Αφορμή για το σημερινό μου σημείωμα, είναι ένα άρθρο, τού συντάκτη της εφημερίδας, ο Φιλελεύθερος, κ. Βασιλείου.
Στην Κυριακάτικη έκδοση, στην στήλη με τον τίτλο: Βασανιστικά, ο κύριος Βασιλείου, προσεγγίζει με άκρως ειρωνικό και απαράδεκτο τρόπο- ο οποίος δεν συνάδει με ευαίσθητο και πολιτισμένο άτομο- τον ατυχή και βασανιστικό, όπως απεδείχθη- θάνατο του αγριόγατου Berton.
Στην δεύτερη παράγραφο, σε άκρως ειρωνικό ύφος, ο δημοσιογράφος αναφέρεται και στην μονόλεπτη σιγή, που ζήτησε ο πρόεδρος τού Κόμματος για τα ζώα. Συνεχίζοντας, ότι αυτό συνέβη παρόντος του Γενικού Εισαγγελέως κ. Γιώργου Σαββίδη..
Αντίθετα.. Εγώ πιστεύω ότι το γεγονός, ότι, ο ανώτερος Νομικός Λειτουργός τού Κράτους, επέδειξε τέτοια ευαισθησία για ένα ζώο, που είχε τόσο τραγικό τέλος, φανερώνει το ποιόν και την ευγένεια, όπως και την σωστή ανατροφή τής οποίας έτυχε ο κ. Σαββίδης. Ο κύριος Βασιλείου, συνεχίζει να γράφει με ειρωνικό τρόπο, αναφέροντας και το εξής : ” Γιατί δεν κάνουμε και ένα σύνθημα,Δεν ξεχνώ τον γάτο Berton;
Όπως είχαμε παλιά το σύνθημα, δεν ξεχνώ την κατοχή;”
Κύριε Βασιλείου, Έλεος!
Δεν έχω τίποτα προσωπικό μαζί σας, και διαβάζω τακτικά τη στήλη σας, όπως και την εφημερίδα στην οποία εργάζεστε.
Το να υποβιβάζουμε όμως, την αξία τής ζωής, ενός πλάσματος, που τυγχάνει να μην είναι άνθρωπος όπως εμείς, αλλά ζώο, και να γράφουμε ένα κείμενο τόσο ειρωνικό, προκαλεί τουλάχιστον θλίψη..
Και τα ζώα έχουν ψυχή αγαπητέ μου. Σκεφτείτε το λίγο. Όταν οι άνθρωποι, μάς προδίδουν, μάς μαχαιρώνουν πισώπλατα, μάς εγκαταλείπουν, ή μάς βασανίζουν, ο γάτος και ο σκύλος είναι αυτοί, που θα μάς υποδεχθούν χαρούμενοι, κουνώντας την ουρά τους, όταν κουρασμένοι, γυρίζουμε από τη δουλειά, ή όταν ερχόμαστε στο σπίτι μετά από ένα ολιγοήμερο ταξίδι στο εξωτερικό..! Δεν γνωρίζετε την ρήση που λέει, γνώρισα τους ανθρώπους και αγάπησα τα ζώα;
Δεν γνωρίζετε την άλλη ρήση, που λέει, όποιος ταΐζει ένα ζώο, είναι σαν να ταΐζει την ψυχή του;
Τι να πεί κανείς..!
Το μόνο σωστό που βρίσκω στο άρθρο σας, είναι εκεί που λέει, ότι οι αστυνομικοί δεν είναι και τόσο ένθερμοι, στην διερεύνηση τέτοιων υποθέσεων.
Αν το ζωάκι αυτό, εισήχθη στην Κύπρο παράνομα, και αν δεν είχε τα πιστοποιητικά που έπρεπε, αυτό είναι κάτι που πρέπει να διερευνηθεί. Για να μην ξανασυμβεί.
Πονάνε, υποφέρουν και κλαίνε και τα ζώα, αγαπητέ κ. Βασιλείου. Λίγη ευαισθησία, δεν θα έβλαπτε επιτέλους.
Και σαν κερασάκι στην τούρτα, πραγματικά, με εκνεύρισε και με στεναχώρησε τα μάλα, η τελευταία μικρή παράγραφος, στην οποία ο συντάκτης, με άκρα ειρωνεία, αναφέρει: “Αιωνία σου η μνήμη, αξιομακάριστε, Berton. Άφες αυτοίς, ου γαρ οίδασι τι ποιούσι. (κατά Λουκάν ΚΓ’ 34)”.
Αυτό το εδάφιο της Αγίας Γραφής ,το αφιερώνω σε σένα αγαπητέ μου φίλε.. Με την ελπίδα, την επόμενη φορά σε άρθρο σου, που θα αφορά τους τετράποδους φίλους μας, να δείξεις λίγη περισσότερη ευγένεια και ευαισθησία..!
