Αν πράγματι ο Μάριος Χαρτσιώτης είναι τόσο αποφασισμένος να επαναφέρει το αίσθημα ασφάλειας στον τόπο, όσο θέλει να δείχνει, με άλλες του ενέργειες φροντίζει να μηδενίζει τις όποιες προσπάθειές του.
Αναφερόμαστε στη δυσανεξία που έχει ο υπουργός Δικαιοσύνης με την τέταρτη εξουσία, τους λειτουργούς του γραπτού και ηλεκτρονικού Τύπου. Τη στάση των οποίων εμμέσως κακίζει. Ακόμη κι όταν αποδεδειγμένα οι τελευταίοι με τις δημοσιεύσεις τους, θέλουν να ασκήσουν καλόπιστο δημοσιογραφικό έλεγχο και να υπηρετήσουν το δημόσιο συμφέρον.
Για τον Χαρτσιώτη, όμως, οι αρχές που υπηρετεί η δημοσιογραφία προφανώς είναι ψιλά γράμματα. Επί ημέρων του έχει αλλάξει εντελώς ο τρόπος προσέγγισης της Αστυνομίας έναντι στους δημοσιογράφους και την ενημέρωση. Πλέον το αναφέρει και ο ίδιος ότι έχει διασυνδέσει τη δημόσια ασφάλεια με την απόκρυψη πληροφοριών από τους εκπροσώπους του Τύπου. Χωρίς να επιχειρηματολογήσει ούτε και μια φορά γι΄ αυτό.
Γι’ αυτή την αναφυλαξία που παρουσιάζει με την ελευθεροτυπία, τα γράφαμε με επιχειρήματα και στοιχεία το περασμένο Σάββατο 13 Απριλίου. Η αποκάλυψη για αριθμητικά δεδομένα σε σχέση με εν εξελίξει προαναγγελθείσα επιχείρηση κατά του υποκόσμου τον ενόχλησε. Το φανέρωσε όταν μετά από ερώτηση που δέχθηκε σε συνέντευξή του, είπε πως κακώς δημοσιεύτηκαν πληροφορίες. Χωρίς να αιτιολογήσει τι ήταν αυτό που προκάλεσε τη δυσφορία του.
Προχθές είχαμε το αποκορύφωμα. Ο κ. Χαρτσιώτης όχι μόνο επιβεβαίωσε ότι όλα όσα βιώνουμε αποτελούν γραμμή του Υπουργείου του, αλλά μηδένισε και τον ρόλο των δημοσιογράφων. Δεν δίστασε να τα αναφέρει όλα αυτά με πρωτοφανή φυσικότητα. Θεωρεί, όπως είπε, ότι κάποια θέματα που «ιεραρχούνται ως σοβαρά για την εσωτερική τάξη και ασφάλεια, δεν πρέπει να βγαίνουν προς τα έξω». Ούτε αυτή τη φορά μας έδωσε κάποια εξήγηση γιατί έχει συνδέσει την τάξη και ασφάλεια με τον σκοταδισμό. Μάλιστα, μας είπε και τι να κάνουμε: «Τα ΜΜΕ και οι δημοσιογράφοι δεν πρέπει να έχουν καμία δυσαρέσκεια».
Το θέμα εδώ δεν είναι θεωρητικό. Στην πράξη, πλέον, βιώνουμε πρωτοφανείς τακτικές. Μέχρι στιγμής επί υπουργίας Χαρτσιώτη, έχουμε τα εξής φαινόμενα:
· Τρεις διοικητικές έρευνες στην Αστυνομία για δημοσιεύματα στον ημερήσιο Τύπο, στις 19/1, στις 12/2 και 26/3.
· Επίσημη ενημέρωση με το σταγονόμετρο από την Αστυνομία Κύπρου για εγκληματικές ενέργειες.
· Επίσημη ενημέρωση με μεγάλη καθυστέρηση για σοβαρά γεγονότα (βλ. τραγικός θάνατος αλλοδαπού στη Λεμεσό).
· Άσκηση πίεσης εντός της Δύναμης για να μην φτάνουν πληροφορίες στα ΜΜΕ.
· Λεκτική διαφωνία στο στούντιο του ΡΙΚ με δημοσιογράφο (14/3), γιατί του υπέβαλλε ερωτήματα για το θέμα της Μονής Οσίου Αββακούμ («δεν είναι σωστό να λέτε σε έναν υπουργό ‘εγώ ρωτώ’», είπε, για να ακολουθήσει ανάλογη απάντηση του συναδέλφου).
· Καταγγελία από συνδικαλιστή αστυνομικό για προσπάθεια φίμωσής του.
· Δηλώσεις από υπουργό κατά της ελευθεροτυπίας.
Όσοι έχουν δημοσιογραφική παιδεία, έχουν καλά εμπεδωμένο μέσα τους ότι η όποια πίεση ασκεί ο Τύπος πάντα φέρνει θετικά αποτελέσματα. Ο έλεγχος από την τέταρτη εξουσία αποσκοπεί στον εντοπισμό προβλημάτων που πρέπει να λυθούν ή οδηγεί τον ελεγχόμενο αξιωματούχο σε μια συνεχή διαδικασία αυτοκριτικής με στόχο την όσο το δυνατόν καλύτερη εξυπηρέτηση του δημοσίου συμφέροντος.
Όταν, όμως, θεωρείς ότι ο Τύπος μόνο προβλήματα προκαλεί, σημαίνει ότι είτε δεν έχεις συναίσθηση του ρόλου που είναι ταγμένος να υπηρετεί ο λειτουργός της ελευθεροτυπίας, είτε έχεις λόγους να μην επιθυμείς τον δημοσιογραφικό έλεγχο.
Για να γίνει πιο αντιληπτό τι θέλουμε να πούμε, θα θυμίσουμε τη χούντα των συνταγματαρχών στην Ελλάδα και τις τακτικές της 7ετούς «διακυβέρνησης». Μια από τις πρώτες ενέργειες της παρέας των Παπαδόπουλου και Παττακού, ήταν ο πλήρης έλεγχος των ΜΜΕ, η λογοκρισία και γενικότερα η φίμωση δημοσιογράφων. Τα τραγικά αποτελέσματα για τον Ελληνισμό τα βιώνουμε μέχρι σήμερα. Καλό θα ήταν να μην παραγνωρίζει τις αρνητικές αυτές παρενέργειες ο υπουργός. Γιατί όσο κι αν θέλει να υπηρετήσει την κοινωνία, με ελεγχόμενη δημοσιογραφία δεν πρόκειται να πετύχει τίποτα. Αντίθετα, τα προβλήματα θα διογκωθούν.
