Πριν από 14 χρόνια τέτοια μέρα, η ελληνοκυπριακή πλευρά απέρριπτε το σχέδιο Ανάν με πλειοψηφία 75,83% έναντι 24,17%. Υπέρ του «όχι» ψήφισαν 313.704 Ελληνοκύπριοι και υπέρ του «ναι» 99.976. «Θέλω με έμφαση να υπογραμμίσω ότι η μη αποδοχή αυτού του Σχεδίου Ανάν δεν είναι το τέλος του δρόμου. Θα υπάρξει συνέχεια. Θα δημιουργηθούν εκ των πραγμάτων νέες προοπτικές και νέες δυνατότητες», τόνιζε ο τότε Πρόεδρος της Δημοκρατίας Τ. Παπαδόπουλος, μετά το δημοψήφισμα.
Λίγο αργότερα, ο τότε γενικός γραμματέας του ΑΚΕΛ Δ. Χριστόφιας, θεωρούσε ότι το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος επιβεβαίωνε την ορθότητα της απόφασης του κόμματός του να πει «όχι» στο σχέδιο Ανάν, επειδή δεν δόθηκε η αναβολή που ζητούσε το ΑΚΕΛ για να ενημερωθεί καλύτερα ο κυπριακός λαός. Εξέφραζε μάλιστα την εκτίμηση ότι η προσπάθεια επίλυσης του Κυπριακού θα συνεχιστεί και «ότι ο ΓΓ θα απευθυνθεί σε εμάς και εμείς σε εκείνο» για την επόμενη προσπάθεια. Επανέλαβε το ιστορικό ότι «το ‘‘όχι’’ του ΑΚΕΛ στόχευε και στοχεύει να ”τσιμεντώσει” ένα μεγάλο ‘‘ναι’’» και μάλιστα «όσο γίνεται πιο σύντομα».
Το σχέδιο Ανάν -και δεν θα μπω στο περιεχόμενό του και κατά πόσο μέσα από μια διαφορετική διαχείριση των εξελίξεων μπορούσε να είναι καλύτερο- ήταν αποτέλεσμα μιας πολύχρονης προσπάθειας και το πρώτο ολοκληρωμένο σχέδιο λύσης που οδηγείτο ενώπιον Ε/κ και Τ/κ μετά το 1974. Πολλοί παράγοντες, όπως η τότε επικείμενη ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ, συνέτειναν στο να εντείνει η διεθνής κοινότητα τις προσπάθειές της για μια λύση στην Κύπρο. Σήμερα, 14 χρόνια μετά, ούτε το «όχι» του ΑΚΕΛ έχει «τσιμεντώσει ένα μεγάλο ‘‘ναι’’», ούτε το «όχι» του κ. Παπαδόπουλου επιβεβαίωσε την πρόβλεψή του ότι «θα δημιουργηθούν εκ των πραγμάτων νέες προοπτικές και νέες δυνατότητες» για ένα καλύτερο σχέδιο. Αντίθετα, αυτό που «τσιμεντώνεται» είναι η κατοχή και η διχοτόμηση. Ιδιαίτερα μετά και το ναυάγιο της τελευταίας προσπάθειας του διεθνούς παράγοντα, που χρειάστηκε να περάσουν 13 χρόνια για να κορυφωθεί μέσα στο 2017. Ελπίζω, μόνο, η επόμενη να μην είναι το 2030…
