Κάπως έτσι και χωρίς να το καταλάβουμε, η ματιά μας στρέφεται για μια ακόμη φορά προς τα ανάκτορα, από ανάγκη να ξεπληρώσουμε το δάνειο της περιέργειας που οφείλουμε στη μάνα φύση, για να πληροφορηθούμε τις λεπτομέρειες του ακατάπαυστου σίριαλ που εκτυλίσσεται στο Ηνωμένο (;) Bασίλειο.
Η σφαγή στη διαμελισμένη Συρία, ο εμφύλιος στη Λιβύη, η πολύνεκρη τραγωδία που προκλήθηκε από την κατάρριψη του αεροπλάνου στην Τεχεράνη και πολλά άλλα τραγικά γεγονότα που συμβαίνουν γύρω μας, πέρασαν με μιας σε δεύτερη μοίρα γιατί η σαπουνόπερα του Μπάκινγχαμ είναι φτιαγμένη με τα υλικά που γοητεύουν όλους εμάς τους κοινούς ανθρώπους. Το σενάριο είναι φορτικά επαναλαμβανόμενο γιατί πηγάζει από την ίδια τη ζωή: Μεγαλειότατοι, υψηλότατοι και άλλοι γαλαζοαίματοι, υποκύπτουν στη μοίρα των θνητών πλασμάτων και παλεύουν να διαχειριστούν κάτι τόσο απλό και ανθρώπινο όπως είναι ο έρωτας. Κόντρα στον αυστηρό τρόπο ζωής που υπαγορεύει ο τίτλος τους, σκανδαλίζονται και σκανδαλίζουν, γιατί, παρά τα προκλητικά προνόμια που αποκτούν κληρονομικώ δικαιώματι, καλούνται να καταβάλουν ένα πολύ ακριβό τίμημα: Είναι υπόλογοι ακόμη και για τα αισθήματά τους.
Είναι αμέτρητες οι ιστορίες με εστεμμένους και άλλους εκπροσώπους της καθεστηκυίας τάξης που περιφρόνησαν τα μεγαλεία και επέλεξαν τη θαλπωρή μιας πιο ζεστής (ενίοτε και απαγορευμένης) αγκαλιάς κάποιου μέλους της κοινωνικής τάξης που οι ίδιοι θεωρούν ως κατώτερη. Θα ήταν ανιστόρητο να ισχυριστεί κάποιος ότι ο πρίγκιπας Χάρι είναι ο πρώτος και σίγουρα δεν θα είναι και ο τελευταίος που αυτομολεί από τα ανάκτορα αναζητώντας τα γραμμάρια της ευτυχίας που αναλογούν στον κάθε άνθρωπο. Εξάλλου, είναι νωπές στη μνήμη μας οι λεπτομέρειες του σίριαλ αγάπης και απιστίας με πρωταγωνιστές τους γονείς του. Ασφαλώς το παραμύθι ανάμεσα στον Κάρολο και τη Νταϊάνα δεν είναι το μοναδικό που είχε άδοξο τέλος. Αν πάμε λίγα χρόνια πιο πίσω, θα θυμηθούμε το ρομάντζο του δούκα Εδουάρδου, ο οποίος εγκατέλειψε το βασιλικό θρόνο για τα μάτια της αγαπημένης του Ουόλις Σίμπσον.
Ποιητές, συγγραφείς και ιστορικοί γοητεύονται μέχρι σήμερα από το βίο και την πολιτεία του Βασιλιά Ερρίκου Η΄, ο οποίος μια φορά κι έναν καιρό πριν καμιά πεντακοσαριά χρόνια δεν δίστασε να προκαλέσει σχίσμα στη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία προκειμένου να εξασφαλίσει την ευλογία του γάμου του για να μπορέσει να αποκτήσει νόμιμο διάδοχο για τον θρόνο. «Oh my God» όπως λέμε στη νεοελληνική για το νέο κακό που βρήκε το παλάτι και έκανε την ανθρωπότητα να μην ασχολείται με το Brexit αλλά με το Megxit. «God save the Queen» είναι η ευχή των ευσεβών που στέλνουν τη συμπάθειά τους στη δοκιμαζόμενη βασιλική οικογένεια, την οποία θα πρέπει να ευγνωμονούμε γιατί όσα χρόνια κι αν περάσουν βρίσκει τον τρόπο να δημιουργεί ιστοριούλες με κάθε αφορμή και μας κάνει να ρίχνουμε λοξές ματιές προς τα ανάκτορα: Πότε με παραμυθένιους γάμους και αξιομνημόνευτες γεννήσεις και άλλοτε με θυελλώδεις έρωτες και σκανδαλώδεις χωρισμούς. Όλα αυτά δηλαδή που συμβαίνουν και στις καλύτερες οικογένειες στον κόσμο ημών των ανθρώπων. Ο τελευταίος να κλείσει την πόρτα, Your Majesty.
Φιλελεύθερα, 19/1/2020.
