ΒΡΙΣΚΟΜΑΣΤΕ ως κράτος και ως κοινωνία ενώπιον μιας τραγωδίας, για την οποία υπάρχουν σοβαρές, ασήκωτες ευθύνες, που πρέπει να αναζητηθούν και να αποδοθούν. Ευθύνες αναφορικά με τους λόγους που οδήγησαν έναν 14χρονο μαθητή στον θάνατο. Πολλές είναι οι πληροφορίες που έχουν δει το φως της δημοσιότητας για τις συνθήκες μέσα στις οποίες ζούσε το παιδί και είναι προφανές πως δεν έγιναν όσα θα έπρεπε να γίνουν ώστε να λειτουργήσουν αποτρεπτικά.
ΧΑΘΗΚΕ μια ζωή. Αυτή είναι η τραγική πραγματικότητα. Είναι τραγικό να συζητείται αυτή την εποχή, στη χώρα μας, μια τραγωδία, που μπορούσε να αποτραπεί. Θα μπορούσε να μη βιώναμε την τραγωδία εάν γινόταν το αυτονόητο. Δυστυχώς δεν έγινε οτιδήποτε που να άλλαζε τη ζωή του 14χρονου. Είναι τραγικό γιατί πάντα σε αυτή τη χώρα οι συζητήσεις και οι εξαγγελίες γίνονται μετά από μια τραγωδία.
ΜΕ βάση τα συμπεράσματα που εξάγονται από τα στοιχεία του ρεπορτάζ, που δημοσίευσε ο «Φ», οι τραγικές πραγματικότητες κωδικοποιούνται ως εξής:
● Η οικογένεια ζούσε σε συνθήκες φτώχειας και εξαθλίωσης με μόνο επίδομα €265 τον μήνα για τα τρία παιδιά.
● Οι αρμόδιες κρατικές Υπηρεσίες παρακολουθούσαν την οικογένεια εδώ και πολλά χρόνια. Προσπάθησαν, μάλιστα, αλλά ανεπιτυχώς, να απομακρύνουν τα παιδιά από τους γονείς. Απομάκρυναν τα δύο παιδιά αμέσως μόλις βρέθηκε νεκρός ο 14χρονος.
● Τα σχολεία στα οποία φοίτησε ο μαθητής γνώριζαν την κατάσταση, η Αστυνομία ήταν ενήμερη και οι αρμόδιες υπηρεσίες υγείας ήξεραν ότι η μητέρα μπαινόβγαινε για νοσηλεία στα δημόσια νοσηλευτήρια και δεν ζούσε στο σπίτι τους, αλλά στην κοινότητα καταγωγής της.
● Το παιδί δεν είχε εγκαταλείψει ποτέ το σχολείο. Αντιθέτως, είχε ολοκληρώσει τη φοίτησή του στο Γυμνάσιο και έκανε κανονικά εγγραφή στην Τεχνική Σχολή. Την περασμένη εβδομάδα είχε αγοράσει και όλα τα απαραίτητα σχολικά είδη.
● Η οικογένεια ζούσε σε συνθήκες φτώχειας και εξαθλίωσης με μόνο επίδομα €265 τον μήνα για τα τρία παιδιά.
● Οι αρμόδιες κρατικές Υπηρεσίες παρακολουθούσαν την οικογένεια εδώ και πολλά χρόνια. Προσπάθησαν, μάλιστα, αλλά ανεπιτυχώς, να απομακρύνουν τα παιδιά από τους γονείς. Απομάκρυναν τα δύο παιδιά αμέσως μόλις βρέθηκε νεκρός ο 14χρονος.
● Τα σχολεία στα οποία φοίτησε ο μαθητής γνώριζαν την κατάσταση, η Αστυνομία ήταν ενήμερη και οι αρμόδιες υπηρεσίες υγείας ήξεραν ότι η μητέρα μπαινόβγαινε για νοσηλεία στα δημόσια νοσηλευτήρια και δεν ζούσε στο σπίτι τους, αλλά στην κοινότητα καταγωγής της.
● Το παιδί δεν είχε εγκαταλείψει ποτέ το σχολείο. Αντιθέτως, είχε ολοκληρώσει τη φοίτησή του στο Γυμνάσιο και έκανε κανονικά εγγραφή στην Τεχνική Σχολή. Την περασμένη εβδομάδα είχε αγοράσει και όλα τα απαραίτητα σχολικά είδη.
ΠΟΛΛΑ και πιεστικά τα ερωτήματα που προκύπτουν από τα πιο πάνω. Βασανιστικά τα ερωτήματα που εγείρονται για τους λόγους που για μια ακόμη φορά το κράτος μας έδειξε ανεπάρκεια και επιδερμικότητα. Η συγκεκριμένη περίπτωση ήταν γνωστή και παρακολουθείτο. Γιατί δεν υπήρξε αποτελεσματική παρέμβαση και υποβαθμίστηκε η περίπτωση αυτή; Αναμφίβολα υπάρχουν ευθύνες, οι οποίες θα πρέπει να αναζητηθούν και αποδοθούν. Δεν θα στήσουμε λαϊκό δικαστήριο, δεν είναι αυτός ο ρόλος μας, ούτε και επιδιώκουμε να μοιράσουμε ευθύνες. Χρειάζεται μια ανεξάρτητη έρευνα, που θα πρέπει να φθάσει μέχρι τέλους. Η υπουργός Εργασίας Ζέτα Αιμιλιανίδου θα εισηγηθεί σήμερα στο Υπουργικό Συμβούλιο να ορίσει την Επίτροπο Διοικήσεως ως ανεξάρτητη Αρχή για να διενεργήσει έρευνα «κατά παντός υπευθύνου». Θα αναμένουμε την έρευνα. Θα αναμένουμε τα αποτελέσματα και κυρίως τη διαχείριση που πρέπει να γίνει μετά που θα παρουσιαστεί το πόρισμα.
ΜΕΤΑ από ένα τραγικό συμβάν, μια ανθρώπινη τραγωδία, ασχολούμαστε με την ουσία. Πίσω από τη βιτρίνα υπάρχουν οικογένειες που υποφέρουν. Αυτή είναι μια κοινωνική πραγματικότητα, που δεν μπορούμε να υποβαθμίσουμε, παρακάμψουμε. Εάν δεν αντιμετωπίσουμε τα προβλήματα, δεν προσφέρει το κράτος βοήθεια και στήριξη, τέτοια συμβάντα θα επαναλαμβάνονται.
Είναι υποχρέωση του κράτους αλλά και συλλογικά της κοινωνίας να στηρίζει οικογένειες με προβλήματα, να βοηθά με κάθε τρόπο. Αυτό να γίνεται συνεχώς, σε συστηματική βάση και όχι μετά από μια τραγωδία.
