Σήμερα είναι ένα παιδί 19 μηνών, κακοποιημένο και παραμελημένο. Χθες ήταν ένας 15χρονος που δεν άντεξε και έβαλε τέλος στη ζωή του. Πιο πριν ήταν μια νεαρή κοπέλα που ως παιδί κακοποιήθηκε σεξουαλικά από τον άνθρωπο που ανέλαβε την φροντίδα της. Κάθε μέρα και μια καταγγελία για υπόθεση σεξουαλικής κακοποίησης ανηλίκου. Κάθε λίγες μέρες κάποιος έφηβος δηλώνεται απών/απούσα από τον τόπο διαμονής τους. Γυναίκες καταγγέλλουν κακοποίησή τους, φυλακισμένοι αποφυλακίζονται και δεν έχουν πού να μείνουν και τι να κάνουν, άνθρωποι ζητάνε στήριξη. Τα προβλήματα στην κοινωνία αυξάνονται διαρκώς και γίνονται όλο και πιο περίπλοκα. Είναι ικανό ένα κρατικό τμήμα, το Τμήμα Ευημερίας, με τη δομή του όπως είχε συσταθεί πριν από χρόνια κάτω από πολύ διαφορετικές συνθήκες, να το διαχειριστεί όλο αυτό; Μπορεί να μπει στο κάθε σπίτι που χρειάζεται και να δώσει λύσεις; Έχει τις δυνατότητες να ανταπεξέλθει; 

Κάθε φορά που μίας ακραίας μορφής υπόθεση βγαίνει στην επιφάνεια, αναζητούνται ευθύνες. Αποσπασματικά και σποραδικά κι έπειτα το ζήτημα ξεχνιέται. Ωστόσο, αυτό που προέχει να γίνει είναι να απαντηθούν τα πιο πάνω ερωτήματα γύρω από τις υπηρεσίες που είναι εντεταλμένες να διαχειρίζονται τα κοινωνικά προβλήματα. Η υπουργός Εργασίας, κάτω από την ευθύνη της οποίας υπάγονται οι υπηρεσίες ευημερίας και η οποία έχει επιδείξει πως μπορεί να αντιλαμβάνεται αλλά και να λύνει προβλήματα, θα πρέπει να θέσει το θέμα «Τμήμα Ευημερίας» στις προτεραιότητές της. Όχι με μία έκθεση για την υπόθεση του βρέφους, αλλά με μία επισκόπηση της δομής του τμήματος, της στελέχωσής του, των αναγκών του, των ευθυνών και εξουσιών του. Αν κριθεί αναγκαίο να ξηλωθεί και να στηθεί από την αρχή βάσει των νέων κοινωνικών δεδομένων, με άλλες αντιλήψεις και άλλη επιστημονική κατάρτιση των λειτουργών του. Με το να καταγραφούν αποσπασματικά οι συνθήκες κι οι ευθύνες για άλλη μια φορά, για άλλη μια περίπτωση, τίποτα δεν θα αλλάξει. Τα προβλήματα θα συνεχίσουν να διογκώνονται και να διαιωνίζονται και όλο και ένα από αυτά θα εκρήγνυται κάποια στιγμή. Σήμερα είναι η υπόθεση με το βρέφος. Σαν κι αυτήν, σίγουρα υπάρχουν κι άλλες οι οποίες δεν έχουν εκραγεί ακόμα. Μπορεί και ποτέ να μην αποκαλυφθούν με τον ίδιο τρόπο, αλλά να αποκαλυφθούν αργότερα οι συνέπειες. Ναρκωτικά, έγκλημα, φυλακές, δυστυχία.  

Μια μικρή δημόσια υπηρεσία δεν μπορεί να εξαγνίσει την κοινωνία. Θα ήταν ουτοπία να το πιστεύει κάποιος. Δεν μπορεί όμως η πεποίθηση αυτή να αποτελεί άλλοθι για να συνεχίζουμε αμέριμνοι.