Ομολογώ ότι δεν μελέτησα το σχέδιο αξιολόγησης των εκπαιδευτικών για να σχηματίσω άποψη και να κρίνω τις διαφωνίες των εκπαιδευτικών. Αλλά, δεν χρειάζεται μελέτη για να πω το εξής: Από το να υπάρχουν επί μέρους διαφωνίες και να ζητούν να συζητηθούν περισσότερο, μέχρι να χαρακτηρίζεται γελοίο, όπως το χαρακτήρισε χθες ο Δημήτρης Ταλιαδώρος, απέχει πάρα πολύ.
Συζητούσαν επί μήνες, έγιναν αλλαγές που απαιτούσαν, έγιναν διαβουλεύσεις και στο υπουργείο και στη Βουλή, αλλά την ώρα που θα ξεκινούσε η τελική συζήτηση (άρθρο κατ΄ άρθρο, όπως λέγεται) στην Επιτροπή Παιδείας και εκεί θα μαθαίναμε πού διαφωνούν ακριβώς, δάσκαλοι και καθηγητές ξεκινούν απεργίες. Για να μην συζητηθεί καν; Επειδή είναι γελοίο; Ε, τότε τι περιθώριο έχει η όποια συζήτηση. Ένα γελοίο σχέδιο δεν το συζητάς, το ρίχνεις στον κάλαθο των αχρήστων. Αυτό κάνουν οι συνδικαλιστικές οργανώσεις των εκπαιδευτικών.
Μέχρι προχθές ξέραμε ότι η διαφωνία τους εστιαζόταν στο ότι στην αξιολόγηση των εκπαιδευτικών και του εκπαιδευτικού έργου θα είχαν λόγο και οι διευθυντές των σχολείων. Κι αυτό ήταν κόκκινο πανί. Ούτε αυτό το καταλάβαμε. Υπάρχει κανένας οργανισμός, καμιά υπηρεσία, καμιά δουλειά, όπου ο διευθυντής δεν έχει λόγο στην αξιολόγηση των υφισταμένων του και στη δουλειά που γίνεται στον χώρο που διευθύνει; Μόνο στα σχολεία φαίνεται απαράδεκτο κάτι τέτοιο. Παράξενα πράματα.
Μάλλον πρέπει να το πάρουμε απόφαση: Οποιαδήποτε αλλαγή και εκσυγχρονισμός διαταράσσει τη βολή όποιων επηρεάζει θα πολεμηθεί με χίλιες δικαιολογίες. Προτιμούν να μην αλλάζει τίποτε. Να συνεχίσουν να δκιακλίζουν τους προβληματικούς σε διάφορα σχολεία, παρά να βρεθεί ένας τρόπος να απομακρύνονται από τα σχολεία και να επιβραβεύονται όσοι το αξίζουν. Χωρίς σωστή και κατοχυρωμένη θεσικά αξιολόγηση είναι όλοι μια χαρά και το κεφάλι τους ήσυχο, βρέξει χιονίσει.
Θα ήθελα να ξέρω ποια μεγάλη αλλαγή έγινε στο χώρο της εκπαίδευσης και την υποδέχτηκαν ευχαρίστως οι εκπαιδευτικές οργανώσεις. Μήπως ο κατάλογος διοριστέων και οι εξετάσεις; Μήπως το κλιμακωτό ωράριο;
Υιοθετώ, λοιπόν, τις αντιδράσεις από δύο εκπαιδευτικούς που εκτιμώ και σέβομαι και αναδημοσιεύω εδώ τα σχόλια τους.
Η Ειρήνη Μάντολες έγραψε:
«Διάβασα το σχέδιο αξιολόγησης. Θέλω να μου πει η ΠΟΕΔ γιατί δεν το αποδεχόμαστε εκτός από το γεγονός ότι τους δόθηκαν οδηγίες ετών άνωθεν (το Κόμμα). Έχω βαρεθεί προσωπικά αυτόν τον εξευτελισμό από τον κάθε ένα! Έχουμε σοβαρά θέματα στην εκπαίδευση να διαχειριστούμε…».
Η Μαρία Κουντούρη έγραψε:
«Εδώ που φτάσαμε, θα πω ότι διαφωνώ με την απεργία, νιώθω ότι η οργάνωση έχει τεράστια ευθύνη στον διασυρμό που δεχόμαστε από χτες, θα σεβαστώ την απόφαση γιατί αυτό προστάζει η δημοκρατία αλλά είναι μεγάλη η απογοήτευση και τεράστια η αποτυχία τους να εξηγούν στον κόσμο ακόμα και τα απλά. Κατά τα άλλα, ευχαριστούμε που ενισχύετε την εικόνα του χαραμοφάη αππωμένου. Εμείς, συνεχίζουμε. Κι ας μην μιλούμε για όσα ζούμε καθημερινά, γιατί ,ορθώς, οφείλουμε να προστατεύουμε τα παιδιά».
Και σε άλλο σχόλιό της, η Μαρία: «Ο κόσμος θυμώνει. Και τους κραδασμούς τους εισπράττουμε εμείς. Δεν βρεχει. Μας φτύνουν. Ας το έχετε υπόψιν στα γραφεία. Επίσης, το 2018 προσπαθήσαμε να είμαστε όλες οι βαθμίδες ένα. Δεν ξέρω πώς το βιώνουν μερικοί, αλλά τελικά δεν είμαστε το ίδιο. Κι αυτό στα υπόψιν. Βλέπω να προαλείφεται απεργία και δεν έχω καμία όρεξη να μαλώσουμε, αλλά είστε πραγματικά μακριά από το τι μας αδικεί και τι μας αρρωσταίνει μες στα σχολεία δημοτικής. Θλίψη απλά ακόμα μια φορά…»
Υ.Γ. Επιτέλους, βρέθηκε ένας Τούρκος βουλευτής να πει μια μεγάλη αλήθεια μέσα στην τουρκική βουλή στη συζήτηση για τους προϋπολογισμούς. Είναι ο βουλευτής Κωνσταντινούπολης του Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος, Ναμίκ Ταν. Είπε στην ομιλία του ότι η πολιτική της Άγκυρας για την Κύπρο «καταδικάζει τους Τουρκοκύπριους σε μια αδυναμία λύσης» και έχει μετατρέψει τα κατεχόμενα σε «παράδεισο μαύρου χρήματος, διακίνησης ναρκωτικών, τζόγου και πορνείας». Αυτή η κατάσταση «βλάπτει τη φήμη των Τουρκοκυπρίων» και «υπονομεύει κάθε προοπτική λύσης». Να σημειώσουμε το όνομά του, μπορεί να τον δούμε σύντομα να ακολουθεί τον Εκρέμ Ιμάμογλου σε κανένα μπουντρούμι.
