Η ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ χάθηκε για το ΑΚΡ μετά από 25 χρόνια. Είναι αυτό η αρχή του τέλους για τον Ερντογάν; Ο Τούρκος πρόεδρος, ο οποίος θεωρείτο πολιτικός «παίχτης» και άνετος τακτικιστής τόσα στα εσωτερικά όσο και εξωτερικά θέματα πολιτικής, έχει πέσει στην παγίδα που ο ίδιος έστησε. Σ’ ό,τι αφορά τις τοπικές εκλογές στην Κωνσταντινούπολη, επιδίωξε και ακύρωσε τις εκλογές, πέτυχε επαναληπτική εκλογή και ο υποψήφιος που υποστήριξε (ο στενός του συνεργάτης και πρώην πρωθυπουργός Μπιναλί Γιλντιρίμ) έχασε πανηγυρικά και με μεγάλη διαφορά από τον αντίπαλό του. Μια εκλογική μάχη σε τοπικές εκλογές έχει ιδιαίτερα χαρακτηριστικά κι αυτά δεν μπορεί κανείς να τα υποβαθμίσει ή να τα παρακάμψει. Ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, ο οποίος γνωρίζει καλά το εκλογικό σώμα της Κωνσταντινούπολης, αλλά και τη συμπεριφορά του Τούρκου ψηφοφόρου εν γένει, επένδυσε στα εθνικιστικά αντανακλαστικά των πολιτών. Επένδυσε στην κρίση που δημιούργησε και κλιμακώνει στην Ανατολική Μεσόγειο, με την εισβολή του γεωτρύπανου «Πορθητή» στην κυπριακή ΑΟΖ και την κάθοδο του δεύτερου, του «Γιαβούζ» στην περιοχή μας. Αυτά δεν επηρέασαν καταλυτικά τους ψηφοφόρους, που προφανώς έχουν διαφορετικές προτεραιότητες.
ΕΙΝΑΙ σαφές, πως η ήττα αυτή του Ερντογάν και του κυβερνώντος κόμματος θα έχει και συνέχεια. Πόσο καταλυτική θα είναι για το μέλλον του πανίσχυρου Ερντογάν, αυτό θα φανεί στη συνέχεια και κανείς δεν μπορεί να κάνει προβλέψεις. Εκείνο που προέχει είναι να παρακολουθούμε από κοντά τα πολιτικά δρώμενα στην κατοχική Τουρκία γιατί σαφώς και μας επηρεάζουν. Είναι προφανές πως πέραν από τις εσωτερικές αντιδράσεις που έχει το καθεστώς Ερντογάν λόγω της καταπιεστικής πολιτικής που ασκεί σε βάρος των Τούρκων πολιτών, είναι και η τακτική που υιοθέτησε στα εξωτερικά ζητήματα.
ΣΑΦΩΣ και πήρε τα μηνύματα από το εκλογικό αποτέλεσμα της Κωνσταντινούπολης. Είναι ξεκάθαρο πως εάν δεν έχει συνειδητοποιήσει το μήνυμα που του έστειλαν οι ψηφοφόροι, θα έχει σοβαρότερο πρόβλημα στη συνέχεια. Βέβαια, όσοι τον παρακολουθούν από κοντά, γνωρίζουν πως πρόκειται για έναν αλαζονικό άνθρωπο, που δεν δέχεται την αμφισβήτηση. Έναν πολιτικό που δεν είναι δημοκράτης και επιβάλλεται διά πυρός και σιδήρου.
ΑΥΤΗ η προσέγγισή του τον οδήγησε και στα αδιέξοδα που βρίσκεται με τη διαχείριση που κάνει εδώ και καιρό με το ζήτημα των ρωσικών πυραύλων. Επιχείρησε να το παίξει «διπλοπόρτι» και υπεράνω. Να παίξει με δυο υπερδυνάμεις και να νικήσει. Όλα αυτά, όμως, κάποια στιγμή τελειώνουν. Όλα αυτά κάποια στιγμή ανατρέπονται. Ο Ερντογάν διαχρονικά είχε ένα πλεονέκτημα που πάντα αξιοποιούσε στο έπακρο. Τη στήριξη από το λαό. Και ήταν από τις λίγες περιπτώσεις που ένας δικτάτορας είχε και λαϊκή στήριξη. Τούτο, προφανώς, έχει ξεκινήσει να υποχωρεί.
Ο ΡΕΤΖΕΠ Ταγίπ Ερντογάν θα πρέπει να αισθάνεται απομονωμένος. Και στο εσωτερικό, γιατί η Κωνσταντινούπολη είναι καθοριστικής σημασίας περιοχή για τον ίδιο και γενικά για τη χώρα, αλλά και στο εξωτερικό. Καθοριστική για τον ίδιο η επικείμενη συνάντηση που θα έχει με τον Αμερικανό πρόεδρο, Ντόναλντ Τραμπ. Όσον αφορά την Ελλάδα και την Κύπρο, πρέπει να παρακολουθούν στενά και να επαγρυπνούν. Ο δικτάτορας μπορεί να ξεσπάσει κάτω από την πίεση που δέχεται σε διάφορα μέτωπα. Χρειάζεται εγρήγορση. Δεν μπορεί κανείς να εμπιστευθεί τον Ερντογάν.
