πεις μέσα από το «Find me falling»; Κόπηκε η συγκεκριμένη ατάκα που υπήρχε σε μια σκηνή, αλλά θα την πω εγώ, ότι ένα θέμα που κοιτάμε στην ταινία είναι η κληρονομιά που αφήνουμε πίσω μας. Για πολλούς μπορεί να είναι η δουλειά τους, η τέχνη τους, τα παιδιά τους. Για μένα το πιο σημαντικό που μπορείς να αφήσεις πίσω σου είναι το πώς έκανες τους άλλους να νιώθουν. Όσο σπουδαίος καλλιτέχνης και να ήσουνα, το αν έκανες τον άλλο να νιώθει καλά, νομίζω αυτό είναι που θα μείνει πίσω στο τέλος, το αν ήσουνα καλός άνθρωπος. Αυτό είναι το μήνυμα της ταινίας.
–Κάπου σε άκουσα να λες ότι η συγκεκριμένη ταινία, είναι «Ένα ερωτικό γράμμα στην Κύπρο». Γιατί; Γιατί πέρα από την ιστορία που έχουν οι πρωταγωνιστές της, αυτή η ταινία αντιμετωπίζει και την Κύπρο ως έναν χαρακτήρα με αυτόνομη ιστορία. Βλέπουμε έναν ξένο να φτάνει σε αυτό το μικρό νησί και να ερωτεύεται ξανά όχι μόνο τον παλιό του έρωτα, αλλά και τον τόπο και τους ανθρώπους που ζουν εδώ. Με το «Finding falling» που είναι κατά βάση μια ευχάριστη ταινία, ήθελα να δείξω, σε όλο τον κόσμο, την Κύπρο που έχω εγώ υπόψη μου. Αυτή με τις ιστορίες της οποίας μεγάλωνα ως παιδί μεταναστών στη Νότια Αφρική, αλλά κι αυτή που μου χάριζε τις πιο όμορφες αναμνήσεις κάθε φορά που ερχόμουν. Ένα πράγμα που αγαπώ στην Κύπρο, επιστρέφοντας από τις μεγάλες πόλεις όπου έζησα, είναι η αίσθηση ότι βρίσκομαι σε ένα μεγάλο χωριό. Στην Κύπρο νιώθω ότι έχουμε ακόμα την ανθρωπιά μας. Ότι γνωριζόμαστε λίγο- πολύ όλοι μεταξύ μας και βοηθάμε ο ένας τον άλλο. Αυτά τα στοιχεία της Κύπρου ήταν που ήθελα να βάλω στην ταινία μου.
–Γεννήθηκες στη Νότια Αφρική, έζησες στο Λονδίνο, την Αθήνα. Ποια ήταν η σχέση που είχες με την Κύπρο, πριν πάρεις την απόφαση να επιστρέψεις; Η σχέση μου με την Κύπρο ήταν πάντα ιδιαίτερη, γιατί για μένα ήταν ένας μικρός παράδεισος, όπου ερχόμουνα δύο-τρεις φορές τον χρόνο για διακοπές και για να δω την οικογένειά μου. Βέβαια, ο τρόπος με τον οποίο μεγάλωνα στη Νότια Αφρική, λόγω του ότι ζούσαμε εκεί όλη η οικογένεια, είχε έντονο το κυπριακό στοιχείο. Ήμουν τυχερή, διότι έζησα και τους δύο κόσμους: Και εκείνον του σχολείου, όπου φοιτούσα ως Νοτιοαφρικάνα, αλλά κι αυτόν της κυπριακής και της ελληνικής κοινότητας με τους χορούς και τις παραδόσεις μας. Τους γονείς μου τους θυμάμαι να δουλεύουν πάρα πολύ σκληρά και να μένω αρκετές ώρες μόνη στο σπίτι, να βλέπω ταινίες στην τηλεόραση. Νομίζω από εκεί βγήκε και η αγάπη μου για τον κινηματογράφο. Μεγαλώνοντας, από τα ταξίδια που έκανα κατά καιρούς στην Κύπρο, κατάλαβα ότι είναι ένας τόπος που ο ρυθμός ζωής του με εκφράζει. Όταν γύρισα την πρώτη μου ταινία μικρού μήκους εδώ, με τίτλο «Ο βιολιστής» και είχα την ευκαιρία να γνωρίσω την «κινηματογραφική μου οικογένεια», όπως αποκαλώ πάντα το συνεργείο παραγωγής, η εμπειρία ήταν τόσο καλή, που μ’ έκανε να καταλάβω ότι εδώ μπορώ και να κάνω αυτό που θέλω επαγγελματικά. Οπόταν, επέστρεψα.
