Καταργήθηκαν επιτέλους οι μάσκες, μου έλεγε χθες με ένα πελώριο, πανέμορφο χαμόγελο μια καλή μου φίλη. Κι ως μίζερος δημοσιογράφος εγώ, της απάντησα: «Θα προτιμούσα να έπεφταν κιόλας!».
Κρατώ όμως, εκτός από το υγειονομικό και ένα καλό από τις μάσκες, που μας έκρυβαν σχεδόν όλο το πρόσωπο, αλλά μας ανάγκασαν να προσέχουμε πιο πολύ τα μάτια των ανθρώπων. Εκεί, όπου η αλήθεια δεν κρύβεται με τίποτα.
Ωραία συμβουλή όμως δίνει φίλος γιατρός σε όσους, φοβισμένοι ακόμα, τον ερωτούν «γιατρέ μου, να τη βγάλω;». «Κάντε αυτό που σας προτρέπαμε από την αρχή», της είπε. Δηλαδή, πράξτε με ατομική ευθύνη. Και συμπληρωτικά, κάτι εξίσου χρήσιμο, εύκολο, σοφό και πρακτικό: Τηρείτε τις αποστάσεις!…
Που είναι και ο τίτλος της στήλης μας σήμερα, 100η ημέρα από τότε, που ο Πούτιν εισέβαλε στην Ουκρανία και έκανε όλο τον κόσμο άνω-κάτω. Όπως έκανε κι ένας άλλος με την ίδια εθνικιστική μεγαλομανία πριν από κάμποσα χρόνια – καμιά 80ριά αν θυμάμαι καλά….
Ο μεγάλος πρωταγωνιστής όμως των Έκτακτων Ειδήσεων εδώ και μέρες στην Ελλάδα, είναι ο πρόεδρος της Τουρκίας, ο θυμωμένος μας γείτονας, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, που πλέον έχω τη βεβαιότητα πως μάλλον θα πρέπει να γεννήθηκε με ένα μικρόφωνο στο στόμα και με γλώσσα τόσο φαρμακερή που, έτσι και τη δαγκώσει καμιά φορά, θα πεθάνει ακαριαία από δηλητηρίαση.
Κατά τα λοιπά, μέγα θέμα είναι εδώ στην Ελλάδα η απόφαση του Δημάρχου του Αλίμου, στην παραλιακή «Ριβιέρα» της Αθήνας, να κλείσει τις «νυχτερινές καντίνες», που μετά από μπαράκια στη πλαζ και καφετέριες συνάμα, τα βράδια μεταμορφώνονται σε νυχτερινά κέντρα όπου η μουσική του ενός, πάντα στη διαπασών, εμπλέκεται με τη μουσική των άλλων και η απίστευτη αυτή ηχορρύπανση έχει τρελάνει τους κατοίκους της περιοχής.
Μέγα το πρόβλημα. Και πώς το λύνεις άραγε, όταν ο άλλος σου λέει «δυο χρόνια τώρα είμαι κλειστός και τώρα που μπορώ να ρεφάρω κάπως, θα με κλείσουν οι νοικοκυραίοι;».
Αυτό είναι το παράλογο της Ελλάδος. Ό,τι, αποκομμένο από τα άλλα, κάθε επιχείρημα από μόνο του μπορεί να ακούγεται λογικό. Όμως, την έννοια της συνύπαρξης, δεν την κατέχουμε ακόμα. Διότι βασική της προϋπόθεση είναι ο αλληλοσεβασμός, και η τήρηση των νόμων.
Δεν υπάρχει ούτε το ένα, ούτε το άλλο.
Όμως, μας προέκυψε αίφνης κι ένας άλλος ξενύχτης…
«Δεν κοιμάμαι τα βράδια. Φοβάμαι τι θα παραλάβουμε. Όταν ήμουν στο Μαξίμου δεν ήμουν happy traveler, καθόμουν μέχρι τις 3 και 4 το πρωί για να βρω λύσεις σε ασφυκτικές συνθήκες.», είπε χθες ο Αλέξης Τσίπρας, πρώην πρωθυπουργός της Ελλάδος (2015-2019). Η χαριτωμένη αναφορά του σε «χαρούμενο ταξιδιώτη», αφορά τα πρόσφατα ταξίδια του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη στην Ουάσινγκτον (συνάντηση με Μπάιντεν, ομιλία στο Κογκρέσο), στην Βοστόνη (ομιλία στην 146η Τελετής Αποφοίτησης του Boston College), στο Νταβός (συμμετοχή στο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ) και στις Βρυξέλλες (Σύνοδος Κορυφής της ΕΕ).
> Υπενθυμίζω μόνο ότι τον Νοέμβριο του 2016 ο κ. Τσίπρας ήταν ο μόνος ηγέτης χώρας – μέλους της ΕΕ που ταξίδεψε στην Κούβα, ως πρωθυπουργός της Ελλάδος, για να παραστεί στην κηδεία του Φιντέλ Κάστρο. Sad traveler!…
Θυμάμαι: Σαν σήμερα, 3 Ιουνίου του 2017 στα χρόνια των μνημονίων. Η Ελληνίδα τραγουδίστρια Αφροδίτη Μανού, με ανάρτηση της στο Facebook, χαρακτηρίζει τον υπουργό Οικονομικών της Γερμανίας, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, «λαομίσητο παραπληγικό», δεν τον κατατάσσει, λέει, στους ανθρώπους και τον προσφωνεί «Αδόλφο». Το Facebook «κατεβάζει» την ανάρτηση της γνωστής καλλιτέχνιδος.
