Πρέπει να το πω όσο πιο παραστατικά γίνεται για να αποδίδει: Μιλλοσφοτζίσματα. Έτσι περιγράφεται το νέο κυβερνητικό πακέτο κατά της ακρίβειας.
Όχι επειδή είναι αχρείαστη η βοήθεια, αντίθετα, αλλά επειδή φτάνουμε σε αυτό το σημείο. Να χρειάζεται η κυβέρνηση κάθε τρίμηνο να ανακοινώνει μέτρα για να βοηθηθούν οι πολίτες -ή κάποιοι πολίτες- να τα βγάλουν πέρα. Είναι μπαλώματα σε μια κατάσταση που χρήζει ριζικής αναδόμησης. Έχεις ένα κοστούμι παλιό, φθαρμένο, αλλά δεν μπορείς να αγοράσεις καινούργιο και κάθε τόσο το παίρνεις στον ράφτη να του κάνει μπαλώματα να περάσεις ως πάρατζιει. Ε, κάποια στιγμή δεν θα φοριέται.
Τρία πακέτα μέτρων ετοίμασε μέχρι τώρα η παρούσα κυβέρνηση με συνολικό κόστος €291 εκατομμύρια. Δεν είναι λίγα κι ευτυχώς που έχει αυτή τη δυνατότητα. Αλλά, αυτό που θα έπρεπε να προβληματίσει και την κυβέρνηση και τους πολίτες, είναι γιατί υπάρχει αυτή η ανάγκη. Γιατί, δηλαδή, η κυβέρνηση πρέπει να συμπεριφέρεται ως φιλανθρωπικό ίδρυμα που κάνει ελεημοσύνη. Ναι, θα βοηθηθούν οικογένειες που το έχουν ανάγκη, αλλά δεν παύει να είναι ελεημοσύνη να δίνει, για παράδειγμα, εκατό ευρώ το μήνα για τρεις μήνες σε 17.458 νοικοκυριά. Αυτό κι αν είναι μπάλωμα! Θα χρειαστεί κι άλλο μπάλωμα σε τρεις μήνες, δεν θα λύσει το πρόβλημα επιβίωσης.
Η ουσία, λοιπόν, είναι να μην χρειαζόμαστε μπαλώματα. Αλλά, για να γίνει αυτό πρέπει να μας κυβερνούν άνθρωποι που έχουν όραμα και μυαλό και σχέδιο να το εφαρμόσουν. Και όχι διαχειριστές της γερασμένης εξουσίας ή του φιλανθρωπικού ιδρύματος.
Όταν ο υπουργός Οικονομικών και πρώην τραπεζίτης, Μάκης Κεραυνός, την ώρα που ανακοινώνει τις ελεημοσύνες, δηλώνει ότι «αυτή η Κυβέρνηση, με την οικονομική πολιτική που εφαρμόζει, έχει σήμερα μια από τις καλύτερες οικονομίες της ΕΕ», θα έπρεπε να έχει και μια εξήγηση γιατί τότε να είναι σε αυτή την κατάσταση τα νοικοκυριά. Έχουμε μια από τις καλύτερες οικονομίες της ΕΕ και την ίδια ώρα οι πολίτες έχουν γονατίσει και δεν τα βγάζουν πέρα. Τι σημαίνει αυτό; Ότι έχουν όραμα να πάνε καλά τα δημόσια οικονομικά (κυρίως επειδή αρπάζουν φόρους και πρόστιμα από τις τσέπες των πολιτών) και, φυσικά, να πάει καλά και το χρηματοοικονομικό σύστημα. Αλλά είναι όλα σε βάρος των πολιτών.
Μια ατελείωτη αλυσίδα. Παράδειγμα; Πόσα εισέπραξε το κράτος το 2023 ως φόρους από τα κέρδη των δύο συστημικών τραπεζών; €120 εκατομμύρια! Όσο περισσότερα είναι τα κέρδη των τραπεζών, τόσο περισσότεροι είναι και οι φόροι που εισπράττει το κράτος. Καλά κάνει. Αλλά, τα κέρδη των τραπεζών από πού προέρχονται; Από τους πολίτες τους οποίους χρεώνουν ακόμα κι όταν πάνε να εξαργυρώσουν μια επιταγή ή να δώσουν κέρματα και να πάρουν χαρτονομίσματα. Ωφελούνται οι τράπεζες, που επιβίωσαν με τις θυσίες των πολιτών και το κράτος για να δίνει ΑΤΑ στους κυβερνητικούς και να περηφανεύονται οι κυβερνήτες ότι τόλμησαν να λύσουν το πρόβλημα της ΑΤΑ.
Άλλο παράδειγμα; Θα παραταθεί, λέει, το μέτρο για μηδενικό συντελεστή ΦΠΑ σε βασικά είδη. Μα, όταν θα αυξηθούν τα καύσιμα και μετά το ρεύμα, οι τιμές θα εκτιναχθούν. Ό,τι κερδίζει ο πολίτης από τον μηδενικό ΦΠΑ θα τον πληρώνει στις αυξήσεις των τιμών. Αν υπήρχε και ΦΠΑ το κόστος του πολίτη θα ήταν μεγαλύτερο. Σωστά. Αλλά, αφού ήδη το κόστος είναι ασήκωτο και γι΄ αυτό χρειάζονται τα μέτρα.
Έχουν, λέει, όραμα και σχεδιάζουν τον ολοκληρωμένο φορολογικό μετασχηματισμό. Μα, πότε; Πριν από τις εκλογές τα είχαν όλα έτοιμα, αλλά πέρασε ένας χρόνος κι ακόμα το μελετούν. Τα ενοίκια που όλο ανεβαίνουν; Οι μισθοί, που όλο κατεβαίνουν; Οι νέοι μας, που ζουν με τους γονείς τους λόγω του κόστους διαβίωσης; Η μεταρρύθμιση της τοπικής αυτοδιοίκησης που την έκαναν για εξοικονομήσεις και τελικά θα μας κοστίζει περισσότερο; Οι δημόσιες συγκοινωνίες, που απέκτησαν λεωφορειολωρίδες αλλά δεν μπορούν να αντικαταστήσουν το ιδιωτικό όχημα;
Χρειάζεται, λοιπόν, μια ριζοσπαστική πολιτική με επίκεντρο τον πολίτη, όχι τον κρατικό κορβανά. Αυτό λένε ότι είναι η πολιτική τους, το έλεγε κι ο Κεραυνός χτες, αλλά όταν το δούμε στην πράξη θα τους πούμε μπράβο. Προς το παρόν παραμένουν διαχειριστές μιας κατάστασης που πνίγει τον πολίτη. Και την διαιωνίζουν.
