Η στήλη ενοχλήθηκε από την ανακοίνωση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για τη συμπλήρωση 20 χρόνων από την εφαρμογή του Κανονισμού για το εμπόριο διά μέσου της Πράσινης Γραμμής. Και των διελεύσεων, όπως αναφέρει, οι οποίες όμως είχαν πρωτοαρχίσει το 2003.

Ανήκει και ο υπογράφων στη μεγάλη μερίδα των Ελληνοκυπρίων που αξιοποίησαν από την πρώτη μέρα τη δυνατότητα να μεταβούν μετά από 29 χρόνια στα κατεχόμενα. Ήταν ανεπανάληπτη εμπειρία ασύγκριτης αξίας για τον καθένα ξεχωριστά και όλους μαζί.

Εκείνη η πρώτη μετάβαση στα κατεχόμενα επαναλήφθηκε πολλές φορές. Ποτέ δεν είναι το ίδιο με την πρώτη φορά. Αλλά πάντα «αγγίζει». Γι’ αυτό οφείλει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή να καταπιάνεται με σεβασμό με τέτοια σημαντικά, για τον κόσμο, γεγονότα.

Είναι να οργίζεται κανείς όταν συνειδητοποιεί πόσο λίγη αποδεικνύεται πολιτικά και ηθικά η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, πολύ συχνά.

Τι στο καλό είχε στο μυαλό του ο συντάκτης της ανακοίνωσης -και όσοι την ενέκριναν και τη δημοσιοποίησαν; Πιστεύουν άραγε πως διαχειρίστηκαν με πολιτική και διπλωματική σοφία ή επιδεξιότητα ένα δύσκολο θέμα; Δύσκολο στα μυαλά τους.

Η στήλη θεωρεί εξοργιστική και προσβλητική για εκατοντάδες χιλιάδες Ελληνοκύπριους και Τουρκοκύπριους την ακόλουθη αναφορά της Ευρωπαϊκής Επιτροπής:

«Οι Ελληνοκύπριοι και οι Τουρκοκύπριοι πολίτες διασχίζουν την Πράσινη Γραμμή για διάφορους λόγους: για να κάνουν ψώνια και για να φάνε σε εστιατόρια στην άλλη κοινότητα λόγω χαμηλότερων τιμών ή λόγω του διαφορετικού φάσματος των διαθέσιμων προϊόντων· για να επισκεφθούν πολιτιστικά μνημεία ή διαφορετικές πόλεις· ή απλώς, για να επισκεφθούν φίλους. Αρκετές επιχειρήσεις δραστηριοποιούνται στο εμπόριο διαμέσου της Πράσινης Γραμμής και τη διασχίζουν για να συναντήσουν τους εταίρους τους από την άλλη κοινότητα. Μερικοί Τουρκοκύπριοι εργάζονται και φοιτούν σε σχολεία ή πανεπιστήμια στις περιοχές που τελούν υπό τον έλεγχο της κυβέρνησης».

Έχουμε να κάνουμε με φυτά που δεν αντιλαμβάνονται; Ή με κουτοπόνηρους που νομίζουν πως απευθύνονται σε φυτά που δεν αντιλαμβάνονται;

Κυρία Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η δυνατότητα να «περάσουμε» και να ξαναπεράσουμε στα κατεχόμενα το 2003, το 2004 και τα χρόνια που ακολούθησαν ήταν και είναι για πάρα πολλούς από εμάς μια συγκλονιστική διαδικασία. Το ίδιο συγκλονιστική ήταν και είναι για χιλιάδες Τουρκοκύπριους.

Αυτό που έκανε σμπαράλια τότε και μετέπειτα τον εσωτερικό κόσμο τόσων πολλών ανθρώπων δεν ήταν τα ψώνια ή το διαφορετικό φαϊ ή οι χαμηλότερες τιμές, όπως γράφετε στην ανακοίνωση. Ήταν η ανέλπιστη επιστροφή, για λίγα λεπτά ή λίγες ώρες, εκεί που γεννήθηκε ο καθένας. Εκεί που είχε χαθεί και στις δύο πλευρές η ελπίδα έστω για μία σύντομη φυσική παρουσία. Και αυτό το βίωσαν στρατιές ανθρώπων και από τις δύο κοινότητες. Και πολλοί από αυτούς επιλέγουν να κρατούν επαφή με το άλλο κομμάτι της χώρας, ελαυνόμενοι από την ίδια ανάγκη. Και θεωρούν την επαφή με το άλλο μισό και πολιτική επιλογή, εξού και πάρα πολλοί από αυτούς επιμένουν να εργάζονται για την επαναπροσέγγιση.

Στην εξέλιξη, ναι, ο Κανονισμός για το εμπόριο μέσω της Πράσινης Γραμμής έγινε το μέσο για την επιχειρηματική συνεργασία προς αποκόμιση κέρδους για έμπορους, παραγωγούς, μεταπωλητές, αγοραστές. Παραβιάζοντας ακόμα και την ουσία του Κανονισμού -που αφορά προϊόντα παραγόμενα στην Κύπρο- αλλά τον χαβά σας. Και ναι, τα κατεχόμενα έγιναν για πολλούς μια φθηνότερη αγορά. Ή τουριστικός προορισμός. Ή μια ενδιαφέρουσα εκδρομή. Όπως έγινε και για πολλούς Τουρκοκύπριους.

Αλλά, να χαρείτε κύριοι της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, αν δεν καταλαβαίνετε τα βασικά, να μην ασχολήστε. Στα κατεχόμενα πήγαν τρεχτοί χιλιάδες το 2003 και το 2004. Και μετά. Όχι για φαϊ, όχι για ψώνια. Την ίδια πηγαία και ασύγκριτη χαρά βίωσαν και πολλοί από εμάς που είναι Τουρκοκύπριοι.

Αν γι’ αυτό το πυκνό από συναισθήματα και νοήματα ιστορικό -και παρατεταμένο ελλείψει συμφωνίας για λύση του Κυπριακού- γεγονός εσείς δεν αφιερώνετε ούτε μία μικρή αναφορά στην ανακοίνωση επειδή το βλέπετε και το εκθειάζετε κατά κύριο λόγο ως λειτουργία της αγοράς, απλά επιβεβαιώνετε πως παραμένετε κάτι ξένο με αυτό τον τόπο.