Αυτός ήταν ο κύριος τίτλος του Φιλελεύθερου (16/4/2024) που συνεχίζει στο κείμενο: «Σοκαριστικές αναφορές για ακραία περιστατικά βίας με εμπλεκόμενους μαθητές και εκπαιδευτικούς, στα οποία συμπεριλαμβάνονται σεξουαλικές κακοποιήσεις, χρήση και εμπορία ναρκωτικών, καθώς επίσης και ξυλοδαρμοί, έγιναν στην επιτροπή Παιδείας της Βουλής. Η συζήτηση εκτυλίχθηκε σε έντονους τόνους με τις φωνές να ακούγονται μέχρι τους διαδρόμους, όμως κεκλεισμένων των θυρών …Έχουμε περιστατικό για σεξουαλική παρενόχληση / κακοποίηση μαθητή από συμμαθητές του σε γυμνάσιο… Υπάρχουν καταγγελίες και για σεξουαλικές παρενοχλήσεις από μαθητές σε βάρος εκπαιδευτικών».

Με το τέλος της συνεδρίας, η υπουργός Παιδείας Αθηνά Μιχαηλίδου που παρευρισκόταν στη συνεδρία ανάφερε ότι: «…δεν φταίει μόνο το υπουργείο Παιδείας» σε μια προσπάθεια μετακύλισης ευθυνών και ότι ετοιμάζουν «πρόταση για δημιουργία δομής», και αυτό πάνω από ένα χρόνο μετά την ανάληψη καθηκόντων. Διότι η κατάσταση αυτή δεν έχει εξελιχθεί από την μια στιγμή στην άλλη, προϋπήρχε πριν η επιτροπή Παιδείας της Βουλής αποφασίσει να τη ξεσκεπάσει, διαφορετικά θα ήταν ακόμα κρυμένη κάτω από το χαλί με τη μαγική σαρκά (σκούπα) της υπουργού. Τώρα αποφάσισε το υπουργείο να εξαγγείλει την επεξεργασία προγράμματος. Ο Πρόεδρος της κοινοβουλευτικής επιτροπής Παιδείας, Παύλος Μυλωνάς, ανάφερε ότι «στα σχολεία καταγράφονται εγκληματικές ενέργειες που ξεπερνούν τα όρια του μπούλινγκ και της παρενόχλησης. Δυστυχώς, είπε, τα κρούσματα έχουν αυξηθεί πολύ, με τις περισσότερες υποθέσεις να μη γνωστοποιούνται…».

Είναι γεγονός ότι η κοινωνία μας έχει αλλάξει, έχει σπάσει ο ιστός της οικογένειας και έχουν παρεισφρήσει ξενόφερτα ήθη. Όμως, αυτός ο τόπος έχει περάσει πολύ πιο δύσκολα και τα έχει ξεπεράσει. Με χειρότερο αυτό της εισβολής και κατοχής όταν πολλές χιλιάδες άνθρωποι εκτοπίστηκαν από τα σπίτια τους. Τα σχολεία των ελεύθερων περιοχών υπερχείλισαν και υπήρχε διπλή βάρδια, πρωινό σχολείο και απογευματινό, με μαθητές στις τάξεις που ξεπερνούσαν τους 45-50. Τάξεις σε λυόμενα, χωρίς κλιματιστικά, χωρίς ηλεκτρονικούς υπολογιστές, χωρίς τα απαραίτητα και με διδακτική ύλη τουλάχιστον τριπλάσια από τη σημερινή. Υπήρχαν σχολεία μαμούθ με τεράστιο αριθμό μαθητών (>1800) ενώ σήμερα ο αριθμός μαθητών κατά σχολείο δεν ξεπερνά τους 300. Όμως, η ορθή αντιμετώπιση και οδηγίες του υπουργείου φρόντισαν να μη στερηθεί κανένας μαθητής, πρόσφυγας ή μη, τη στοιχειώδη μόρφωση. Σήμερα σε σύγκριση, η ύλη έχει μειωθεί πάρα πολύ, περίπου μέσος όρος 15 μαθητές στην τάξη, έχουν ηλεκτρονικούς υπολογιστές και σύγχρονα μέσα, εξαγγέλλονται κλιματιστικά αλλά η παραβατικότητα κτυπά κόκκινο.

Τελικά, τι πάει λάθος;

Σε καμία περίπτωση δεν καταλογίζω ευθύνες στους εκπαιδευτικούς που στη συντριπτική τους πλειοψηφία είναι καλά καταρτισμένοι και ευσυνείδητοι. Αν λειτουργούν τα σχολεία σήμερα οφείλεται στους εκπαιδευτικούς. Υπάρχουν φυσικά και οι προβληματικοί εκπαιδευτικοί αλλά αυτοί υπερκαλύπτονται από τους συναδέλφους τους.

