Nομοτελειακά, λοιπόν, η καθημερινότητα επιστρέφει στους κανονικούς της ρυθμούς και η ζωή επανέρχεται στην προ του θέρους κατάσταση: H κυβέρνηση κατέρχεται του Τροόδους και ανηφορίζει στο λόφο της Λευκωσίας, η Βουλή ξανανοίγει, τα σχολεία ετοιμάζονται για το πρώτο κουδούνι και η κυρία Λουτ κάνει check in στο τέρμιναλ του Κυπριακού για να μας θυμίσει το σημείο στο οποίο μείναμε στο Κραν Μοντάνα ώστε να αποφασίσουμε, Κύριος οίδε, για το σημείο από το οποίο θα επαναρχίσουμε. Η πολιτική ηγεσία δηλώνει παρούσα στις μεγάλες προκλήσεις που καλείται να αντιμετωπίσει και μάλιστα τόσο προνοητική είναι που άρχισε από τώρα τη συζήτηση για τις προεδρικές του 2023.
Σ’ ένα παράλληλο σύμπαν ο Αμαζόνιος φλέγεται και προκαλεί ανησυχία σε όσους παρακολουθούν με δέος την καταστροφή του πλανήτη, η παγκόσμια οικονομία παρουσιάζει επικίνδυνα σημάδια κόπωσης, ο δε πλανητάρχης επιβεβαιώνει καθημερινώς ότι είναι κατώτερος των προσδοκιών με ελάχιστη διαφορά συν – πλην από τον ένοικο της Ντάουνινκγ Στριτ 10, ο οποίος βάλθηκε να διαψεύσει όσους πιστεύουν ότι η Αγγλία είναι ένα σοβαρό κράτος.
Ένα κανονικό κράτος παραμένει το ζητούμενο για εμάς. Χωρίς στρατό κατοχής και δίχως επεμβατικά δικαιώματα. Επειδή όμως η άρση αυτής της αντικανονικότητας δεν εξαρτάται μόνον από εμάς ας προσπαθήσουμε να κάνουμε όσα περνούν από το χέρι μας. Ένα πρώτο βήμα, χάριν παραδείγματος, είναι να γίνουμε πιο αυστηροί με τον εαυτό μας και να σταματήσουμε να τα βάζουμε με τον Μολόχ της ασφάλτου, ο οποίος σε τίποτα δεν ευθύνεται για την ανθρωποκτονία που συντελείται στους δρόμους μας.
Η Αστυνομία έκανε ειδική σύσκεψη και αποφάνθηκε αυτό που γνωρίζαμε από πριν, ότι δηλαδή θα πρέπει να τεθεί σε εφαρμογή το σύστημα φωτοεπισήμανσης στους δρόμους μας, αυτό που είχαμε αλλά το ξηλώσαμε και τώρα προσπαθούμε να το επανεγκαταστήσουμε, αφού στο μεταξύ σκοτώθηκαν δεκάδες άνθρωποι. Αν ανατρέξουμε στις συζητήσεις που διεξάγονταν στη Βουλή πριν πολλά χρόνια για την εγκατάσταση του συστήματος των καμερών στους δρόμους, ίσως θυμηθούμε ότι οι εκπρόσωποί μας στο Νομοθετικό Σώμα ανησυχούσαν στα σοβαρά για τα κοινωνικά προβλήματα που ενδεχομένως να δημιουργούσε το σύστημα της φωτοεπισήμανσης των αυτοκινήτων που έτρεχαν με υπερβολική ταχύτητα εάν ο οδηγός ταξίδευε εν αγνοία της συζύγου του.
«Τι θα γίνει εάν η σύζυγος δει το εξώδικο και τη φωτογραφία του άντρα της με κάποια άλλη γυναίκα;» ήταν η απορία ενός βουλευτή, ο οποίος πλέον αποσύρθηκε από τη δημόσια σκηνή και μπορεί να τρέχει στον αυτοκινητόδρομο, μόνος ή με συνοδό, χωρίς να ανησυχεί αν θα φωτογραφηθεί.
Τέτοιο σύστημα φωτοεπισήμανσης, αγαπητέ αναγνώστη, υπάρχει και σε τριτοκοσμικά κράτη ακόμη και σε ανύπαρκτα κράτη, όπως το ψευδοκράτος, με το οποίο προσπαθούμε να κάνουμε ένα κανονικό, φυσιολογικό κράτος. Μη με ρωτήσετε πώς. Αυτό είναι δουλειά της κυρίας Λουτ, η οποία κατά που λένε όσοι γνωρίζουν από διπλωματία, είναι μεθοδική και θα βρει την άκρη. Κι αν δεν τη βρει, η ζωή συνεχίζεται, εξάλλου υπάρχουν και χειρότερα: Εδώ φλέγεται ο Αμαζόνιος αλλά τα διεθνή μίντια ασχολούνται με το βλέμμα λατρείας που έριξε η Μελάνια Τραμπ στον Καναδό Πρωθυπουργό. Και μάλιστα μπροστά στις αδηφάγες κάμερες.
Φιλgood, τεύχος 236.
