Πριν λίγες μέρες ήταν οι καταγγελίες των γονιών του Γιάννη Λαμπίστη, μεταμοσχευμένου ατόμου και ΑμεΑ που πέθανε στα 33 του μετά από αλλεπάλληλες επισκέψεις σε Τμήματα Πρώτων Βοηθειών, δημόσια και ιδιωτικά, τα οποία τον έστελναν σπίτι του χωρίς να του παράσχουν ουσιαστική βοήθεια ή να τον παραπέμψουν στη Μεταμοσχευτική Κλινική, όπου ίσως αντιμετωπίζονταν τα προβλήματα που παρουσίαζε η υγεία του.
Χθες, ήταν οι καταγγελίες του αδελφού 62χρονης τετραπληγικής που απεβίωσε μετά από αναμονή οκτώ ωρών στο Τμήμα Πρώτων Βοηθειών του Γενικού Νοσοκομείου Λευκωσίας, το οποίο μάλιστα έχει μετονομαστεί σε Τμήμα Επειγόντων περιστατικών. Σύμφωνα με τις καταγγελίες, η γυναίκα μεταφέρθηκε στο ΤΑΕΠ στις 8.30 το πρωί και την είδε γιατρός 8 ώρες μετά, κι αυτό κατόπιν πιέσεων από συγγενείς. Η γιατρός εισηγήθηκε εισαγωγή σε θάλαμο, κάτι όμως που έγινε την επόμενη μέρα, όταν ήταν ήδη σε κωματώδη κατάσταση, όπως αναφέρει ο αδελφός της γυναίκας. Ακολούθησε ανακοπή και έπειτα ο θάνατος.
Μπορεί το τέλος να ήταν αναπόφευκτο τόσο στη μια περίπτωση όσο και στην άλλη. Αυτό όμως δεν δικαιολογεί την αντιμετώπιση των ασθενών με αυτό τον τρόπο. Ο υπουργός Υγείας έχει ανακοινώσει την οργάνωση των Πρώτων Βοηθειών με τρόπο ώστε τα επείγοντα περιστατικά να αντιμετωπίζονται άμεσα. Η πραγματικότητα όμως τον διαψεύδει. Ακόμα κι αν υπάρχουν περιπτώσεις που κάτι τέτοιο συμβαίνει, αυτό δεν αποτελεί τον κανόνα. Γίνεται μήπως διαλογή ανάλογα με ηλικία κι άλλα χαρακτηριστικά του ασθενή; Δεν θέλουμε να το πιστεύουμε.
Τα προβλήματα στις Πρώτες Βοήθειες χρονίζουν και με την κατάργηση ανάλογων τμημάτων που λειτουργούσαν σε ιδιωτικές κλινικές, έχουν διογκωθεί. Χρειάζεται προσωπικό, χρειάζονται επιπρόσθετες κλίνες, εξοπλισμό…; Χρειάζεται δημιουργία κι άλλων σταθμών Πρώτων Βοηθειών; Πως μπορεί να μην λύνεται το πρόβλημα όσα χρόνια κι αν περάσουν όσοι υπουργοί κι αν υποσχεθούν πως θα λυθεί;
Ταυτόχρονα με τις πιο πάνω καταγγελίες (που δεν είναι οι μοναδικές) ασθενής που τυγχάνει αιμοκάθαρσης τρεις φορές τη βδομάδα στη Λευκωσία, αιτήθηκε να μεταφερθεί η θεραπεία του προσωρινά στο νοσοκομείο της επαρχίας Αμμοχώστου ώστε να μπορέσει να κάνει διακοπές στο εξοχικό του. Το αίτημα του απορρίφθηκε με την αιτιολογία πως δεν μπορεί το νοσοκομείο να αντιμετωπίσει τα αυξημένα εποχιακά περιστατικά. Λογικό, αλλά παράλογο να μην μπορεί να λυθεί. Υπήρξαν, σύμφωνα με τον επίτιμο πρόεδρο της Ομοσπονδίας Συνδέσμων Ασθενών Κύπρου, Μάριο Κουλούμα, 44 ανάλογες περιπτώσεις που ασθενείς ζήτησαν προσωρινή εξυπηρέτηση σε νοσοκομείο άλλης επαρχίας. Δεν θα μπορούσε να γίνει μια κάποια αναδιοργάνωση; Σίγουρα δεν είναι το πιο εύκολο, αλλά ακατόρθωτο δεν είναι. Ιδανικά θα μπορούσε να υπάρχει έγκαιρα συνεννόηση και προγραμματισμός. Θα μπορούσε ακόμα να προσφέρεται μετακίνηση ώστε να διευκολύνονται οι άνθρωποι να συνεχίζουν τη ζωή τους. Ψιλά γράμματα.