Τί άλλαξε τελικά;

Επήλθε εκδημοκρατικοποίηση της παιδείας, τα παιδιά δεν τρώνε «ξύλο», πολύ σωστά, απαγορεύεται να εξασκήσεις βία σε παιδιά. Όμως, με ρώτησε μια εκπαιδευτική ψυχολόγος που εργάζεται σε μονάδα με προβληματικά παιδιά, τί γίνεται όταν δύο παιδιά έρχονται στα χέρια και κτυπιούνται άγρια; Αν επέμβω δυναμικά τραβώντας πίσω το επιτιθέμενο παιδί σημαίνει ασκώ βία και υπάρχει πρόβλημα. Αν δεν επέμβω και πληγωθεί ένα παιδί πάλι θα φταίω. Αυτά τα ερωτήματα θα πρέπει να απαντήσει η αρμόδια Αρχή διαφορετικά ο εκπαιδευτικός νιώθει αποδυναμωμένος αφού πάντα φταίει ο τελευταίος τροχός της άμαξας. Και δεν ενδυναμώνονται με σεμινάρια όπως εξαγγέλθηκε αλλά γνωρίζοντας ότι στη δύσκολη τους ώρα, όταν κατηγορηθούν άδικα, η υπηρεσία θα σταθεί δίπλα τους. Σημαντικό επίσης, είναι να γνωρίζει ο εκπαιδευτικός ότι υπάρχει αξιοκρατία, ότι οι κόποι του και η προσπάθεια του θα ανταμειφθούν την κρίσιμη ώρα. Όχι να αγνοηθεί όταν γίνει κομματική παρέμβαση υπέρ τρίτου (φημολογούνται πολλά ρουσφέτια).

Έχουν εισαχθεί νέες ειδικότητες και νέα μαθήματα επιλογών με αποτέλεσμα τη δημιουργία πολλών μονόωρων ή ολιγόωρων μαθημάτων. Για παράδειγμα, παλαιότερα ο φιλόλογος μπορούσε να διδάσκει μέχρι οκτώ περιόδους τη βδομάδα σε ένα τμήμα. Με αυτόν τον τρόπο κτιζόταν μια σχέση μεταξύ εκπαιδευτικού και μαθητή ώστε να μπορεί ο πρώτος να επηρεάσει τον δεύτερο. Ο διδάσκων μονόωρο μάθημα δεν μπορεί να κτίσει σχέση με το μαθητή, παραμένει ένας περαστικός άγνωστος. Ο εκπαιδευτικός Δημοτικής και Μέσης εκπαίδευσης δεν κάνει απλή διάλεξη, όπως στο Πανεπιστήμιο, είναι και παιδαγωγός που πλάθει χαρακτήρες. Και οι μαθητές μαθαίνουν μιμούμενοι, με το παράδειγμα του εκπαιδευτικού. Αν χρησιμοποιεί τη λογική στη διδασκαλία του, αν υπάρχει κριτική σκέψη στον τρόπο διδασκαλίας τότε τα μαθαίνουν και τα παιδιά.

Το παιδί πρέπει να αγαπήσει το σχολείο του, να το νιώσει δικό του και να το προστατεύει, όχι να το βανδαλίζει. Και υπάρχουν τρόποι να γίνει τούτο.

Επειδή ακριβώς τα παιδιά μιμούνται και θέλουν να πειραματιστούν σε όλα θα πρέπει να μας εξηγήσει κάποιος αν έγινε έρευνα για τις επιπτώσεις του νέου προγράμματος σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης που έχει εισαχθεί φέτος για πρώτη φορά. Κάποια σχετικά στοιχεία διδάσκονταν μέχρι τώρα από τους βιολόγους αλλά φέτος υπάρχει έμφαση και εμβάθυνση. Παλαιότερα γινόταν αναφορά αλλά όχι με τόσες λεπτομέρειες. Βασική παιδαγωγική αρχή είναι να λες όσα χρειάζεται να ξέρει κάθε παιδί σύμφωνα με την ηλικία του. Μήπως η σεξουαλική βία έχει να κάνει με το νέο μάθημα που διδάσκει τώρα η ειδικότητα της Οικιακής Οικονομίας;

Πάντα υπήρχε παραβατικότητα αλλά ήταν μεμονωμένα περιστατικά, δεν υπήρχε γενίκευση όπως τώρα. Αν δεν ληφθούν έγκαιρα μέτρα φοβόμαστε ότι η κατάσταση θα χειροτερεύσει.