Ο τέως μητροπολίτης Κιτίου εφεσίβαλε την απόφαση του Δικαστηρίου με την οποία είχε κριθεί ένοχος για σεξουαλική παρενόχληση 16χρονης πριν 40 χρόνια. Κι όπως είχε προαγγείλει ο μητροπολίτης Καρπασίας, η Ιερά Σύνοδος θα αναμένει πλέον την τελική απόφαση για να κρίνει το τέως μέλος της. Μην και τον αδικήσει. Μέχρι τότε θα συνεχίζει προφανώς να απολαμβάνει όλα τα καλά που, όπως ειπώθηκε, απολαμβάνει: Διαμονή στη μητρόπολη, διακίνηση με λιμουζίνα και οδηγό, 4.000 ευρώ σύνταξη…
Στο ίδιο μήκος κύματος και οι παπάδες στην Ελλάδα. Ιερέας που βίαζε ανήλικη στα Πατήσια βρίσκεται στο σχήμα της Εκκλησίας και ιερέας που ανέθεσε σε κορίτσια να συμμετάσχουν στη θεία λειτουργία (παπαδάκια) τέθηκε σε αργία. Το καλό σε όλη αυτή την ιστορία (στη δεύτερη περίπτωση, στην πρώτη δεν υπάρχει τίποτα καλό) είναι η συζήτηση που ακολούθησε. Πολλοί είναι αυτοί που καταδίκασαν την στάση του Αρχιεπισκόπου και όσων θεώρησαν την πράξη του ιερέα προσβολή στα Θεία. Κάποιοι υπενθύμισαν την παρουσία γυναικών και την ενασχόληση τους με τις τελετουργίες της Εκκλησίας σε τόπους όπου η σύνθεση του πληθυσμού δεν επιτρέπει φυλετικές διακρίσεις.
Άλλοι υπενθύμισαν τον θεσμό των διακονισσών κι άλλοι στάθηκαν στην προσωπικότητα του συγκεκριμένου ιερωμένου. Του Αλέξανδρου Καριώτογλου, θεολόγου με αξιοσημείωτη πορεία, συγγραφέα βραβευμένων βιβλίων, ο οποίος όταν συνταξιοδοτήθηκε χειροτονήθηκε και υπηρετεί την εκκλησία αμισθί. Ανάμεσα στους συμπαραστάτες του και ο πατήρ Λίβυος (Χαράλαμπος Παπαδόπουλος) ο οποίος έγραψε: «Κανένας κανόνας δεν απαγορεύει στη γυναίκα να κρατάει τη λαμπάδα στον ιερέα όταν λέει το Ευαγγέλιο, να ψάλει στο ψαλτήρι και να βοηθάει γενικότερα το έργο της ενοριακής ζωής… Το πρόβλημά τους είναι η γυναίκα, διότι τη θεωρούν μιαρή, βρόμικη και κατώτερη του άνδρα. Αυτή είναι η αλήθεια. Όλα τα αλλά περί κανόνων είναι ένα ωραίο άλλοθι του μισογυνισμού και της ψυχοπαθολογίας τους. Πώς είναι δυνατόν να διαιρείτε τους ανθρώπους εντός της Θείας Λειτουργίας; Κάθε διαχωρισμός εντός της Θείας Ευχαριστίας είναι τεράστιο αμάρτημα που μεταβάλει τον εικονισμό της Βασιλείας σε κόλαση της ιστορίας».
Προφανώς, αυτό που ενοχλεί περισσότερο δεν είναι καν η γυναίκα αλλά η προσωπικότητα του ίδιου του ιερέα και οι πρωτοβουλίες που παίρνει. Μία από αυτές είναι η τέλεση της Θείας Λειτουργίας στη δημοτική γλώσσα, ενώ όσο ήταν καθηγητής σε σχολείο με ξένους μαθητές είχε μάθει το «καλημέρα» σε όλες τις γλώσσες των μαθητών και τους καλημέριζε. Σε άλλη περίπτωση, κατά την τέλεση αγιασμού σε σχολείο είχε απευθυνθεί στα παιδιά λέγοντας: «Όσοι από εσάς νιώθετε ότι δεν σας αφορά, έχετε αμφιβολίες ή ακόμα και άρνηση είναι δεκτόν, είναι δικαίωμα. Απλώς, παραμείνετε σιωπηλοί».
