Οι δημοσιογράφοι που κόπτονται για να υπερασπίζονται τους αδικημένους, τι έκαναν για την αδικία σε βάρος της δημοσιογράφου Ευδοκίας Λοΐζου; Θέτω πρώτο το ερώτημα διότι νιώθω κι εγώ την ανάγκη να της απολογηθώ.
Ξέραμε όλοι οι δημοσιογράφοι την περιπέτειά της, αλλά λίγοι ήταν όσοι την βοήθησαν, και πάντως όχι όσο οφείλαμε. Την αφήσαμε να παλεύει μόνη της επί 17 χρόνια για να βρει το δίκαιο της. Κι αυτό είναι μια ντροπή, που δεν ξεπλένεται.
Το ΡΙΚ πότε θα της απολογηθεί, όμως; Όχι τόσο γιατί της προκάλεσε «επαγγελματική ασθένεια» η οποία κατέστρεψε τη ζωή της, όσο γιατί τόσα χρόνια προσπαθούσε να αποδείξει ότι η Ευδοκία δεν έχει κάποια ασθένεια, αλλά υποκρίνεται. Λες και στα καλά καθούμενα η υπάλληλός τους αποφάσισε να κάνει την άρρωστη για να τους φάει λεφτά.
Τώρα, έστω και τόσο αργοπορημένα, ήρθε η απόφαση του δικαστηρίου η οποία ξεκαθαρίζει ότι η Ευδοκία Λοΐζου υπέστη μεγάλο πόνο και ταλαιπωρία για μεγάλη χρονική διάρκεια, τα κατάλοιπα δε που παρέμειναν συνεχίζουν να την ταλαιπωρούν επηρεάζοντας 17 χρόνια μετά την ποιότητα της ζωής της, την προσωπικότητα της, τις δραστηριότητες της, την καριέρα της, και την καθημερινότητα της επιβάλλοντάς της περιορισμούς και απαγορεύσεις.
Παρά την σαφή περιγραφή του δικαστηρίου, ένας κρατικός οργανισμός, το ΡΙΚ, αρνιόταν από το 2012 την απόφαση του αρμόδιου Τμήματος Επιθεώρησης Εργασίας, κρατικού επίσης, ότι η ασθένεια της είναι επαγγελματική βάση και των ευρωπαϊκών νομοθεσιών και οδηγιών και άρα ευθύνεται το ΡΙΚ.
Ενώπιον του δικαστηρίου προσπαθούσε να αποδείξει ότι δεν είναι σωστή η απόφαση του Τμήματος Επιθεώρησης Εργασίας. Τόσα πολλά χρόνια να ταλαιπωρούν έναν άνθρωπο! Απίστευτο μου φαίνεται. Γιατί; Για να την αφήσουν στο έλεος της μοίρας της αντί να αναλάβουν την ευθύνη, αντί να την φροντίσουν ως όφειλαν, αντί να σταθούν δίπλα της. Αντί να δουν τον άνθρωπο και να προστρέξουν αρωγοί έβλεπαν με αρρωστημένη επιμονή την προστασία της κρατικής τους μηχανής και του εαυτούλη τους, μην εκτεθούν. Φαντάσου, τι μπορεί να κάνει μια ιδιωτική επιχείρηση σε τέτοια περίπτωση όταν αυτή τη συμπεριφορά προέρχεται από το κράτος!
Ειδικά όταν, σύμφωνα με όσα αναφέρονται στην απόφαση του δικαστηρίου, ένας εκ των δύο τέως διευθυντών του Τμήματος Επιθεώρησης Εργασίας που μαρτύρησαν στο δικαστήριο κατέθεσε ότι από το 2000 μέχρι και το 2012 έγιναν 43 επιθεωρήσεις από το τμήμα και ήταν οι πιο πολλές επιθεωρήσεις που έχουν γίνει ποτέ σε υποστατικό που εργάζονται υπάλληλοι. Είπε μάλιστα ότι το κτήριο του ΡΙΚ ήταν άρρωστο και τόνισε ότι ήταν από τις χειρότερες εγκαταστάσεις κτηρίων που έχει δει ποτέ. Ήταν εν γνώση τους, δηλαδή, οι επικίνδυνες συνθήκες εργασίες. Αλλά, αντί να σκύψουν τα κεφάλια τους στο κρατικό ίδρυμα πήγαν και στο δικαστήριο με ένα μάρτυρα γιατρό να καταθέτουν ότι δεν υπήρχε παράγοντας κινδύνου που να συνδέει τον χώρο εργασίας της Ευδοκίας με την ασθένεια της.
Υπήρχαν εκθέσεις Ιατροσυμβουλίων, υπήρχαν εκθέσεις ειδικών γιατρών που την παρακολουθούσαν στην Βρετανία, υπήρχαν εκθέσεις του υπουργείου Εργασίας κι όμως, οι διοικούντες το ΡΙΚ και οι κυβερνήσεις, συμπεριφέρθηκαν με απόλυτη αναλγησία σε μια εργαζόμενή τους. Την βασάνιζαν κυριολεκτικά 13 χρόνια στις αίθουσες των Δικαστηρίων. Μέχρι και ο Εισαγγελέας χρησιμοποιήθηκε για να διακόψει χωρίς καμιά εξήγηση ποινική υπόθεση κατά του ΡΙΚ που αφορούσε την ασθένεια της Ευδοκίας.
Τώρα, λοιπόν, που το δικαστήριο αποφάσισε ότι η συμπεριφορά του κράτους μέσω του ΡΙΚ ήταν εγκληματική, ελπίζουμε να απολογηθούν και να πληρώσουν τις αποζημιώσεις, ίσως και ανακουφιστεί κάπως για την οικονομική καταστροφή που υπέστη η ίδια και η οικογένειά της, προσπαθώντας να έχει ιατρική βοήθεια.
Ελπίζουμε να μην την υποβάλουν σε νέα βασανιστήρια με προσφυγή στο Ανώτατο για να χρειαστούν άλλα τόσα χρόνια να δικαιωθεί τελεσίδικα. Το ελάχιστο, που έχουν να κάνουν είναι να καταβάλουν τις αποζημιώσεις και να μην την ξαναενοχλήσουν. Εξηγήσεις είναι στον φορολογούμενο πολίτη που πρέπει να δώσουν. Γιατί είναι τον φορολογούμενο που επιβαρύνουν οι αποζημιώσεις άνω του εκατομμυρίου που αποφάσισε το δικαστήριο, επειδή κάποιοι κρατικοί καρεκλοκένταυροι φέρθηκαν τόσο επιπόλαια και τόσο απάνθρωπα.
Υ.Γ. Μπράβο στον δικηγόρο της Μιχάλη Βορκά, που πάλεψε δίπλα της και την στήριξε μέχρι τέλους απέναντι σε ένα άθλιο κατεστημένο, που έμοιαζε με μαφία.
- Στις φωτογραφίες, αριστερά η Ευδοκία πριν ξεκινήσει η περιπέτεια της Δεξιά, σήμερα εκτός όλων των άλλων προβλημάτων, είναι υποχρεωμένη να προστατεύει μονίμως τα μάτια της από το έντονο φως.
