Καλά, ρε σύντροφε, κι αν είναι αλήθεια ότι ο Βολοντίμιρ Ζελένσκι είναι απατεώνας κι έχει καταθέσεις εκατομμυρίων σε τράπεζες της Δύσης, νομιμοποιείται η Ρωσία να καταστρέψει τη χώρα του; Φτάσαμε σε άλλα επίπεδα πολιτικών αναλύσεων πλέον. Τόσο σπουδαία επιχειρήματα προς υποστήριξη μιας εισβολής δύσκολα συναντάς. Δηλαδή, για να έχουμε καλό ρώτημα, αν είναι αλήθεια ότι ο δικός μας Πρόεδρος έχει καταθέσεις στις Σεϋχέλλες, νομιμοποιείται η Τουρκία να αρχίσει τους βομβαρδισμούς να μας καταστρέψει εντελώς;
Ας πούμε ότι πράγματι ο Ζελένσκι έχει δύο δισεκατομμύρια δολάρια καταθέσεις. Μέχρι τώρα, όπως ανακοίνωσε η ουκρανική κυβέρνηση, οι καταστροφές από την εισβολή στην Ουκρανία σε υποδομές, κτήρια και άλλα φυσικά περιουσιακά στοιχεία είναι αξίας 100 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Άλλα, πολύ περισσότερα, δισεκατομμύρια οι καταστροφές σε Ρωσία, Ευρώπη κι αλλού από τον οικονομικό πόλεμο της Δύσης εναντίον του Πούτιν. Αξίζει; Είναι δίκαιο; Είναι λογικό;
Ποτέ δεν είναι λογικός ένας πόλεμος, ποτέ δεν είναι δίκαιος. Τι καθόμαστε και συζητάμε! Σαν να ζούμε σε προϊστορικές εποχές. Έζησε πολέμους η ανθρωπότητα, καταστροφές, φρίκη, και κάποια στιγμή, τουλάχιστον η Ευρώπη – τότε που είχε ηγέτες, είπε φτάνει, ας βρούμε έναν τρόπο να μην ξαναζήσουμε πολέμους. Έτσι κτίστηκε η Ευρωπαϊκή Ένωση. Κι αν είχε σήμερα πραγματικούς ηγέτες θα έφερνε κοντά της και τη Ρωσία και όλους όσους βρίσκονται στην ευρωπαϊκή ήπειρο. Η Ρωσία μπορεί να μην θέλει η ίδια να γίνει μέλος, αλλά θα μπορούσε να είναι συνεργάτης, στην οικονομία και στην ασφάλεια κι όχι εχθρός. Ασφαλώς και δεν μπορεί να κτιστεί η «αρχιτεκτονική ασφάλειας», που συζητούν στην ΕΕ, χωρίς τη Ρωσία. Κι αυτό θα έπρεπε να φροντίσουν οι Ευρωπαίοι ηγέτες να κτιστεί, να φροντίσουν να συνεργαστούν με τη Ρωσία, κι όχι να γίνονται δεκανίκι των ΗΠΑ και να προωθούν την επέκταση του ΝΑΤΟ γύρω από τη Ρωσία.
Δεν έχει ηγέτες, όμως. Γι΄ αυτό, εξάλλου, και είναι υποψήφιο μέλος η Τουρκία. Η Τουρκία! Που ακόμα και σε αυτό τον σύγχρονο πόλεμο, όπως έκανε και στους δύο παγκόσμιους πολέμους, και ενώ είναι μέλος του ΝΑΤΟ και υποψήφιο μέλος της ΕΕ, διατηρεί ουδέτερη στάση και ουδείς δυτικός ηγέτης διαμαρτύρεται. Είναι μέλος του ΝΑΤΟ στο όνομα του οποίου γίνεται όλο αυτό το κακό, αλλά ταυτόχρονα έκλεινε τα μάτια όταν περνούσαν από τον Βόσπορο ρωσικά πολεμικά πλοία και υποβρύχια και κατευθύνονταν προς τη Μαύρη Θάλασσα για να έχουν πια πυραύλους εκεί οι οποίοι μπορούν να κτυπήσουν οπουδήποτε στην Ουκρανία. Σιωπή από όλους.
Απαιτούν από τη μικρή Κύπρο να απαγορεύει τον ελλιμενισμό για ανεφοδιασμό ρωσικών πλοίων, αλλά δεν λένε λέξη που η μεγάλη σύμμαχός τους Τουρκία, δεν θέλει να χαλάσει την αναθέρμανση των σχέσεών της με τη Ρωσία. Άλλη ξεφτίλα κι αυτή! Να ακούς τον Μεβλούτ Τσαβούσογλου να κάνει δηλώσεις ως μέγας ειρηνοποιός και να λέει ότι συζητούν μια «περιεκτική ειρηνευτική συμφωνία» και υπάρχει και σημείο «για να γίνουν εγγυήτριες πολλές χώρες» και άκουσον – άκουσον «η Ουκρανία θέλει να γίνει εγγυήτρια η Τουρκία».
Κι όλα αυτά επειδή η Ευρώπη δεν έχει ηγέτες με αρχές, έχει συμφέροντα. Διότι, το βασικότερο όλων, για να μπορέσει η ΕΕ να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο στην ειρήνη και στη συνεργασία, θα πρέπει να βασίζεται σε αρχές και στο διεθνές δίκαιο. Αν οι αρχές επιβάλλουν κυρώσεις στη Ρωσία επειδή παραβίασε την ανεξαρτησία και την εδαφική κυριαρχία της Ουκρανίας, οι ίδιες αρχές θα έπρεπε να επιβάλλουν κυρώσεις και στην Τουρκία εδώ και χρόνια. Και όχι να επιτρέπουν τον εξευτελισμό του διεθνούς δικαίου, τις απειλές, τις επιθέσεις, την παραβίαση των ψηφισμάτων του ΟΗΕ και των αποφάσεων της ΕΕ από μια υποψήφια χώρα, η οποία σήμερα εξευτελίζει και τους ίδιους τους Ευρωπαίους ηγέτες, και τους συνεργάτες της στο ΝΑΤΟ, λέγοντας ότι «η Τουρκία δεν χρειάζεται να επιλέξει πλευρά, κρατάει μία στάση αρχής». Λες και όλοι οι άλλοι δεν κρατούν στάση αρχής.
Όλα αυτά, φυσικά, είναι ζητήματα που πρέπει να συζητηθούν σε ειρηνικές εποχές, μην εκληφθεί κιόλας ότι δικαιολογούν με οποιονδήποτε τρόπο την τραγωδία που βρίσκεται σε εξέλιξη αυτή τη στιγμή.
