Ακατάπαυστη παραμένει η βία εντός των σχολικών μονάδων της Κύπρου. Μάστιγα ο εκφοβισμός, η θυματοποίηση παιδιών, οι κακοποιητικές συμπεριφορές. Το πρόβλημα όχι μόνο παραμένει άλυτο, αλλά δείχνει να διογκώνεται. Μόλις σε ένα μήνα από την έναρξη των μαθημάτων και την επιστροφή στις αίθουσες διδασκαλίας και έχουν γίνει γνωστά τουλάχιστον πέντε περιστατικά bullying. Μάλιστα, είναι καθολικό φαινόμενο, αφού λαμβάνει χωρά σε μικρές και μεγάλες ηλικίες, ανάμεσα σε μαθητές, σε μαθητές και εκπαιδευτικούς, σε μαθητές και εξωσχολικούς.
Οι σχολικές ημέρες για κάποιες περιπτώσεις παιδιών αποτελούν μια κόλαση. Τα πειράγματα και οι προσβολές καθημερινότητα, όπως και τα «φιλικά» σκαμπίλια, τα σπρωξίματα, οι τρικλοποδιές, οι κλοτσιές, οι γροθιές, οι προσβολές, τα απειλητικά μηνύματα. Κάποια παιδιά επιστρέφουν στο σπίτι τους με λιγότερα προσωπικά τους αντικείμενα, καθώς τους τα κρατούν συμμαθητές τους ή ακόμη τους τα καταστρέφουν. Μάλιστα η επιθετική συμπεριφορά δεν εξαντλείται στις μέρες μας μόνο εντός του σχολικού χώρου, αλλά μεταφέρεται και στα Μέσα κοινωνικής δικτύωσης, στα μηνύματα, στα emails.
Την ίδια στιγμή είναι κοινή παραδοχή μεταξύ παιδιών και γονέων, ότι το σχολείο είναι βαρετό, κουραστικό, μονότονο, αντιπαραγωγικό, εξοντωτικό. Εξασθενούν τα κίνητρα των μαθητών να θέλουν και να αγαπούν το σχολείο και κατ’ επέκταση τη μάθηση.
Την ίδια στιγμή, φαίνεται ότι ναυαγούν οι όποιες προσπάθειες για την αντιμετώπιση του σχολικού εκφοβισμού στα σχολεία. Επανειλημμένως στην Επιτροπής Παιδείας της Βουλής υπογραμμίστηκε ότι δεν έχει εφαρμοστεί ο περί Πρόληψης και Αντιμετώπισης της Ενδοσχολικής Βίας Νόμος του 2020. Οι εκπαιδευτικές οργανώσεις καταγγέλλουν ότι δεν έχουν κατατεθεί καν οι κανονισμοί στη Βουλή και ότι στην ουσία ο νόμος, δύο χρόνια μετά την ψήφισή του, παραμένει στα χαρτιά. Την ίδια στιγμή η αντιπολίτευση φωνάζει ότι δεν συστάθηκε ούτε η Επιτροπή Παρακολούθησης της Εθνικής Στρατηγικής για την Πρόληψη και Αντιμετώπιση της Βίας στο Σχολείο.
Με άλλα λόγια, την ώρα που το πρόβλημα ριζώνει και εξαπλώνεται στα σχολεία, το μεγάλο πυροβολικό για τη διαχείριση της βίας που είναι η νομοθεσία, παραμένει ανύπαρκτη. Οι όποιες προσπάθειες διαχείρισης περιορίζονται σε εγκυκλίους και οδηγίες. Σαν να επιχειρείται η κατάσβεση μιας πυρκαγιάς σε δασώδη περιοχή και ανώμαλο έδαφος με τα κουβαδάκια θαλάσσης. Το αποτέλεσμα είναι εξόφθαλμο. Το πρόβλημα παραμένει και χωλαίνει.
Αυτό, μάλιστα, ενώ έχει διαφανεί και το μέγεθος της σοβαρότητας του εκφοβισμού και της βίας. Έχει γίνει ξεκάθαρο ότι μπορεί εύκολα να ξεφύγει του ελέγχου. Ότι μπορεί ένα παιδί να καταλήξει στο νοσοκομείο ή ακόμη και να χάσει τη ζωή του.
Το τελευταίο γνωστό περιστατικό ενδοσχολικής βίας σημειώθηκε χθες στη Λάρνακα, όταν εξωσχολικοί χτύπησαν και τραυμάτισαν στο κεφάλι έναν 17χρονο μαθητή.
Το όποιο κενό σε πολιτικές και στην αντιμετώπιση φαίνεται και από τη δημιουργία δύο διαφορετικών προτάσεων νόμου για την ποινικοποίηση του bullying, από την πρόεδρο της Βουλής Αννίτα Δημητρίου, καθώς και από τον βουλευτή του ΑΚΕΛ, Ανδρέα Πασιουρτίδη.
Πάντως, το υπουργείο Παιδείας δεν μπορεί να επαναπαύεται. Πρέπει να προχωρήσει η νομοθεσία και η διαχείριση του προβλήματος. Μάλιστα, η υφιστάμενη και ανεφάρμοστη νομοθεσία θα έπρεπε να αναθεωρηθεί συμπεριλαμβάνοντας και τα δεδομένα που διαμόρφωσε η περίοδος της πανδημίας και τα δύο έτη εγκλεισμού. Είναι σήμερα που τα σχολεία έχουν τη μεγαλύτερη ανάγκη για σχολικούς ψυχολόγους.
