Το ότι οι παράνομες αφίξεις μεταναστών είναι πια σοβαρότατο πρόβλημα στην Κύπρο, δεν χρειάζεται και πολύ νιονιό να το αντιληφθεί ο καθένας. Η αγωνία του υπουργού Εσωτερικών, Νίκου Νουρή, κάθε φορά που μιλά για το θέμα είναι και ενδεικτική και κατανοητή. Και καλά κάνει που προσπαθεί να περιορίσει τις αφίξεις αφού είναι γεγονός ότι η (μισή) Κύπρος δεν έχει τη δυνατότητα να φιλοξενήσει όλους όσους επιχειρούν με παράνομους τρόπους να εισέλθουν στο νησί. Καλά θα έκαναν και οι υπόλοιποι, όπως οι βουλευτές μας, να στηρίξουν αυτή την προσπάθεια και να σταματήσουν τους λαϊκισμούς. Το πρόβλημα είναι τεράστιο και πρέπει να αντιμετωπιστεί. Αλλά, πέραν αυτής της διαπίστωσης, δεν επιτρέπεται να χάσουμε την ανθρωπιά μας. Με την υπόθεση της εγκύου από τη Συρία είναι προφανές ότι τη χάσαμε.
Στις 22 Αυγούστου, μια βάρκα προερχόμενη από τον Λίβανο μετέφερε 75 Σύρους. Ανακόπηκε από τη Λιμενική Αστυνομία σε απόσταση 13 ναυτικών μιλίων από το Κάβο Γκρέκο, και στη βάση συμφωνίας που έχει η Κυπριακή Δημοκρατία με τον Λίβανο, όπως έγινε και σε άλλες περιπτώσεις, η βάρκα οδηγήθηκε πίσω στον Λίβανο με τη συνοδεία σκάφους της Λιμενικής. Αλλά, σε αυτή τη βάρκα υπήρχε η οικογένεια Kawther Abdalaziz από τη Συρία, οι γονείς και δύο παιδιά, ενάμιση και τριών χρόνων, ενώ η σύζυγος έγκυος κι ετοιμόγεννη. Όταν οι αστυνομικοί έμαθαν για την εγκυμοσύνη, μετέφεραν τη γυναίκα στο έδαφος αλλά την υπόλοιπη οικογένεια την έστειλαν στον Λίβανο. Αν σκεφτείς με ανθρώπινο μυαλό τη θέση αυτής της γυναίκας, αλλά και του συζύγου και των παιδιών της, είναι αρκετό να καταλάβεις την απόγνωσή τους. Ποιος μπορεί να μπει στη θέση τους; Ναι, οι αστυνομικοί ή όποιος άλλος ανακατεύτηκε εκ μέρους του κράτους μπορεί να ακολούθησε τους κανονισμούς και τις οδηγίες, αλλά μερικές φορές χρειάζεται να θυμούνται όλοι ότι έχουν να κάνουν με ανθρώπους, με ζωντανούς ανθρώπους, με ανάγκες και αισθήματα.
Μεταφέρθηκε, λοιπόν, η έγκυος στο Νοσοκομείο Παραλιμνίου, το οποίο δεν είχε χώρο για να τη δεχθεί και να την περιθάλψει, όπως καταγγέλθηκε στην Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων της Βουλής. Η Αστυνομία λέει ότι στο νοσοκομείο Παραλιμνίου εξετάστηκε από γιατρό ο οποίος έκρινε ότι δεν χρειαζόταν νοσηλεία. Όπως και να έγινε, η ουσία είναι ότι άφησαν την έγκυο όλο το βράδυ σε ξύλινη αποβάθρα στο λιμανάκι της Αγίας Νάπας. Όλο το βράδυ. Και το πρωί μεταφέρθηκε στο Νοσοκομείο Λάρνακας όπου και γέννησε. Μα, το διανοείστε; Να είναι η γυναίκα ετοιμόγεννη και να βγάλει όλο το βράδυ στην αποβάθρα; Έτσι έλεγαν οι κανονισμοί; Καλά, δεν βρέθηκε ένας άνθρωπος να τη λυπηθεί τη γυναίκα; Είναι απίστευτο.
Προφανώς, ο Νίκος Νουρής δεν ήταν σωστά ενημερωμένος όταν δικαιολογούσε αυτή τη συμπεριφορά με την απλουστευμένη δήλωση: «Όταν διαπιστώθηκε ότι στο σκάφος επέβαινε μια εγκυμονούσα δόθηκαν αμέσως οδηγίες και μεταφέρθηκε η συγκεκριμένη γυναίκα στο Μακάρειο Νοσοκομείο, όπου και στη συνέχεια τις επόμενες ημέρες γέννησε». Δεν γίνεται κύριε υπουργέ να απλουστεύεις τόσο πολύ την κατάσταση. Κι αυτό εννοώ όταν λέω, ναι, έχουμε πρόβλημα με τις παράνομες ροές, αλλά έχουμε και ανθρωπιά, μην γίνουμε άψυχα ρομπότ. Ούτε καν στο Μακάρειο και ούτε «τις επόμενες μέρες», αλλά στη Λάρνακα και την ίδια μέρα γέννησε η γυναίκα. Γεγονός που σημαίνει ότι το προηγούμενο βράδυ ήταν αδιανόητο να μείνει στην αποβάθρα ή στη βάρκα.
Η γυναίκα με το νεογέννητο παιδί της διαμένει πλέον στο Κέντρο Υποδοχής Προσφύγων στην Κοφίνου, ενώ η υπόλοιπη οικογένειά της είναι στον Λίβανο. Ούτε αυτό είναι βέβαιο διότι γνωρίζουμε από άλλες περιπτώσεις πως οι Σύροι που επαναπροωθούνται στον Λίβανο, από εκεί αποστέλλονται στη Συρία. Είναι πραγματικός Γολγοθάς γι΄ αυτή την οικογένεια. Που εμείς δημιουργήσαμε. Ως κράτος και ως κοινωνία. Βασανίσαμε μια έγκυο πρόσφυγα, χωρίσαμε μια οικογένεια με μικρά παιδιά, και δεν φτάνει αυτό, αλλά ίσως να το θεωρούμε κι αναγκαίο κακό για να αντιμετωπίσουμε τις παράνομες μεταναστευτικές ροές. Απανθρωπιά είναι, τίποτε άλλο.
