Είναι και μήνας του «ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ» γιατί αν αφεθούμε να ξεχάσουμε θα χαθούμε, γράφει ο Χρίστος Καρύδης.
Μπορεί ο Αύγουστος να είναι ο κατ’ εξοχήν μήνας των διακοπών, αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Είναι και αρκετά άλλα πράγματα που είναι απόλυτα ταυτισμένα με την ιστορία αυτού του τόπου. Ταυτισμένα με τους αγώνες και τις θυσίες του. Πρωτίστως και πάνω από όλα ο Αύγουστος είναι ο μήνας της Παναγίας. Ο Δεκαπενταύγουστος είναι το «Πάσχα του καλοκαιριού», όπως συνηθίζει να τον αποκαλεί ο λαός.
Ο Αύγουστος είναι συνώνυμος με την Τήνο, τον Μαχαιρά, τον Κύκκο, την Αγγελόκτιστη στο Κίτι. Είναι συνώνυμος με την Παναγία τη Σουμελά, που κυνηγημένη από το Χριστιανικό Ορθόδοξο μοναστήρι της στην Τραπεζούντα, σήμερα και αυτή πρόσφυγας φιλοξενείται στο χωριό Καστανιά, στο όρος Βέρμιο κοντά στη Βέροια. Η Παναγία την προσφυγιά τη βίωσε έντονα στο πετσί της από τη νεαρή της ηλικία, όταν κυνηγημένη έφυγε μαζί με τον Ιωσήφ στην Αίγυπτο για να γλυτώσει ο μικρός Χριστός τη σφαγή και το μένος του Ηρώδη.
Κάθε χρόνο στις 15 Αυγούστου στη γιορτή της Παναγίας, χιλιάδες πιστοί συρρέουν και στην Τήνο και στην Παναγιά Σουμελά που αποτελεί και την προστάτιδα του Ποντιακού Ελληνισμού. Δεν υπάρχει ελληνικό νησί ή χωριό που να μην τιμά τον Αύγουστο την Παναγία, τη Μητέρα της Ζωής και του Φωτός.
Ομοίως βέβαια και στην Κύπρο. Η Χρυσοσπηλιώτισσα στη Δευτερά, η Χρυσορογιάτισσα στην Πάφο, ο Κύκκος, ο Μαχαιράς έχουν αυτές τις μέρες την τιμητική τους. Γιορτάζουν την Παναγία και ο λαός ανταποκρίνεται. Προσεύχεται, μνημονεύει και προχωρεί.
Από εκεί και πέρα ο Αύγουστος είναι μήνας ιστορίας, μνήμης, αγώνα και τιμής. Είναι ο μήνας, (9 Αυγούστου 1956), όπου οι Άγγλοι απαγχόνισαν στις Κεντρικές Φυλακές τους ηρωομάρτυρες Αντρέα Ζάκο, Χαρίλαο Μιχαήλ και Ιάκωβο Πατάτσο. Οι θυσίες τους δεν πρέπει ούτε να ξεχαστούν ούτε να ξεθωριάσουν. Τον Αύγουστο του 1964 η τουρκική Αεροπορία βομβάρδισε την ακριτική Τηλλυρία. Σκοτώθηκαν 55 Έλληνες και Κύπριοι και υπήρξαν 125 τραυματίες. Ήταν μαύρος ο Αύγουστος, όπως ήταν και ο Αύγουστος του 1974 όταν η Αμμόχωστος έπεσε στα χέρια του Αττίλα. Και έκτοτε καθημερινά πονεί και βασανίζεται από την Τουρκία που με την ανοχή των ισχυρών της Γης αποθρασύνεται όλο και περισσότερο. Αύγουστο του 1996 είχαμε και τις δολοφονίες των ηρωομαρτύρων Τάσου Ισαάκ και Σολωμού Σολωμού. Δολοφονήθηκαν άνανδρα από τον Αττίλα εκεί στην ακριτική Δερύνεια. Αύγουστο μήνα είχαμε και την αεροπορική τραγωδία με την πτώση του αεροσκάφους της Ήλιος. Συνολικά 121 άνθρωποι, (115 επιβάτες και 6μελές πλήρωμα), έπεσαν νεκροί στο Γραμματικό, θύματα ανευθυνότητας, αμέλειας, ανεπάρκειας, κακοδιαχείρισης… Ήταν 14 Αυγούστου το 2005 όταν ένα μαύρο θανατηφόρο πέπλο σκέπασε ολόκληρη την Κύπρο.
Ο Αύγουστος λοιπόν (όπως βέβαια και ο Ιούλης) δεν είναι μόνο μήνας διακοπών, χαλάρωσης και ξεκούρασης. Είναι και μήνας μνήμης και ευθύνης. Είναι και μήνας του «ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ», γιατί αν αφεθούμε να ξεχάσουμε θα χαθούμε… Καλές διακοπές και καλές επιστροφές. Με τη μνήμη του καθενός μας να διατηρείται ακμαία και ισχυρή.
