Θυμάμαι τη γιαγιά μου να μετρά το χρόνο με τον υπέροχο, μοναδικό τρόπο που το έκαναν οι παλιότεροι. Η Κυριακή για παράδειγμα, δεν ήταν η τάδε ημερομηνία, αλλά η ημέρα που την επισκέφτηκε η αδερφή της. Αν την ρωτούσα πότε πέθανε ο παππούς, η απάντηση της θα ήταν πως αυτό έγινε λίγο πριν πάω για σπουδές και δεν θα έδινε συγκεκριμένη χρονιά. Ο χρόνος της κυλούσε ανάλογα με τα σημαντικότερα γεγονότα. Οι μέρες, οι μήνες δεν είχαν τόση σημασία όσο η ίδια η ζωή. Οι θάνατοι, οι αρρώστιες, οι γεννήσεις γίνονταν τα σημεία αναφοράς. Η καθημερινότητα δεν προχωρούσε μετρώντας λεπτά και ώρες αλλά στιγμές.
Κλεισμένη στο σπίτι τόσες μέρες πιάνω τον εαυτό μου να θυμίζω τη γιαγιά μου. Όταν τις προάλλες με ρώτησαν τα κορίτσια μου πότε τους έστειλαν το υλικό από το φροντιστήριο δεν απάντησα την περασμένη Παρασκευή, αλλά εξήγησα ότι αυτό έγινε τότε που ήμουν βάρδια και πήγα γραφείο. Η ημερομηνία εκμηδενίστηκε, έμεινε μόνο το γεγονός που την σημάδεψε.
Μένοντας σπίτι τα περιθώρια μιας συναρπαστικής μέρας είναι ελάχιστα, είτε η δουλειά μας έχει μεταφερθεί στο σαλόνι του σπιτιού μας είτε δεν εργαζόμαστε καθόλου. Όσο κι αν προσπαθήσουμε να χρυσώσουμε το χάπι πως είναι ωραίο να περνούμε χρόνο με την οικογένειά μας ή ότι είναι η ευκαιρία για να δοκιμαστούμε, η αλήθεια είναι πως πρόκειται για μια ολική ανατροπή, που έφερε στη ζωή μας τα πάνω κάτω. Από τη στιγμή, μάλιστα, που δεν ήταν επιλογή μας, η γκρίνια είναι γίνεται ακόμη μεγαλύτερη.
Έτσι, μέσα στη μονοτονία που ζούμε οτιδήποτε διαφορετικό, όσο μικρό κι αν είναι αποκτά ιδιαίτερη αξία. Ίσως να είναι ένα πικρό δίδαγμα που παίρνουμε, για να μάθουμε να εκτιμούμε τις καθημερινές στιγμές. Σημασία δεν έχουν μόνο τα συνταρακτικά γεγονότα, τα οποία άλλωστε σπανίζουν αλλά και οτιδήποτε άλλο σταθεί ικανό να μας κάνει να αλλάξουμε διάθεση και να σκάσουμε ένα χαμόγελο.
Θα είναι όμως αυτό ένα μάθημα ζωής; Μάλλον όχι. Μόλις η περιπέτεια τελειώσει με το καλό και η ζωή μας επιστρέψει με όποιο τρόπο και να γίνει αυτό στους κανονικούς της ρυθμούς, όλα αυτά θα ξεχαστούν. Ο χρόνος θα αποκτήσει ξανά τη σημασία που είχε και χαμένοι μέσα στη ρουτίνα θα σταματήσουμε να μετρούμε στιγμές, αλλά ώρες και μέρες.