–Και δεν έφυγες ποτέ ξανά. Είναι αλήθεια ότι στην κινηματογραφική πρεμιέρα της ταινίας σου «Committed», που είχε ως θέμα τον φόβο απέναντι στη δέσμευση, εσύ γνώρισες τον έρωτα της ζωής σου; Δεν είναι καταπληκτικό; Η ειρωνεία, βέβαια, ήταν ότι εγώ ήμουν ελεύθερη στα 33 μου, όταν έκανα την ταινία, η οποία είχε να κάνει με μία νύφη που το σκάει από τον γάμο και τελικά κατέληξα να παντρευτώ εγώ μετά από αυτή την ταινία και μάλιστα μ’ έναν εντελώς καρμικό τρόπο.
–Δηλαδή; Αφορμή για τη γνωριμία μου με τον Άλεξ, τον σύζυγό μου, ήταν ο πρωταγωνιστικός ρόλος του αδερφού του, του Ορέστη Σοφοκλέους στην ταινία. Λέω καρμικό, γιατί αρχικά είχαμε κλείσει έναν άλλο ηθοποιό από το εξωτερικό, ο οποίος ακύρωσε την τελευταία στιγμή και η σκηνογράφος μας, πρότεινε αμέσως τον Ορέστη. Την εβδομάδα της πρεμιέρας της ταινίας στην Κύπρο, ο Άλεξ ήταν εδώ για διακοπές κι εγώ επειδή τότε έμενα στη Λεμεσό και χρειαζόταν να έρχομαι συχνά στη Λευκωσία για συνεντεύξεις για την ταινία, με τον Άλεξ και τον Ορέστη πηγαινοερχόμασταν στο σπίτι τους. Έτσι αρχίσαμε να γνωριζόμαστε και τη νύχτα της πρεμιέρας τα φτιάξαμε. Περάσαμε μαζί όλο το καλοκαίρι, ενώ στη συνέχεια εκείνος έπρεπε να επιστρέψει στην Αμερική, όπου ζούσε τότε. Για ένα διάστημα είχαμε σχέση εξ αποστάσεως, ξαναβρεθήκαμε στη Νέα Υόρκη τα Χριστούγεννα του 2014 και δύο χρόνια μετά παντρευτήκαμε. Έχει πλάκα αν σκεφτείς και τη σχέση που έχω με τη Νέα Υόρκη. Για πρώτη φορά βρέθηκα το 2004, δέκα χρόνια μετά πήγα με τον Άλεξ για την πρεμιέρα του «Committed» και δέκα χρόνια μετά, δηλαδή σήμερα, θα ταξιδέψουμε με τον Άλεξ και την κόρη μας τη Λάγια για την προβολή του «Find me falling». Επομένως, κάθε δέκα χρόνια έχω ένα ραντεβού στη Νέα Υόρκη με την εξέλιξη της προσωπικής και της επαγγελματικής μου ζωής. Είναι πολύ περίεργο.
–Επαγγελματικά τι ακολουθεί για σένα; Η ταινία «Apart from her» που τη στηρίζει το Υφυπουργείο Πολιτισμού και είναι βασισμένη στην εποχή του 1970 μεταξύ Κύπρου και Νοτίου Αφρικής. Είναι μια ταινία που έχει να κάνει με τις ιστορίες των γονιών μου, για τους μετανάστες που φύγανε από την Κύπρο μέσα στον πόλεμο και πήγανε στη Νότια Αφρική. Από μόνο του ως γεγονός είναι πολύ ενδιαφέρον, αν σκεφτείτε ότι φύγανε από μία χωρισμένη χώρα και πήγανε σε μια άλλη χωρισμένη χώρα, όπου οι γυναίκες για να μετακομίσουν ήταν μέσα από προξενιό. Και έφταναν στο αεροδρόμιο και έβρισκαν έναν άγνωστο Κύπριο με τη φωτογραφία τους και πήγαιναν, παντρευόντουσαν και άρχιζαν τη ζωή τους σε μια χώρα που μπορεί να μη μιλούσαν καν τη γλώσσα. Οπότε, αυτή είναι η επόμενη ιστορία και ελπίζουμε να πάμε για γύρισμα τον Οκτώβρη.
Styling: Shona Muir
Η ταινία «Find Me Falling» προβάλλεται στο Netflix και στους κυπριακούς κινηματογράφους.
DOWNTOWN, 21.7.2024
