Ο Ανδρέας Εγγλεζάκης αναφέρεται στην επέμβαση των τουρκικών στρατευμάτων στη γειτονική μας χώρα.
 
Όπου κάνει εισβολή, η Τουρκία χρησιμοποιεί τη λέξη «ειρήνη». Αυτό έγινε στην Κύπρο το 1974, έγινε πριν ένα χρόνο στο Αφρίν, αυτό γίνεται στο όρος Καντίλ του Ιράκ, γίνεται και τώρα στο Κουρδιστάν της Συρίας. Και αφού οι Τούρκοι -αυτή η φυλετική ομάδα που έως τώρα από το 1100 μ.Χ., που εγκατέλειψαν τις στέπες, φαίνεται ότι μόνο να αφαιρούν πολιτισμούς και ζωές είναι ικανοί και να ζουν με τα κλεμμένα, παρά να αφήνουν κάποιο θετικό ίχνος στην πορεία της ανθρώπινης εξέλιξης -τόσο ευρέως αναμασούν τη λέξη «ειρήνη», αυτό βολεύει τους πολιτισμένους (;) Ευρωπαίους και Αμερικάνους να τους δίνουν την αναγκαία πίστωση χρόνου, να προλαβαίνουν να δημιουργούν τετελεσμένες καταστάσεις, μέχρι να τους πουν πια οι πολιτισμένοι «φτάνει, αρκετά πήρατε». Αφού πια η καταστροφή συντελέστηκε, χιλιάδες ζωές χάθηκαν, πόλεις αρχαίες γίνονται ερείπια, τότε θυμούνται να παρέμβουν. Εμείς έχουμε εμπεδώσει αυτό το μάθημα;
Υ.Γ.
Το εκπληκτικό όμως είναι η παλιανθρωπιά των Ρώσων. Δεν λέω του Πούτιν, λέω των Ρώσων. Και το λέω με πλήρη συνείδηση. Τέτοια ανηθικότητα, ραδιουργία, προστυχιά έχει από τον καιρό του Στάλιν να δούμε. Πού είναι αυτός ο λαλίστατος Ρώσος πρέσβης που είχε θέσεις επί παντός επιστητού; Πού κρύβεται; Κατηγορούμε την κακιά Δύση και δικαίως. Τι γίνεται όμως με εσάς, αγαπητέ Ρώσε πρέσβη; (Α ξέχασα, θα έχετε πάλι κάποια ingognito συνάντηση με τον ανερχόμενο αστέρα των κατεχομένων Οζερσάι, μάλλον για να σας πει τις θέσεις του για την «ειρηνευτική» επιχείρηση της Τουρκίας στο Κουρδιστάν).