Μάλλον μάς έχουν πάρει είδηση οι επίδοξοι επενδυτές. Και της καλής και της κακιάς ώρας. Ημεδαποί και αλλοδαποί. Με διαβατήριο ή βίζα.
Στο κέντρο των σχεδιασμών και επιθυμιών μας είναι κατά κανόνα η πώληση γης και η ανάπτυξη της. Αυτό επιμένουμε να θεωρούμε «επενδύσεις από το εξωτερικό» και «ανάπτυξη». Διότι στο επίκεντρο των αποφάσεων -όποιος έρθει και όποιος φύγει από την Κυβέρνηση- είναι περίπου η ίδια συνομοταξία συμφερόντων. Τελευταίως μπήκε στα επενδυτικά μας πλάνα και ο τζόγος. Παντός είδους. Και ο αντιληπτός και ο συγκεκαλυμμένος.
Ουδεμία έκπληξη για την ενημέρωση ότι οι επενδυτές των έργων του 1,2 δισ. για το λιμάνι και τη μαρίνα Λάρνακας θέλουν να ξεκινήσουν από τις αγελάδες που θα κατεβάζουν γάλα και όχι από τις υποδομές που θα εξυπηρετούν ευρύτερα τη χώρα.
Και άλλοι προηγουμένως κάπως έτσι λειτούργησαν.
Από τα εντυπωσιακά σχέδια και μακέτες που παρουσιάζουν, όλα γεμάτα έργα υποδομής που… θα αλλάξουν την εικόνα της μιας ή της άλλης πόλης ή περιοχής, στο τέλος θέλουν να δοθεί προτεραιότητα στα σπίτια, τα εστιατόρια, τα διαμερίσματα, τους χώρους αναψυχής. Αυτά που θα τα πουλήσουν, ενοικιάσουν ή εκμεταλλευτούν και θα γεμίσουν τις τσέπες. Και βλέπουμε για τις υποδομές. Συνήθως, αντί να αλλάξουν την εικόνα μιας πόλης ή μιας περιοχής, της αλλάζουν τα φώτα.
Η στήλη ελπίζει πως ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας και οι στενοί του συνεργάτες αντιλαμβάνονται τη μεγάλη απογοήτευση στον κόσμο. Δεν φτάνουν η υποχώρηση του βιοτικού επιπέδου, η ακρίβεια προϊόντων και υπηρεσιών, οι φόροι που έρχονται, το οξύ στεγαστικό πρόβλημα, η αδυναμία χιλιάδων νέων να φτιάξουν οικογένειες και νοικοκυριά, ζούμε και τη μια επενδυτική αποτυχία μετά την άλλη. Τη μια καθυστέρηση μετά την άλλη. Και τη μια διαιτησία μετά την άλλη.
Όπου ζουν Κύπριοι διερωτούνται: Πώς τα καταφέρνουμε και τίποτε δεν γίνεται στην ώρα του, τίποτε δεν παραδίδεται όπως το παραγγείλαμε και τίποτε δεν στοιχίζει όσα συμφωνήσαμε; Και τίποτε δεν ανατίθεται, μέσω δημόσιου διαγωνισμού, από την πρώτη! Πρέπει να βολοδέρνουν οι αποφάσεις 5-6 μήνες ή 2-3 χρόνια στην Αναθεωρητική Αρχή ή στο Διοικητικό Δικαστήριο, μέχρι να γίνει κάτι και να βρεθεί ανάδοχος που θα περάσει με επιτυχία τα στάδια της αμφισβήτησης. Αλλά όταν βρεθεί, ξεκινά η άλλη περιπέτεια: Θα κάνει το έργο που ανέλαβε; Θα το κάνει στην ώρα του; Θα το κάνει όπως δεσμεύτηκε και με τα λεφτά που συμφώνησε;
Η Λάρνακα θέλει την επένδυση που της έταξαν. Και είναι λογικό και αναμενόμενο να τη θέλει. Αλλά, όπως έγραψε χθες ο Φιλελεύθερος, υπάρχουν κόκκινες γραμμές -τις υπενθύμισε καθηκόντως ο Γενικός Ελεγκτής- οι οποίες καθορίστηκαν μέσα στα συμβόλαια, δεσμεύουν τους επενδυτές και τους εργολάβους, δεσμεύουν και το κράτος.
Σύμφωνα με το ρεπορτάζ, ο εκπρόσωπος Τύπου της Ελεγκτικής, Μάριος Πετρίδης, εξήγησε στον «Φ» πως στη σύμβαση παραχώρησης δόθηκαν στην Kition προς αξιοποίηση και φιλέτα γης, προκειμένου το έργο να καταστεί βιώσιμο, με την προϋπόθεση πως θα εκτελεστούν (σ.σ. προηγουμένως) τα υποχρεωτικά έργα σε λιμάνι και μαρίνα.
«Ο πυρήνας των υποχρεώσεων του ανάδοχου είναι τα έργα σε λιμάνι και μαρίνα. Γι’ αυτά τα έργα υπάρχουν συγκεκριμένες σχεδιαστικές απαιτήσεις και χρονοδιαγράμματα. Η ανάπτυξη γης (σ.σ. οικιστικές μονάδες, εστιατόρια, καταστήματα κ.λπ.) είναι σε μεγάλο βαθμό δική του επιλογή το τι και πότε θα τα κάνει» υπέδειξε.
Το Προεδρικό πανηγύριζε τις προάλλες ότι βγήκε άσπρος καπνός στη σύσκεψη με τους επενδυτές. Στην πραγματικότητα, ούτε καν στο ύψος της εγγυητικής δεν συμφώνησαν. Η πλευρά της κυβέρνησης δέχθηκε, για την ώρα, τη μισή εγγυητική, για να μην τουμπάρει η σύσκεψη. Και μάλλον προτίθεται να μπει σε διαπραγμάτευση για τις αξιώσεις της εταιρείας.
Ας ελπίσουμε πως θα παραμείνει σε εγρήγορση ο Γενικός Ελεγκτής και θα παρεμποδίσει άλλο ένα φιάσκο. Διότι το μεγαλύτερο φιάσκο θα ήταν η προώθηση των έργων όπως βολεύουν τους επενδυτές, εις βάρος των συμφερόντων του τόπου. Και όχι η ενδεχόμενη αδυναμία της εταιρείας να υλοποιήσει το συμβόλαιο.
