Παρόλο ότι όλοι το έχουμε συνειδητοποιήσει, κοινωνία και ηγεσία, πως απώτερος στόχος της Τουρκίας δεν είναι άλλος από την κυρίευση του 37% των εδαφών της Κυπριακής Δημοκρατίας από το 1974 (άλλωστε το καταμετρούν και το παραδέχονται κατά καιρούς διάφορα υψηλόβαθμα πρόσωπα της κάθε τουρκικής Κυβέρνησης, αλλά και με διάφορες ενέργειες και τακτικισμοί της Τουρκίας εις βάρος της μικρής Κύπρου), η δική μας ηγεσία τρέχει πίσω από τις μανούβρες της Τουρκίας, καταναλώνοντας όλες τις ενέργειές τους τα τρία μεγάλα κόμματα ΑΚΕΛ, ΔΗΣΥ, ΔΗΚΟ, πως θα στηρίξουν τις αδυναμίες τους που είχαν διαπράξει στο βαθύ παρελθόν αποδεχόμενα την αμαρτωλή Δ.Δ.Ο.
Επειδή γνωρίζουν πως έχουν εγκλωβισθεί σε μια παγίδα όπως είναι η βάση λύσης του Κυπριακού να μην είναι άλλη από τη Δ.Δ.Ο., βρήκα τρόπους για να απαλλαγούν από τα αδικαιολόγητα και σοβαρά λάθη τους στηριζόμενοι στα ψηφίσματα δήθεν των Ην. Εθνών υποστηρίζοντας πως κάποια μέρα θα δικαιωθούμε και θα επιστρέψουμε στα σπίτια μας και τις περιουσίες μας γιατί, μας έλεγαν, το δίκαιο είναι με το μέρος μας.
Το λυπηρό και αναπάντεχο κακό που συμβαίνει με αυτά τα τρία κόμματα είναι ότι παρόλο που έχουν περάσει 44 χρόνια χωρίς να διαφαίνεται καμία ελπίδα στον ορίζοντα για λύση στη μορφή της Δ.Δ.Ο., συνεχίζουν να επιμένουν σε μίαν αποτυχημένη βάση λύσης.
Παρόλο ότι είχαμε την ευκαιρία για να αποδράσουμε απ’ αυτή την προβληματική βάση λύσης σε δύο περιπτώσεις, μια το 1983 με την ανακήρυξη του ψευδοκράτους και το 2004, όταν το 67% του πληθυσμού των Ε/Κυπρίων είχαν απορρίψει το σχέδιο ΑΝΑΝ, το οποίο βασιζόταν στη βάση της Δ.Δ.Ο., η δική μας πλευρά δεν τόλμησε να προτείνει μια πιο ήπιας μορφής ομοσπονδία, όπως μια Α.Ο.Κ.Δ.-Ανεξάρτητη Ομοσπονδία Κυπριακής Δημοκρατίας.
Λέγω Ανεξάρτητη Ομοσπονδία Κυπριακής Δημοκρατίας γιατί, πρώτον, αποφεύγουμε την εμπλοκή τρίτων, δεύτερον, αποφεύγουμε κάποια σύνδρομα διχαστικά και ρατσιστικά, όπως είναι η διζωνική και η δικοινοτικότητα, κάτι που δεν ταιριάζει στην περίπτωση του πληθυσμιακού χαρακτήρα της Κύπρου, που έχει μίαν πολυμορφία πολυπληθυσμιακή, με πέντε διαφορετικούς πολυπολιτισμιακούς χαρακτήρες, με διαφορετικά ήθη και έθιμα.
Σίγουρα αν είχαμε διορατικούς πολιτικούς, με έμπνευση διπλωματικής ευεξίας, θα μπορούσαν να απαλλάξουν τη δική μας πλευρά από την παγίδα της Δ.Δ.Ο. η οποία εμπεριέχει στο φινάλε πάρα πολλούς κινδύνους.
Επίσης, θα εφησύχαζαν εκείνοι που πιστεύουν πως αλλαγή βάσης λύσης θα μπορούσε να εκτροχιάσει τα ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών και του Συμβουλίου Ασφαλείας. Και συνάμα θα δώσουμε έδαφος στην Τουρκία για να την απαλλάξουμε από την αιγίδα των Ηνωμένων Εθνών και τα ψηφίσματά τους. Δυστυχώς όλες αυτές οι φοβίες και η ατολμία της δικής μας πλευράς την κυριεύουν, με αποτέλεσμα να αδυνατεί να κάνει κινήσεις αλλαγής της μορφής όσον αφορά στο ομοσπονδιακό πολίτευμά μας, στα 44 χρόνια με άλυτο το Κυπριακό.
Σήμερα, η ε/κ πλευρά έχει μπροστά της ακόμα μίαν ευκαιρία για να απαλλαγούμε από τη Δ.Δ.Ο. με τις προτάσεις του υπ. Εξ. της Τουρκίας κυρίου Τσαβούσογλου που αφήνει ανοικτό το ενδεχόμενο να κάνουμε προτάσεις για κάποια άλλη μορφή λύσης του Κυπριακού και είναι ακόμα μια ευκαιρία για να αποδράσουμε από την προβληματική βάση λύσης του. Εκεί που ο κύριος Τσαβούσογλου ίσως προσπαθεί να παγιδεύσει τη δική μας πλευρά, εμείς εάν το χειρισθούμε με νηφαλιότητα και διπλωματικότητα, αυτή η πρότασή του μπορεί να αποβεί μπούμερανγκ για την Τουρκία και όχι για τη δική μας πλευρά.
Και ότι το θέμα των εγγυήσεων έχει μπει στο τραπέζι για συζήτηση στο Μον Πελεράν, μηδέν στρατούς, μηδέν εγγυήσεις, σίγουρα είναι και αυτό ένα ενδεχόμενο που θα βοηθήσει τη δική μας πλευρά, εάν καταφέρουμε να πείσουμε τον διεθνή παράγοντα για μιαν Ανεξάρτητη Ομόσπονδη Κυπριακή Δημοκρατία η οποία θα αποτελείται όχι από δύο κοινότητες αλλά από ένα λαό πέντε κοινοτήτων.
