Θερμά, θέλω να συγχαρώ τον πρόεδρο του ΔΗΣΥ, Αβέρωφ Νεοφύτου, διά το ξεκαθάρισμα των θέσεών του και τα σταράτα του λόγια και θέσεις, στο άλυτο πρόβλημα της Κύπρου.
Από παλιά έχω διαπιστώσει, και παραδέχομαι το κόψιμο του μυαλού του, την εξυπνάδα του. Μου θύμισε τη δήλωση της Ιταλίδας δημοσιογράφου Οριάνα Φαλάτσι, ότι είναι ελάχιστοι οι πολιτικοί που έχουν μυαλό. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι ο μακαριστός Γλαύκος Κληρίδης, σε νεαρή ηλικία, του εμπιστεύθηκε το αξιόλογο υπουργείο Συγκοινωνιών.
Παίζοντας την πολιτική του καριέρα κορώνα-γράμματα, έρχεται σε αντιπαράθεση με τον κύριο Αναστασιάδη, Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Σίγουρα δεν του προσφέρει, αλλά δυστυχώς του αφαιρεί, η όλη του προσωπικότητα. Δυστυχώς, πολλοί ωραίοι άντρες κατάφεραν να κυβερνήσουν, ξεγελώντας τον κόσμο τους.
Παρακολουθώ καθημερινά τις εξελίξεις στο πρόβλημά μας, από νεαρή ηλικία, από τις πρώτες μέρες της δημιουργίας του. Από το 1955. Υπάρχουμε ακόμη και οι δύο. Πάμε πακέτο. Πέρασε το Κυπριακό από χίλιες δύο φάσεις. Περισσότερο από εγκληματικές, που δεν θέλω να σχολιάσω. Και έχουμε φτάσει στο 2018, περνώντας από Μον Πελεράν και Γκραν Μοντανά. Νομίζω πως ο καθένας μας θα πρέπει να προβληματίζεται και να ανησυχεί. Ελληνοκύπριοι ή Τουρκοκύπριοι. Ίσως, όμως, ο περισσότερος κόσμος, ασχολούμενος με τα καθημερινά, την εργασία του, την οικογένειά του, να μην μπορεί να συλλάβει και να αντιληφθεί το τσουνάμι που έρχεται.
Είδαμε πρόσφατα από τηλεοράσεως τον σύγχρονο Ρομπέν της πολιτικής, κύριο Χριστοδουλίδη, μαζί με τον κύριο Λακκοτρύπη, που έχει δώσει το… Είναι του διά την ΑΟΖ μας, την Αποκλειστική. Η μόνη τους έγνοια. Όπως έλεγε και ο Ρίκκος ο Μάππουρος με τον μακαριστό Μικελλίδη, λεφτά, πολλά λεφτά. Κούνια που σας κούναγε.
Βλέπουμε συχνά από τηλεοράσεως τον Πρόεδρό μας, όταν είναι σε συνάντηση με τους άλλους Ευρωπαίους ηγέτες, και παρακολουθώ τις κινήσεις του, τη συμπεριφορά και την άνεσή του, όλο χαμόγελα, να αστειεύεται με τη Μέρκελ, τον Μακρόν, τον Ντράγκι και όλους της μεγάλης οικογένειας. Και για ένα λεπτό, που είναι ανθρώπινο, να περάσει από το μυαλό του ότι αυτές οι εικόνες, μπορεί να δείχνουν κάποτε τον κύριο Ακιντζί, θα πάνε στον αέρα με ό,τι έχει μπροστά του.
Νιώθω προδομένος. Ξεγελάστηκα.
Περπάτησα τη λεωφόρο Δερύνειας – Αμμοχώστου, μέχρι το μαγαζί του Δράκου, όσοι το θυμούνται, πριν τα Πέντε Πιθάρια. Μου ξύπνησαν μνήμες παλιές. Μέτρησα και μετρώ τα λάθη μας.
Πάλεψαν ο μ. Κληρίδης, ο μ. Κρανιδιώτης, ο κύριος Βασιλείου, βοηθώντας πολύ περισσότερο ο κύριος Σημίτης εκβιάζοντας την Ευρώπη, για να κορδώνουν κάποιοι άλλοι και να χαίρονται τον καφέ τους στα σαλόνια της Ευρώπης.
Φτάσαμε στο σημείο να συζητά ο Πρόεδρός μας τη λύση της διχοτόμησης, τη λύση των δύο κρατών. Και επειδή με στόμφο και άσκεφτα αποκλείει τις οποιεσδήποτε εγγυήσεις και την παρουσία ξένων στρατευμάτων, θέλω δημόσια να ερωτήσω και τον λαλίστατο κύριο Προδρόμου, με τη διχοτόμηση, η Τουρκία θα αποχωρήσει από την Κύπρο με όλα της τα στρατεύματα και θα σκίσει τις εγγυήσεις; Το δέχομαι και πρώτος. Αλλά να μας αποζημιώσετε τις περιουσίες που αφήσαμε και μας πήραν.
