Δυστυχώς τυγχάνει να είναι στη γειτονιά μας τα όσα συμβαίνουν τις τελευταίες ώρες και στιγμές και όσα μέλλει γενέσθαι, για τα οποία Κύριος οίδε! Το σίγουρο πάντως είναι ότι βρισκόμαστε μπροστά από ένα εκρηκτικό μίγμα ενεργειών, που αφήνουν όχι μόνο την περιοχή μας αλλά και ολόκληρο τον πλανήτη σε διακεκαυμένη ζώνη ανάφλεξης. Είναι όντως οι περιπτώσεις που διερωτάται κάποιος κατά πόσο μπορεί έστω στοιχειωδώς να πρυτανεύσει αντί ο παραλογισμός που καλπάζει και προελαύνει από παντού, η ανθρώπινη λογική. Είδος πολυτελείας κι αυτή στις μέρες μας.
Οι κραδασμοί των πολιτικών ξεσπασμάτων στην περιοχή της Μέσης Ανατολής, που προβλέπεται ότι θα πυκνώνουν ακόμα πιο επικίνδυνα, δεν μπορούν οπωσδήποτε ν’ απορροφούνται με τους όποιους καθησυχασμούς ή και εφησυχασμούς, που φαίνεται να διαδέχονται το πρώτο σοκ. Ψύχραιμες προσεγγίσεις ναι, αλλά και υπεύθυνες και σοβαρές εκτιμήσεις των κινδύνων, οι οποίοι διαθέτουν δυστυχώς και παράπλευρες όψεις.
Ακόμα, θέλοντας και μη, είναι της μοίρας μας γραφτό να εμπλεκόμαστε άμεσα σε τέτοιου είδους διενέξεις. Από τις πρώτες ανταποκρίσεις των Βρετανικών Μέσων Ενημέρωσης, μετά που ο νυκτερινός ουρανός του Ισραήλ φωτιζόταν από τις επιχειρήσεις των αναχαιτίσεων, γινόταν αναφορά γι’ απογείωση αεροπλάνων από τις Βρετανικές Βάσεις στην Κύπρο.
Μπορεί μετά από το ξέσπασμα το βράδυ του Σαββάτου, ύστερα από την εκτόξευση περισσοτέρων από 300 drones και πυραύλων εναντίον του Ισραήλ – να φαίνεται κάπως ελεγχόμενη η κατάσταση, ωστόσο και τα γεγονότα, όπως εκτυλίσσονται, αλλά και οι προθέσεις, όπως εκφράζονται, υποδηλώνουν σαφώς ότι βρισκόμαστε σε μια ιδιαίτερα εύθραυστη περίοδο. Ακόμα και η πιθανότητα μιας πιθανής παγκόσμιας ανάφλεξης είναι ορατή μέσα απ’ όλο αυτό το τοξικό μίγμα που διαχέεται από παντού.
Πέραν της γνωστής καταδίκης του ΟΗΕ και την σύσταση για κατάπαυση πυρός – αυτός ήταν ο ρόλος του και στην παλιά αλλά αυτός είναι και στη νέα τάξη πραγμάτων – ο Αντόνιο Γκουτέρες εν τη σοφία του μας είπε ότι «ούτε και η περιοχή αλλά ούτε και η ανθρωπότητα αντέχει άλλο ένα πόλεμο». Άκρως τρομακτικό το σενάριο που φαντάζει με πιθανά κτυπήματα σε πυρηνικές εγκαταστάσεις, οπότε οι όποιες εξελίξεις θα είναι όντως απρόβλεπτες μέχρι και εφιαλτικές. Η ήχηση σειρήνων σε πόλεις, όπως η Μπερσεβά, η Ντιμόνα κ.α. στο νότιο Ισραήλ, δεν ήταν τυχαία. Ούτως ή άλλως, εκείνο που κυριαρχεί σε ανταποκρίσεις διεθνώς είναι ο σχεδιασμός του Ισραήλ «για σημαντική απάντηση» στην ιρανική επίθεση. Από την άλλη, το Ιράν προειδοποιεί για ενέργειες που θα έχουν συνέχεια. Και όποιος αντέχει να είναι αισιόδοξος γι’ αποκατάσταση γαλήνης και ειρήνης.
Εμείς τι κάνουμε; Αφού όλο και πιο πολύ εισερχόμαστε στη σφαίρα του παραλόγου, είναι καιρός να λογικευθούμε. Να εξέλθουμε, επιτέλους, από το καβούκι της κοσμάρας μας και ν’ αντικρίσουμε ωμές πραγματικότητες. Αν, βέβαια, διαθέτουμε τέτοια ικανότητα.
