Ο Χριστόδουλος Γ. Παχουλίδης, γράφει για τον μεγάλο άγιο.
Ταπεινός, πράος, ελεήμων. Αυτές οι τρεις λέξεις μπορούν μόνες τους να χαρακτηρίσουν τον βίο και την πολιτεία του αγίου Σπυρίδωνος, επισκόπου Τριμυθούντος της Κύπρου, του Θαυματουργού, του οποίου τη σεπτή μνήμη εορτάζει η Αγία μας Εκκλησία σήμερα 12 Δεκεμβρίου.
Ο άγιος Σπυρίδωνας, γεννήθηκε κοντά στο σημερινό κατεχόμενο χωριό Άσσια, στα μέσα του 3 μ.Χ. αιώνα, από φτωχούς γονείς. Τα γράμματα που διδάχτηκε στην παιδική του ηλικία ήσαν λίγα. Όμως η έφεσή του για μόρφωση ήταν μεγάλη. Αν και βοηθούσε στις δουλειές τον φτωχό βοσκό πατέρα του, όμως ακούραστα μελετούσε την Αγία Γραφή και ζούσε μια κατά Χριστό ζωή. Είχε κατά νουν στη ζωή του το του Αποστόλου Παύλου: «Βλέπετε ουν πώς ακριβώς περιπατείτε, μη ώς άσοφοι, αλλ’ ώς σοφοί». Είχε τον ζήλο της γνώσης του θείου θελήματος. Με τη βοήθεια του Θεού, καταρτίστηκε σε μια φωτισμένη και φωτίζουσα προσωπικότητα, την οποία καλούμαστε και ‘μεις να μιμηθούμε. Κατά τον διωγμό του Ρωμαίου αυτοκράτορα Μαξιμίνου κατά των χριστιανών, συνελήφθη ως χριστιανός και υποχρεώθηκε να εργάζεται σε καταναγκαστικά έργα στη Μικρά Ασία.
Όταν κατάπαυσε ο διωγμός αυτός, ο Σπυρίδων επέστρεψε στο χωριό του στην Κύπρο. Απέκτησε δικό του κοπάδι, το οποίο ποίμαινε ο ίδιος και νυμφεύτηκε μια ευσεβή χριστιανή σύζυγο και απέκτησε και μια θυγατέρα την Ειρήνη, (την οποία, κατά το απολυτίκιό του, «νεκρά συ εν τάφω προσφωνείς». Ζούσε μια ενάρετη κατά Χριστό ζωή και ήταν υπόδειγμα πιστού χριστιανού και ενάρετου οικογενειάρχη. Όταν απέθανε η σύζυγός του και κενώθηκε ο επισκοπικός θρόνος της Τριμυθούντος, σύσσωμο το πλήρωμα της Επισκοπής αυτής, εύλογα, τον υπέδειξε για νέο επίσκοπο. Η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Κύπρου τον εξέλεξε επίσκοπο και σε λίγο χρόνο πήρε διαδοχικά και τους τρεις βαθμούς της ιεροσύνης και από ποιμένας αλόγων και προβάτων έγινε ποιμένας ανθρώπων. Τότε έλαμψε πλούσια η πνευματική αρετή του και το άψογο χριστιανικό ήθος του. Έγινε ο ταπεινός, αλλά διαπρύσιος κήρυκας του Ευαγγελίου προς τον λαό που του εμπιστεύτηκε ο Πρώτος και Μεγάλος Αρχιποιμένας Χριστός και ο πράος, στοργικός και ελεήμονας Πνευματικός Πατέρας με την απέραντη αγάπη και την πλούσια κοινωνική δράση. Η φήμη του και η θαυματουργική του δύναμη, (πολλά και μεγάλα είναι τα θαύματά του, σύμφωνα με το συναξάρι του αλλά και το απολυτίκιό του), η οποία εκδηλώθηκε ενώ αυτός ζούσε ήδη στη γη, τον έκαναν παντού γνωστό. Τόση ήταν η αγιότητά του, που οι υμνογράφοι της Εκκλησίας σημειώνουν με θαυμασμό, ότι όταν αυτός ιερουργούσε, είχε για συλλειτουργούς τους Αγγέλους.
Έλαβε μέρος στην Α’ Οικουμενική Σύνοδο, όπου καταπολέμησε τους αιρετικούς με ατράντακτα επιχειρήματα, τα οποία προκάλεσαν μεγάλη εντύπωση. Παρέδωσε το πνεύμα στον Κτίστη και Δημιουργό του, το 344 μ.Χ. περίπου. Το ιερό λείψανό του μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινούπολη και κατά την Άλωση της Βασιλίδος των πόλεων, διασώθηκε στην Κέρκυρα, όπου βρίσκεται μέχρι σήμερα και είναι ο Πολιούχος και Προστάτης άγιος της. (Με υπερφυές θαύμα διαφύλαξε άπαρτη την Κέρκυρα από τα χέρια των Αγαρηνών, γεγονός που η Αγία μας Εκκλησία εορτάζει στις 11 Αυγούστου). Με πίστη προς τον Πανάγαθο Θεό, ας τον παρακαλέσουμε και ‘μεις σήμερα στην Κύπρο, που το φημισμένο μοναστήρι του στην Τρεμετουσιά, αλλά και τόσα άλλα ιερά προσκυνήματα βρίσκονται στα χέρια των Τούρκων εισβολέων, βουβά και αλειτούργητα από το 1974, να μεσιτεύσει προς τον Πανάγαθο Θεό, να γίνει σύντομα το θαύμα της δικαίωσης της Κύπρου μας, της απελευθέρωσης των κατεχομένων εδαφών μας και της επιστροφής όλων ημών των εκτοπισμένων σ’ αυτά.
Η όλη ζωή του αγίου Σπυρίδωνος «μας διδάσκει ότι, ο άνθρωπος, ο καλλιεργημένος με την κατά Χριστό παιδεία και φωτισμένος από τον ίδιον τον Θεό, είναι σε πολλά χρήσιμος και ωφέλιμος, ενώ οι τιτλούχοι και οι προσοντούχοι, μακράν τής κατά Χριστό παιδεία, γίνονται άχρηστοι και πολλάκις επιβλαβείς και επιζήμιοι. Ο έχων φρόνημα και ήθος αληθινού χριστιανού αποβαίνει κατάλληλος και αποδοτικός για σπουδαία κοινωνική συμβολή και έργα μεγάλα, ηγετικά και σπουδαία. Τα προσόντα των μεγάλων ανθρώπων δεν είναι απλώς εξωτερικά και επιφανειακά, αλλά, «ος αν ποιήσῃ και διδάξῃ (τον θεοδίδακτο νόμο και τρόπο ζωής), ούτος μέγας κληθήσεται» (Ματθ. ε’ 19). Και τοιούτος υπήρξε ο άγιος Σπυρίδων» (Μητροπολίτου Ζιχνών και Νευροκοπίου Νικολάου – κηρύγματα προς οικοδομήν).
Με πίστη προς τον Πανάγαθο Θεό, ας Τον παρακαλέσουμε και εμείς σήμερα, να μας αξιώσει εδώ στη γη να ζήσουμε απλοί και ταπεινοί, σύμφωνα με το θέλημά Του και μετά θάνατο να μας αξιώσει να γίνουμε μέτοχοι της επουράνιας Βασιλείας Του.
