Κρίνω σκόπιμο να κάμω ευθύς εξαρχής ξεκάθαρη την αρχή ότι: Επιτακτική είναι η ανάγκη λειτουργίας των θεσμών και της έννομης τάξης, γιατί η τήρηση των νόμων είναι ένα απόλυτο αγαθό, το οποίο πρέπει όλοι να το σεβαστούμε. Και τούτο, γιατί οι αρμόδιοι εισηγούνται, όπως μερικές των ποινών που αφορούν τροχαίες παραβάσεις τροποποιηθούν προς το αυστηρότερο τρεις και τέσσερις φορές περισσότερο(!), στην προσπάθειά τους για μείωση των τροχαίων δυστυχημάτων. Επί τούτου διαφωνώ κάθετα και ισχυρίζομαι για πολλοστή φορά ότι οι αυστηρές ποινές δεν είναι το μόνο κριτήριο για μείωση των δυστυχημάτων. Ερωτώ τους αρμόδιους: Αφού έχουν αυξήσει τις ποινές των τροχαίων παραβάσεων δύο και τρεις φόρες, γιατί τα δυστυχήματα δεν έχουν μειωθεί; Επιτέλους, επιβάλλεται κατ’ εμέ, να γίνει νοητό ότι η αύξηση των ποινών δύσκολα μπορεί να συνετίσει έναν παραβάτη των κανονισμών τροχαίας ή οποιονδήποτε άλλο εγκληματία έτσι ώστε να σταματήσει να παρανομεί. Αυτό που τους ενδιαφέρει δεν είναι η ποινή, αλλά οι πρακτικές δυνατότητες διαφυγής από την ίδια την ποινή. Η υιοθέτηση και ψήφιση εξουθενωτικών ποινών θα δείξει ότι το κράτος παραγνωρίζει την ηθικοποιητική του αποστολή και την ενδεχόμενη ευθύνη του για την οικονομική εξαθλίωση του παραβάτη και ταυτόχρονα τη χρησιμοποίησή του ως μέσου παραδειγματισμού των άλλων, στο όνομα μιας θολής ιδέας για κοινωνική άμυνα και για προστασία αυτών ακριβώς των πολιτών που, από την άλλη μεριά, πρέπει να παραδειγματιστούν. Πέραν τούτου, η τόση επιμονή για αύξηση των ποινών, κατ’ εμέ, καταμαρτυρεί ότι οι θιασώτες των αυστηρότατων ποινών αμφισβητούν και την επάρκεια των δικαστηρίων μας. Ερωτώ, εφόσον οι ποινές που επιβάλλουν τα δικαστήριά μας δεν είναι ικανοποιητικές, γιατί δεν εφεσιβάλλονται από τους αρμόδιους; Και, τέλος, οι αρμόδιοι πρέπει να γνωρίζουν ότι με μια εξουθενωτική ποινή στρέφεται ο πολίτης ενάντια στην Αστυνομία και η συνεργασία του με αυτή εκμηδενίζεται, μια συνεργασία που τόσο πολύ την έχει ανάγκη η Αστυνομία. Ας δουν οι αρμόδιοι το όλο πρόβλημα των δυστυχημάτων και από πρακτικής πλευράς. Διαπιστώνεται ότι, εκεί που εφαρμόζεται αυστηρά ο νόμος, εκεί παρατηρείται μείωση των τροχαίων. Πληθώρα τα παραδείγματα στη ζωή (Δεκέλεια, Πραστειό Αμμοχώστου άλλοτε) όπου οι πάντες συμμορφώνονται με τον Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας. Ένας των διακεκριμένων νομικών της Κύπρου, σε μια διάλεξή του σε αστυνομικούς στη Λάρνακα, είπε: «Κύριοι, περάστε το μήνυμά σας στους πολίτες ότι, αν παρανομήσουν θα τιμωρηθούν» και να είστε βέβαιοι ότι η παρανομία θα εκλείψει. Επ’ αυτού παραθέτω τον χρυσό κανόνα που λέει ότι: «Η καλύτερη πρόληψη επιτυγχάνεται διά της αποτελεσματικής εφαρμογής της υφιστάμενης νομοθεσίας». Και, μιας και μιλάμε για τα τροχαία, παραθέτω και τούτο: Το Α και το Ω της πρόληψης των τροχαίων δυστυχημάτων, είναι η παρουσία της Αστυνομίας στους δρόμους, με συνεχή και σχολαστικό έλεγχο των οδηγών και τότε είναι βέβαιο ότι οι καθημερινές εκατόμβες θυμάτων που προσφέρονται θυσία στην άσφαλτο θα περιοριστούν. Πιστή εφαρμογή του νόμου, ώστε ο Κύπριος οδηγός να αποκτήσει την απαιτούμενη κυκλοφοριακή συνείδηση.
