Την άποψή του για όσα συμβαίνουν στον χώρο του ποδοσφαίρου εκφράζει ο Προκόπης Γεωργίου, πρώην ανώτερος αστυνόμος.
 
Με αφορμή στα τόσα που επεσυνέβησαν γύρω από το ποδόσφαιρο, θα επιχειρήσω, έστω για μια ακόμη φορά, να γράψω ορισμένες αλήθειες. Δεν χωρεί καμιά αμφιβολία ότι πρόσφατα ρεζιλέψαμε διεθνώς την πατρίδα μας. Όλος ο φίλαθλος κόσμος, ολόκληρος ο κυπριακός λαός ασχολείτο επί σειρά ημερών με το πρόβλημα Ουζόχο. Τέτοιος ήταν ο αποπροσανατολισμός των Κυπρίων ώστε να αδιαφορούν για την έκβαση των διεξαγόμενων τότε συνομιλιών για καίρια θέματα, που απασχολούσαν τον τόπο μας. Στον ύπνο και στον ξύπνιο τους οι Κύπριοι νοιάζοντο αν θα δικαιωθεί η μια ή η άλλη ομάδα. Ευθύνες για ό,τι συνέβη μπορούν να αποδοθούν στην κοινωνία ως σύνολο και στην αθλητική πολιτική ηγεσία. Η παρουσία των πολιτών στα γήπεδα έχει κυρίως παθητικό χαρακτήρα, ως θεατές, και όχι ως συμμετεχόντων σε «δρώμενα».
Τώρα, σχετικά με την αθλητική-πολιτική ηγεσία, οι ευθύνες είναι περισσότερο συγκεκριμένες και αναφέρονται στην παράλειψη θέσπισης των αναγκαίων εκείνων μέτρων που θα επέτρεπαν έγκαιρα την άμετρη επαγγελματοποίηση ή την εμπορευματοποίηση του ποδοσφαίρου, με όλα τα δυσμενή επακόλουθα που έχει η εξέλιξη αυτή επί των ημερών μας.
Προσωπικά, θεωρώ ότι το φίλαθλο πνεύμα εξυπηρετείται καλύτερα όταν το ποδόσφαιρο παραμένει ερασιτεχνικό ή έστω συγκρατημένα επαγγελματικό, όπως στη Σουηδία, όπου άλλωστε το επίπεδο απόδοσης και η όλη ποιότητα του θεάματος βρίσκονται σε ομαλή στάθμη.
Επίσης, ευθύνες μπορούν να αναζητηθούν και ως προς τον ελλιπή τρόπο αντιμετώπισης του προβλήματος: συνήθως με νομοθετική αυστηρότητα και δικαστική χαλαρότητα, εν πάση περιπτώσει, με κατασταλτικά αστυνομικά και όχι με προληπτικά μέτρα. Τα μέτρα που επιβάλλεται να ληφθούν στηρίζονται, κατά τη γνώμη μου, σε δυο βασικούς άξονες, δηλαδή, αφ’ ενός, στις δομές και στον τρόπο με τον οποίο διεξάγονται οι ποδοσφαιρικοί αγώνες σήμερα και, αφ’ ετέρου, στα κίνητρα που εξωθούν τις ομάδες να συμπεριφέρονται ανέντιμα, αντιδεοντολογικά. Είναι διαπιστωμένο ότι η διεξαγωγή των ποδοσφαιρικών αγώνων σήμερα διέπεται από ακραίο επαγγελματισμό, υπέρμετρη εμπορευματοποίηση και ανταγωνισμό, πολεμικό πνεύμα για επίτευξη νίκης πάνω στον αντίπαλο με κάθε θυσία και κάθε μέσο. Η νίκη επιδιώκεται χωρίς να λαμβάνεται ιδιαίτερα υπόψη το κατά πόσο υποβιβάζεται έτσι η ποιότητα του θεάματος.
Τι να πει ένας για τη βία στα γήπεδα; Οι αρμόδιοι, αναρμόδιοι, ενώ ζητούσαν προηγουμένως την εισαγωγή της ταυτότητας (κάρτας) φιλάθλου, τώρα σκίζουν τα ιμάτιά τους. Καλούνται οι αρμόδιοι να λάβουν μέτρα τώρα, όχι αύριο, που δυνατόν να είναι αργά.