Πάει και η ψευδαίσθηση για μακρές και ξέγνοιαστες καλοκαιρινές διακοπές. Mα ούτε, τουλάχιστον, ως συνταξιούχος; Kαμία εξαίρεση, εκτός κι αν μόνος σου το έχεις αποφασίσει… Εκεί είναι τελικά το πρόβλημα που δεν το λύσαμε ούτε φέτος!
To καλοκαίρι μας ήταν πράγματι θερμό κι έτσι το περιμέναμε μια κι ο πόλεμος στην Ουκρανία, μετά τη ρωσική εισβολή στη χώρα, δεν έχει τελειωμό, έξι και κάτι μήνες τώρα. Επιτιθέμενοι κι αμυνόμενοι έχουν σοβαρές στρατιωτικές απώλειες που δυσκολεύουν την αναζήτηση δρόμου διαφυγής. Τουλάχιστον να τους τέλειωναν τα εργαλεία του πολέμου… Άλλοι μετρούν ανθρώπινες απώλειες, με φοβερές αναφορές για αμάχους κι εγκλήματα πολέμου κι απώλειες σε υποδομές και κτήρια – πολιτιστικά αχνάρια στη διαδρομή του χρόνου… Όλα όσα δεν θα μπορέσουν να επανέλθουν από την οικονομική βοήθεια που θα σπεύσουν κάποια ώρα οι «προστάτιδες» δυνάμεις να δώσουν. Τη στρατιωτική βοήθεια την έδωσαν γενναιόδωρα. Μετά, τι; Άλλοι (κι είναι οι περισσότεροι) δεν μετρούν τις ανθρώπινες απώλειες που θεωρούνται, «εδώ που έφτασαν τα πράγματα, αναπόφευκτες». Εκείνο που καίει τώρα είναι το φυσικό αέριο, που καίει λιγότερο ως αγαθό εν ανεπαρκεία αλλά περισσότερο οι τιμές του. Ό,τι κι αν αποφασίσουν οι (πολλές) επηρεαζόμενες χώρες, θα στοιχίσει. Οι Γερμανοί ούτε που θέλουν να συνεχίζουν με τους πυρηνικούς σταθμούς που προγραμματίζουν να τους κλείσουν στο τέλος του χρόνου αλλά, μετά; Άλλες χώρες σκέφτονται να επανέλθουν με μια παράταση στις ρυπογόνες πηγές ενέργειας κι όπου τους βγάλει. Ό,τι κι αν κάνεις είναι δαπανηρό γιατί η διαφοροποίηση (και οπισθοδρόμηση) του ενεργειακού σχεδιασμού όπως προωθείτο πριν τον νέο πόλεμο θα είχε πολλαπλό κόστος.
Τελικά αν δεν θα ‘χουμε ζεστό νερό, ας λουζόμαστε λιγότερο. Αυτή είναι η συνέπεια και μιας άλλης συγκυρίας που αφορά την ανεπάρκεια των υδάτινων πόρων. Τα ποτάμια της Ευρώπης πάνε να αδειάσουν, τα πλεούμενα έριξαν άγκυρα όταν πια είχαν κολλήσει στη λάσπη… Τούτη η εξέλιξη είναι πολύ πιο σοβαρή και σύνθετη από όσο αποτυπώνεται σε τηλεοπτικές εικόνες. Για μας ειδικά που, όταν φέρει νερό ο Πεδιαίος, είμαστε έτοιμοι για «παραποτάμιες» εξορμήσεις και φωτογραφίσεις (και μετά απ’ ευθείας στο διαδίκτυο) μπορεί να μην κατανοούμε με αμεσότητα τη συνέπεια στην κοινωνική και οικονομική ζωή των πόλεων που όχι τυχαία κτίστηκαν δίπλα σε (κανονικούς) ποταμούς. Κι οι εικόνες που αναδύονται δεν είναι μόνο τωρινές, αλλά δεν είναι λίγα φαίνεται τα βυθισμένα στα ποτάμια μυστικά μιας προηγούμενης φάσης της ζωής τους. Λίγη ιστορία, λίγο μυστήριο, λίγη παραφιλολογία, όλο και κάτι θα ψαρέψουν οι καπετάνιοι που έμειναν με το πηδάλιο στο χέρι όπως και οι ψαράδες του απογεύματος που τους έμεινε το καλάμι… Πάντως η διεθνής κοινωνία δεν δείχνει να έχει τη δύναμη (και τη θέληση) να σταματήσει τον πόλεμο μα, δυστυχώς, ούτε το κουράγιο να διαδηλώσει για την Ειρήνη!
Μέσα στο διεθνές κλίμα της αγωνίας, τώρα πια λιγότερο για τον πόλεμο και περισσότερο για την οικονομία, ο σουλτάνος εδώ παραδίπλα δεν δυσκολεύτηκε να βρει την ευκαιρία να περνά και πάλιν απαρατήρητος σε επεκτακτικές του πρωτοβουλίες σε Ιράκ, Συρία, Ναγκόρνο Καραμπάχ, ενώ οι καθημερινές παραβιάσεις στο Αιγαίο δεν φαίνεται να έχουν σχέση με την επιλογή του σαν τουριστικού προορισμού! Μέσα σε όλα αυτά τα τρεχάματα, ο σουλτάνος εμφανίζεται και σαν το περιστέρι της ειρήνης για την Ουκρανία. Την ίδια ώρα καταγγέλλει την Ελλάδα στο ΝΑΤΟ για υποτιθέμενη αμυντική χρήση των S-300, ενώ η ίδια είναι έτοιμη να αξιοποιήσει τους S-400 που απέκτησε με το «φιλονατοϊκό» προικοσύμφωνο με τον Πούτιν. Ο κίνδυνος και η απειλή για προσάρτηση των κατεχομένων εντείνονται αφού, με την έναρξη (και επίσημα) της υλοποίησης του πρωτοκόλλου «συνεργασίας» με τα κατεχόμενα, ανοίγουν νέους δρόμους. Η ισλαμοποίηση των κατεχομένων συνεχίζεται με αμέτρητα υπερμεγέθη τεμένη που αντί να στηρίζουν και να υπηρετούν το συγκρατημένο θρησκευτικό συναίσθημα των Τουρκοκυπρίων, προκαλούν και τους ίδιους με τη φασιστική προσπάθεια αξιοποίησης της θρησκείας (τελικά και της παιδείας) σαν εργαλείου επιβολής… Σιγά, τώρα, που θα επέτρεπαν και προσκύνημα στον Άγιο Φανούριο…
Πάντως, η επικαιρότητα εκατέρωθεν της κατοχικής γραμμής δείχνει πως παράλληλες συζητήσεις και διεκδικήσεις γίνονται για παρόμοια προβλήματα, ανεξάρτητα των διαφορών σε αίτια, έκταση, σοβαρότητα, χειρισμό: Μείωση-συνένωση δήμων (κι εκεί «μόνο» δεκαοκτώ έμειναν!), ακρίβεια στην αγορά, ακρίβεια στο ηλεκτρικό ρεύμα και γενικότερα την ενέργεια, μεταναστευτικό, κατώτατος μισθός, βιομηχανική ρύπανση και συζητήσεις για την αμφίδρομη πορεία καταναλωτών που σπεύδουν «απέναντι» για φτηνότερα αγαθά… Μέχρι και παρακολουθήσεις! Στην Καρπασία η καταστροφή συνεχίζεται, στον Ακάμα το παλεύουμε ακόμα…
Είναι ή δεν είναι ενιαίο το κυπριακό οικοσύστημα;