Ως κράτος διαθέτουμε τους θεσμούς και τα μέσα, που, με την κατάλληλη αξιοποίησή τους, μπορεί να επιτύχουμε τον εξοστρακισμό των δυστυχημάτων. Όχι όμως με εξουθενωτικές ποινές που τιμωρούν όχι μόνο τον παραβάτη αλλά μπορεί να στερήσουν το ψωμί από ολόκληρη την οικογένεια. Ζούμε σε περίοδο ισχνών αγελάδων και το κάθε τι πρέπει να προσαρμόζεται ανάλογα με την επικρατούσα οικονομική ευρωστία.
Με τα πιο πάνω δεν δηλώνω υπέρ της χαλαρής εφαρμογής των νόμων και των «ποινών – χάδι», αλλά υπέρ της αυστηρής εφαρμογής της νομοθεσίας και των πρεπουσών ποινών και εκεί όπου υπάρχει διαφωνία, μπορεί να γίνει προσφυγή στο Ανώτατο.
Επίσης, το δικαστήριο κέκτηται εξουσίας να επιβάλει την όποια ποινή, ο τροχονόμος υποχρεούται να εφαρμόζει το νόμο επιβάλλοντας πρόστιμο σύμφωνο με τις πρόνοιες του κανονισμού και κανένας πλην του Γενικού Εισαγγελέα και των Δημοτικών Αρχών δεν δικαιούται να χειριστεί ένα πρόστιμο. Ένας δημοτικός σύμβουλος δικαιούται, νόμιμα ή παράνομα, να χαρίζει πρόστιμα. Ένας αστυνομικός διευθυντής ή και αρχηγός, ακόμα δεν κέκτηνται αυτής της εξουσίας. Ισονομία, σου λέει ο άλλος. Τι λένε οι αρμόδιοι, ο αδέκαστος γενικός εισαγγελέας;
Είναι γενική διαπίστωση πως πολιτική ηγεσία και Αστυνομία καταβάλλουν υπεράνθρωπες προσπάθειες για την προστασία της ανθρώπινης ζωής και προς επίτευξη του στόχου αυτού εισηγούνται την αύξηση των ποινών. Όμως, ο σκοπός δεν αγιάζει τα μέσα.
Σαν κατακλείδα, εισηγούμαι τη συμβολή του κάθε πολίτη στην πρόληψη των δυστυχημάτων, την άμεση πλήρωση των κενών θέσεων στην Αστυνομία και την αποκατάσταση των μισθών και των επιδομάτων των αστυνομικών. Πάνω οι μισθοί των αστυνομικών, κάτω η εγκληματικότητα, τα τροχαία και άλλα.
Τέλος, καλώ δημόσια όλα τα πολιτικά πρόσωπα όπως αυτόβουλα μειώσουν τις φρουρές τους και οι άνδρες της αστυνομίας που θα εξοικονομηθούν να ριχθούν στον αγώνα κατά των δυστυχημάτων, γιατί μόνο έτσι θα έχουν συνέπεια τα λόγια με τα έργα τους. Κανένας από αυτούς δεν κινδυνεύει.
