Ο ΚΑΤΟΧΙΚΟΣ ηγέτης, Ερσίν Τατάρ, μέσα στον μακρύ κατάλογο των παράνομων και παράλογων αξιώσεων που θέτει και ζητά επίμονα να γίνουν όλα αποδεκτά από την Κυπριακή Δημοκρατία, είναι και η… ελεύθερη διακίνηση των εποίκων. Με αφορμή την επαναλειτουργία των διόδων ένθεν κακείθεν της κατοχικής γραμμής υποστήριξε πως πρέπει να δίδεται δυνατότητα και στους εποίκους από την Τουρκία να περνούν στις ελεγχόμενες από τη Δημοκρατία περιοχές μέσω των οδοφραγμάτων. Πρόσθεσε δε ότι έθεσε το θέμα αυτό στον Πρόεδρο Αναστασιάδη. Έσπευσε περαιτέρω να αναφέρει χωρίς περιστροφές και με απύθμενο θράσος και το εξής: «Το να γίνονται διακρίσεις σε αυτή την εποχή δεν είναι κάτι που μπορεί να γίνει αποδεχτό και αντίκειται στα ανθρώπινα δικαιώματα». Πραγματικά, θα θέλαμε να αντιμετωπίσουμε σοβαρά τα όσα διατυπώνει ο εγκάθετος της κατοχικής δύναμης, αλλά δεν μπορούμε. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι δεν θα πρέπει να δίνονται απαντήσεις στον εκπρόσωπο του κατακτητή. Κι αυτό γιατί κάθε φορά που δεν υπάρχει αντίδραση θεωρείται από τουρκικής πλευράς πως τα όσα παράνομα και παράλογα αξιώνουν γίνονται αποδεκτά. Ή έστω ανεκτά.
ΕΙΜΑΣΤΕ σταθερά στη θέση πως οι έποικοι όχι μόνο δεν μπορούν να περνούν στις ελεύθερες περιοχές για «περίπατο», αλλά θα πρέπει να επιμένουμε στην αποχώρησή τους. Και όταν αναφερόμαστε σε αποχώρηση εννοούμε στο σύνολο τους. Οι εκ Τουρκίας έχουν εγκατασταθεί κατά παράβαση του άρθρου 49 της Συνθήκης της Γενεύης του 1949. Σύμφωνα με τον πρώην Δικαστή του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, Λουκή Λουκαΐδη ( άρθρο Σύγχρονη Άποψη) οι ενέργειες της Τουρκίας απαγορεύονται από το αναγκαστικό διεθνές δίκαιο, όπως έχει κωδικοποιηθεί στο άρθρο 49 της Συνθήκης της Γενεύης της 12.08.1949. Αυτή η πρόνοια εφαρμόζεται για οποιαδήποτε μεταφορά αστικού πληθυσμού από την κατέχουσα δύναμη, ανεξάρτητα αν είναι θεληματική ή όχι. Οι παραβιάσεις των εν λόγω προνοιών του διεθνούς δικαίου αποτελούν, σύμφωνα με το Πρώτο Πρωτόκολλο της πιο πάνω Σύμβασης της Γενεύης, «σοβαρές παραβιάσεις» που ισοδυναμούν με «εγκλήματα πολέμου», επιβάλλεται δε η υποχρέωση καταστολής τους. Βάσει της κυπριακής νομοθεσίας (Νόμος 43/79) οι εν λόγω παραβιάσεις συνιστούν ποινικό αδίκημα. Περαιτέρω, σύμφωνα με τον καθηγητή Διεθνούς Δικαίου, πρώην γραμματεύς της Επιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του OHE, Alfred de Zayas, το κράτος που υπέστη την παράνομη κατοχή θα έχει ένα prima facie δικαίωμα να εκδιώξει τους παράνομους εποίκους( Καθημερινή Αθηνών, 31.7. 2005).
ΥΠΑΡΧΟΥΝ πτυχές του Κυπριακού, όπως αυτή του εποικισμού, που είτε υποβαθμίζονται είτε αντιμετωπίζονται σε μια λανθασμένη βάση. Οι διαχρονικές υποχωρήσεις της ελληνικής πλευράς στο Κυπριακό, έχουν -δυστυχώς- ανοίξει «παράθυρο» για παραμονή αριθμού εποίκων στην Κύπρο και μετά την επίτευξη συμφωνίας. Είναι άποψη μας πως η ρύθμιση στο θέμα αυτό θα πρέπει να στηρίζεται στο διεθνές δίκαιο, σύμφωνα με το οποίο ο εποικισμός συνιστά έγκλημα πολέμου. Από εκεί και πέρα, μετά τη συμφωνία θα μπορούν, στα πλαίσια της νομοθεσίας του κράτους και τα κριτήρια της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όποιοι θέλουν να αιτηθούν παραμονή στο νησί. Οι περιπτώσεις αυτές θα αξιολογούνται με βάση τα κριτήρια και τη νομοθεσία. Κάθε άλλη προσέγγιση θα συνιστά αναγνώριση του εγκλήματος πολέμου. Αυτή θα πρέπει να είναι η απάντηση στον Τατάρ, τα αφεντικά του και όποιους μεθοδεύουν παραμονή εποίκων.
