Ήταν παραμονή Πρωτοχρονιάς. Στο Παιδιατρικό Τμήμα του Νοσοκομείου Λεμεσού, ο γνωστός ηθοποιός Κώστας Βήχας, μοίραζε δώρα στα παιδιά που ήταν εκεί… Ένα μικρό παιδάκι 4 – 5 χρονών, αφού πήρε το δώρο του, λέει στον Κώστα.
– Κύριε, απόψε που θα έρθει στο σπίτι μου ο Άης Βασίλης εγώ θα λείπω, θα είμαι εδώ στο νοσοκομείο, γιατί είμαι άρρωστος, μπορείς σε παρακαλώ να του πεις να σου δώσει το δώρο που του παράγγειλα να μου το φέρεις;
– Και τι δώρο του παράγγειλες, του λέει ο Κώστας.
– Ένα μικρό πιάνο με μπαταρίες που παίζει μουσική και τραγούδια… είπε το παιδί.
– Μην ανησυχείς, θα του τηλεφωνήσω και θα τα κανονίσω είπε ο Κώστας.
Τα μάτια του παιδιού έλαμψαν από χαρά… και πραγματικά την άλλη μέρα, την Πρωτοχρονιά, πήγε πάλι στο νοσοκομείο, για να πάρει στο παιδί το δώρο που του υποσχέθηκε ότι θα του το φέρει από τον Άη Βασίλη… Δεν φαντάζεστε τη χαρά του παιδιού όταν άνοιξε το δώρο. Αγκάλιασε τον Κώστα, τον φίλησε και του είπε..
– Πρέπει να είσαι πολύ φίλος με τον Άη Βασίλη για να τον βρεις και να σου δώσει το δώρο μου…
– Ναι φίλε μου, του λέει ο Κώστας, γνωριζόμαστε χρόνια τώρα με τον Άη Βασίλη. Δεν μπόρεσε να συνεχίσει τα λόγια του, η συγκίνηση τον έπνιγε, ένας κόμπος ανέβηκε στο λαιμό του και μάτια του γέμισαν δάκρυα… Από τη μια η παιδική αθωότητα και από την άλλη η ανθρωπιά σ’ όλο της το μεγαλείο… Να ’σαι καλά φίλε μου, συνέχισε το έργο σου που το κάνεις χρόνια τώρα, υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που υποφέρουν και τους βοηθάς, ο Θεός σε βλέπει και σε ευλογεί, είμαστε πάντα δίπλα για ό,τι χρειαστείς και το ξέρεις…
Ας λένε οι άρχοντες πως η κρίση έχει περάσει… έχει περάσει μόνο για μερικούς… Ένα μεγάλο μπράβο σ’ όλους αυτούς που είναι κοντά στους ανθρώπους που χρειάζονται βοήθεια, ιδίως αυτές τις χρονιάρες μέρες και ευτυχώς είναι πολλοί που βοηθούν…
