Ακούμε συχνά τη φράση «ας τα έβρουν που τον Θεό». Η φράση πηγάζει από την ανημποριά –πολλές φορές– του ανθρώπου να βρει δικαίωση ή ακόμα και να διεκδικήσει δικαίωση, γνωρίζοντας τις δυσκολίες του εγχειρήματος, το αδιέξοδο στο οποίο θα περιέλθει λόγω διάφορων παραγόντων. Κι έτσι αφήνει τον Θεό να αναλάβει τον ρόλο του δικαστή, σε αυτήν τη ζωή ή σε κάποια άλλη.
Μπορεί κάποιος να πει πως η φράση εμπεριέχει ηττοπάθεια και μοιρολατρισμό. Είναι, όμως, παρηγορητική για αυτόν που πιστεύει πως με κάποιο τρόπο θα επέλθει τάξη μέσω θείας δίκης.
Οι δηλώσεις του κ. Κύπρου Μιχαηλίδη για την υπόθεση της μονής Αβακούμ μοιάζουν να προέρχονται μέσα από ένα τέτοιο σκεπτικό. «Τρεις φορές υπήρξε τηλεφωνική επικοινωνία με τον Αρχιεπίσκοπο, ο οποίος μίλησε τόσο με τον μητροπολίτη Ταμασού όσο και τους μοναχούς της μονής Αββακούμ, που ζήτησαν συγχώρεση από τον Αρχιεπίσκοπο και από τον Θεό». Τόσο ο μητροπολίτης, όσο και οι μοναχοί, ζήτησαν συγχώρεση από τον Θεό. Φυσικά, δεν μπορούμε να γνωρίζουμε την απάντηση του Θεού, αλλά με άλλα λόγια «ας τα έβρουν που τον Θεό. Γιατί να χαλάμε τις καρδιές μας μέρες που είναι, γιατί να σπαταλούμε τον χρόνο μας για να αποδοθεί Δικαιοσύνη; Έσφαλαν και οι δύο πλευρές, ας κλείσει η υπόθεση».
Αν το έλεγε αυτό (ή το υπονοούσε) ένας απλός πολίτης θα ήταν κατανοητό. Όταν το λέει όμως ένας πρώην Αρχηγός Αστυνομίας, αναιρεί τον ρόλο που μπορεί να έχει το Σώμα στο οποίο υπηρέτησε φτάνοντας μέχρι την κορυφή της πυραμίδας. Όπως τον αναίρεσε και όταν βρέθηκε στο μέτρημα των χρημάτων που βρέθηκαν στο χρηματοκιβώτιο της μονής και ίσως και στην έφοδο που προηγήθηκε. Ο ίδιος δηλώνει πως δεν βλέπει τίποτα κακό σε όλα αυτά, γιατί είναι ευρέως γνωστό, όπως έχει πει, πως είναι φίλος με τον μητροπολίτη Ταμασού. Με άλλα λόγια, όποιος έχει φίλο αστυνομικό, πρώην ή νυν, μπορεί να καλεί απευθείας αυτόν αντί να πηγαίνει διά της επίσημης οδού (όπως, για παράδειγμα, έκανε κι ο μακαρίτης ο Καλοψιδιώτης).
Ο κ. Μιχαηλίδης, αποκάλυψε ακόμα (σε δηλώσεις του στον ΑΝΤ1) ότι συμβουλεύει τον μητροπολίτη για τη διαχείριση οικονομικών θεμάτων. (Δύσκολο να πιστέψουμε πως ο συγκεκριμένος μητροπολίτης χρειάζεται τέτοιου είδους συμβουλές. Το αντίθετο, θα μπορούσε να διδάσκει business σε κορυφαία πανεπιστήμια, όπως –φυσικά– και άλλοι αξιωματούχοι της Εκκλησίας για τους οποίους δεν έγινε γνωστό αν είχαν σύμβουλους αστυνομικούς). Τώρα, όμως, που αναδιπλώθηκαν οι μοναχοί και λένε πως οι οκτακόσιες τόσες χιλιάδες δεν προήλθαν από την πώληση κρεπών και θαυμάτων, αλλά από την πώληση γης, ένας οικονομικός σύμβουλος μάλλον θα χρειαστεί. Ή, ίσως, καταλήξουμε «ας τα έβρουν που τον Θεό» από τον ίδιο ήδη και οι δύο πλευρές ζήτησαν συγχώρεση.
