«Στο καφενείον “η Ελλάς”, ο σαλτιπάγκος πουλά τα νούμερα φτηνά, δραχμή τα ακροβατικά, οι αλυσίδες δωρεάν, το πήδημα θανάτου δυο δραχμές, χωρίς σκοινιά, περάστε κόσμε». Το σπουδαίο τραγούδι του Γιάννη Μαρκόπουλου, σε στίχους του Κ.Χ. Μύρη, πέρασε κάμποσες φορές από το μυαλό μου τις τελευταίες εβδομάδες της προεκλογικής εκστρατείας που οδήγησε στη σημερινή αναμέτρηση για τις βουλευτικές εκλογές. Μια απλή εναλλαγή του «η Ελλάς» με το «η Κύπρος» αρκεί, για να αποδώσουν οι στίχοι τα όσα είδαμε και σε αυτή την «ευγενή άμιλλα» προς την κάλπη.

Φτηνά νούμερα, έωλα επιχειρήματα, γκριμάτσες, παλικαρισμοί μπροστά στις κάμερες και η απουσία μεστού πολιτικού λόγου, κυριάρχησαν και αυτή τη φορά σε ραδιόφωνα, τηλεοράσεις και μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Δεν κατέφυγαν όλοι σε εύπεπτες ατάκες και κορώνες, πρέπει να το αναγνωρίσω. Υπήρξαν και υποψήφιοι που δεν υποτίμησαν τη νοημοσύνη μας. Ήταν, όμως,  μειοψηφία. Να πω, επίσης, πως είναι η πρώτη εκστρατεία για τις βουλευτικές, από το 2001 που ζούμε οικογενειακώς στο νησί, την οποία παρακολούθησα εξ αποστάσεως. Σε όλες τις προηγούμενες, η δημοσιογραφική ιδιότητα μου επέβαλε ενεργό ανάμειξη και παρακολούθηση των όσων λάμβαναν χώρα. 

Η απόσταση, ομολογώ, δεν βοήθησε. Πώς να μην νιώσει κανείς άβολα, βλέποντας ανθρώπους που θέλουν να ασκήσουν νομοθετικό έργο και έλεγχο, να κυβερνήσουν τον τόπο, να εκστομίζουν με τέτοια ευκολία καραμπινάτες ανακρίβειες και ψέματα. Δεν θα μιλήσω για τους μικρούς, διότι πολλοί απ’ αυτούς, ειδικά σε αυτή την αναμέτρηση, ήταν πρωτόβγαλτοι και συγχωρούνται. Δεν θα αναφερθώ ούτε στο ΕΛΑΜ, διότι πραγματικά με ενοχλεί η ιδέα να βρίσκονται στη Βουλή, πρόσωπα που αντιστρατεύονται τη Δημοκρατία. 

Είδα, λοιπόν, τον Νικόλα Παπαδόπουλο να υποστηρίζει με πάθος ότι η κυβέρνηση άφησε τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις στο έλεος της πανδημίας. Επέμενε, μάλιστα, να κατακεραυνώνει ακόμα κι όταν του επεσήμαιναν ότι αν δεν άνοιγε η κυβέρνηση τα ταμεία εδώ κι ένα χρόνο (με τη αμέριστη συμβολή της ΕΕ), ο ιδιωτικός τομέας θα είχε καταρρεύσει. Κι αυτά τα έλεγε ο Πρόεδρος του ΔΗΚΟ, που για μικροπολιτικά οφέλη, άφησε τον τόπο και αυτούς που δήθεν υπερασπιζόταν χωρίς προϋπολογισμό και βοηθήματα για κάμποσες βδομάδες. Το πιο ωραίο, όμως,  ήταν που οι του ΔΗΚΟ βάλθηκαν να πείσουν ότι θα καθαρίσουν την Κύπρο από τη διαφθορά. Αυτό κι αν είναι ανέκδοτο. Όπως ανέκδοτο είναι και η όψιμη ανησυχία τους ότι το νησί οδηγείται στη διχοτόμηση. Όταν οι ίδιοι έχουν βάλει τα δικά τους πολλά λιθαράκια για την εδραίωση του διαχωρισμού. Τον «Μάκη» δεν θα τον σχολιάσω, διότι αν μη τι άλλο έβγαλε πολύ γέλιο.

Εκεί, όμως, που πραγματικά ένιωσα να ταιριάζει το τραγούδι των Μαρκόπουλου και Μύρη. ήταν βλέποντας στιγμιότυπα από μια τηλεμαχία αρχηγών, που μεταδόθηκε στις αρχές της βδομάδας στον Άλφα Κύπρου. Δεν την παρακολούθησα όλη, ομολογώ. Δεν το άντεχαν τα νεύρα μου. Είδα κάποιες ατάκες στις ειδήσεις του σταθμού την επόμενη μέρα. Είδα τους Αβέρωφ Νεοφύτου και Άντρο Κυπριανού να λογομαχούν και να δεσμεύονται ότι θα στείλουν λογιστές ο ένας στο κόμμα του άλλου, για να ελέγξουν τα οικονομικά της αντίπαλής τους παράταξης. Ξέροντας ότι δεν υπήρχε περίπτωση για γίνει κάτι τέτοιο. Λίγες μέρες πριν τις βουλευτικές, οι αρχηγοί είχαν ήδη αρχίσει την εκστρατεία για τις προεδρικές. Ακολουθώντας την γνωστή, χιλιοεφαρμοσμένη και, γι αυτό, κουραστική τακτική. Απόλυτο μηδενισμό η αντιπολίτευση, ωραιοποίηση και φτιασίδωμα το κυβερνών κόμμα. Είναι και η περίπτωση Γιαννάκη για να θυμίζει ότι η κοροϊδία δεν περιορίζεται μόνο στα λόγια.

Πραγματικά, θα μπορούσα να καταλάβω τις φωνασκίες, τις πλαστές αντιπαραθέσεις, θυμούς και τα ψέματα λίγες μέρες πριν την κάλπη. Είναι η πεπατημένη για να φέρουν στο μαντρί απολωλότα πρόβατα. Υποψιάζομαι, όμως, ότι τα «νούμερα» θα συνεχιστούν από αύριο Δευτέρα. Σε περίοδο που πραγματικά η Κύπρος χρειάζεται πολιτική συναίνεση, καταιγισμό ιδεών και σκέψη «έξω από το κουτί», για να βγει το κυπριακό από το χειρότερο τέλμα της ιστορίας του και να ξεπεράσει ο τόπος τα δεινά της πανδημίας, το παλαιό πολιτικό προσωπικό τα δίνει όλα σε φθηνή παράσταση. Μόνη ελπίδα να γίνει το θαύμα και να μπουν στη Βουλή νέοι άνθρωποι, από διάφορους σχηματισμούς, με όρεξη και απόφαση να τιμήσουν την ψήφο που έλαβαν. Άκουσα στο ραδιόφωνο μερικές καλές, μετρημένες απόψεις. Κρατώ, όμως, μικρό καλάθι.

Φιλελεύθερα, 30.5.2021.