Σε ένα μήνα θα πρέπει να είναι έτοιμος ο απολογισμός της χρονιάς. Μέχρι τότε δεν είναι πολλά που θα αλλάξουν και ατυχώς δεν φαίνονται αισιόδοξες οι προοπτικές. Οι Ρώσοι εισβολείς έβαλαν στο ψυγείο το μεγαλύτερο μέρος της Ουκρανίας όπου οι άνθρωποι δεν έχουν ούτε το γνωστό δίλημμα «φαγητό ή θέρμανση;» που οριοθετεί την κατάσταση φτώχειας μια και θέρμανση σίγουρα δεν έχουν! Δεκάδες χιλιάδες οι νεκροί στους εννιά (και κάτι) μήνες που δεν μοιάζουν με «εγκυμοσύνη» γιατί το τέρας του πολέμου γεννήθηκε από την πρώτη μέρα!
Άραγε, μέχρι το τέλος του χρόνου, θα ολοκληρώσει η Τουρκία το «ειρηνικό» της έργο με τους βομβαρδισμούς στο Κομπάνι; Και τότε μόνο θα μιλήσει ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ και σύμπασα η διεθνής κοινότητα εκφράζοντας την ευαρέσκειά τους για την «ειρήνη» (έτσι θα την πουν!) με την προσωρινή) ολοκλήρωση μιας ακόμα βάρβαρης επίθεσης; Μα αν τότε θα χαρούν τόσο πολύ, γιατί δεν λένε κάτι από τώρα; Μαζί με τα εγκώμια για τον ειρηνοποιό σουλτάνο μετά τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, πώς και δεν είδαν (ακόμα κι αν κακώς είχαν ξεχάσει την Κύπρο) πως η Άγκυρα είναι ενεργά εξειδικευμένη σε εισβολές σε γειτονικές (προς το παρόν) χώρες; Ο σουλτάνιος δηλώνει πως θα συνεχίσει τις από αέρος και ξηράς επιθέσεις σε Συρία και Ιράκ. «Γείτον έσhιεις, θεόν έσhιειες» επέμεναν οι παλιοί, πάει κι αυτό… Στο μεταξύ, σαφείς είναι οι υπαινιγμοί της Uzay Bulut (βλ. κείμενο Νικολέττας Κουρούσιη, Φιλελεύθερος 20.11.2022) και του Σενέρ Λεβέντ (Πολίτης, 22.11.2022) για την πρόσφατη τρομοκρατική επίθεση στην Κωνσταντινούπολη. Όπως και οι σκέψεις μας της πρώτης στιγμής: Πρώτα φτιάχνουμε μια «ιστορία», να μοιάζει αληθινή. Μετά, πολύ γρήγορα και με τη συνοδεία τηλεοπτικών μέσων, συλλαμβάνουμε μια γυναίκα κι ανακοινώνουμε το βιογραφικό της όπως βολεύει το «σενάριο». Αφού, λοιπόν, αυτό «επιβεβαιώνεται», αρχίζει ανενόχλητος ο βομβαρδισμός στο Κομπάνι… Ο ερευνητής του μέλλοντος (μα και του παρόντος) για το Διεθνές Δίκαιο, ας μη ψάξει άλλο θέμα για διδακτορικό…
Μια και μιλήσαμε για εισβολή και κατοχή, σημειώνουμε πως ακόμα κι εκεί στον διεθνή Οργανισμό θυμήθηκαν το Κυπριακό! Έστειλαν προς τούτο ένα Βοηθό Γενικό Γραμματέα στην Κύπρο για να δει τους «δυο ηγέτες»… Μη βιάζεστε να δείτε χαραμάδα φωτός: Αναβολή μέχρι τον Ιούνιο για εξελίξεις. Να τελειώσουν οι εκλογές σε Κύπρο, Ελλάδα και Τουρκία αλλά, στο μεταξύ, θα ετοιμαζόμαστε για τις επόμενες…
Σημαντική ήταν, πάντως, η άρνηση του ΟΗΕ στην απαίτηση του ψευδοκράτους για χωριστή συμφωνία σε σχέση με τη διακίνηση της UNFICYP. Κι αυτό μάλιστα παρά τις υποστηριχτικές προς τον κατοχικό παραλογισμό μεθοδεύσεις του Λονδίνου. Γλυτώσαμε λοιπόν, τουλάχιστον για φέτος, το επόμενο προς τα κάτω σκαλοπάτι. Να είμαστε, όμως έτοιμοι, για την επόμενη απόπειρα τον Γενάρη όταν (πάλι) οι Βρετανοί θα ετοιμάζουν ένα πολύ κακό προσχέδιο απόφασης του Συμβουλίου Ασφαλείας για την ανανέωση της ειρηνευτικής δύνακης που, όπως πάντα, θα χαρούμε όταν (και αν) πετύχουμε μικρές βελτιώσεις…
Πάντως να μην έχουμε παράπονο! Στη γειτονιά μας γίνονται και ειρηνικές εκδηλώσεις. Στοιχίζουν κάτι παραπάναω αλλά τα ΄χει αυτά η ειρήνη! Διακόσια είκοσι δισεκατομμύρια ευρώ στοίχισε το καταριανό Μουντιάλ (τελικά ψίχουλα ήταν τα εβδομήντα εκατομμύρια που θα έδινε για το φιλέτο εκεί στο πάλαι ποτέ στρατόπεδο της Εθνικής Φρουράς). Χώρια η εκμετάλλευση των εργαζομένων που έφτιαξαν τις υποδομές, χώρια οι αντιδημοκρατικές μα και φασιστικές συμπεριφορές του καθεστώτος που τώρα «κάνει διάλειμμα», ύστερα κανονίζει τους! Κάποια θετικά μηνύματα στη χλιδάτη κι αυτή τελετή έναρξης της περασμένης Κυριακής ήταν πολύ ενδιαφέροντα για να είναι αληθινά για τη φιλοξενούσα χώρα. Υπάρχει, πάντως, κάτι που θα προκύψει μέχρι το τέλος του χρόνου: Στις 18 του Δεκέμβρη θα γνωρίζουμε τη νικήτρια του Μουντιάλ! Λίγο είναι αυτό;
Πριν μια βδομάδα τιμήσαμε στην ετήσια ανάμνηση τον ήρωα Κυριάκο Μάτση. Διαβάστηκαν με περηφάνεια (αλλά και με ζήλεια για μια εποχή που παρήλθε) τα λόγια του ήρωα «Ου περί χρημάτων τον αγώνα ποιούμεθα, αλλά περί αρετής». Παρήλθε, δεν παρήλθε; Θυμηθήκαμε και μια άλλη κουβέντα του: «Να γιατί δε νοιάζουμαι αν τη γη τη ζουν Τούρκοι για Έλληνες, Εβραίοι… Εκείνο που έχει σημασία είναι να την ζούν αυτοί που την ποτίζουν με τον ιδρώτα τους και να περπατούν ελεύθεροι πάνω της, διαφεντευτές της, κυρίαρχοί της. Ν’ αναπνέουν περήφανοι τον αέρα της που νάναι αέρας δροσιάς, ομορφιάς, λεβεντοσύνης. Όχι πνίχτης». Ο ήρωας έφυγε πράγματι νωρίς, πολύ πρo της διζωνικής, συγκεντρωμένης ή αποκεντρωμένης (αλλά πάντα χωριστικής των ανθρώπων της Κύπρου) oμοσπονδίας…
