Από τις 13 Φεβρουαρίου, η ορμόνη του φόβου έχει πάψει να παράγεται στο σύστημά της, λέει σήμερα η Αναστασία Δημητριάδου, που δεν θα σταματήσει ποτέ να πιστεύει πως η ομορφιά της τέχνης θα είναι πάντα η απάντηση στην ασχήμια της βαρβαρότητας.
– Η διαδήλωση της 13ης Φεβρουαρίου έχει πλέον ταυτιστεί από το δικό σου πρόσωπο. Ποιο μήνυμα θέλεις να στείλεις για τα γεγονότα που είδαμε να διαδραματίζονται στη Λεωφόρο Μακαρίου; Μετά από όσα συνέβησαν, έχουμε δει το αληθινό πρόσωπο της αστυνομίας, το οποίο άριστα αντικατοπτρίζει και την κυβέρνηση που «εμείς ψηφίσαμε». Είναι καιρός να αφυπνιστούμε και να αρχίσουμε να ασκούμε το δικαίωμα ψήφου, που τόσο έχουμε αμελήσει. Πρέπει να παλέψουμε για τα δικαιώματά μας και όχι να επαναπαυόμαστε στον καναπέ. Οι καιροί της σούβλας και του φραπέ τελειώνουν.
– Ποια είναι η πρώτη εικόνα που έρχεται στο μυαλό σου όταν σκέφτεσαι εκείνη την πορεία; Η πρώτη εικόνα νομίζω είναι ένα μικρό κοριτσάκι, γύρω στα εφτά, που κουλουριάστηκε στην αγκαλιά του πατέρα της, την ώρα που η αστυνομία έριχνε pepper spray και χειροβομβίδες κρότου λάμψης στον κόσμο, που βρισκόταν δίπλα τους.
– Εσύ για ποια πράγματα κατέβηκες στους δρόμους; Γιατί έχω κουραστεί να ζω σε μια πατρίδα που ποτέ κανείς δεν ακούει τον κόσμο και προπάντων τη νεολαία. Γιατί μας «κούρεψαν» και δεν είπαμε τίποτα. Γιατί βλέπουμε μια πολιτική διχοτόμησης από έναν πρόεδρο που δεν ψηφίσαμε (και φταίμε). Γιατί διαβατήρια ξεχάστηκαν, με μια απλή παραίτηση του Δημήτρη Συλλούρη. Γιατί το δικαίωμα της διαμαρτυρίας μας για τη διαφθορά της κυβέρνησης καταπατείται από την ίδια την κυβέρνηση. Γιατί η πράξη του Αρχιεπισκόπου τις προηγούμενες μέρες, ήταν η τελευταία σταγόνα για εμένα προσωπικά. Γι’ αυτό και κατέβηκα στους δρόμους με φανελάκι του συγκροτήματος Zivanished.
– Σήμερα ποια είναι η κατάσταση της υγείας σου μετά και από την επέμβαση; Η κατάσταση είναι ακόμα κρίσιμη. Υπάρχει κάποιο σημαντικό ποσοστό, να μην αποκατασταθεί η όραση μου. Πιο κρίσιμη, όμως, είναι η κατάσταση στην Κύπρο μας και γι’ αυτό δεν σταματάμε εδώ.
– Από τη μέρα των επεισοδίων το πρόσωπό σου έχει κατακλύσει τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Πώς εισπράττεις από την πλευρά σου όλο αυτό το κύμα συμπαράστασης; Δεν περίμενα η υπόθεσή μου να πάρει τέτοιες διαστάσεις. Είμαι συγκινημένη και ταυτόχρονα προβληματισμένη. Έπρεπε να αρχίσουν επεισόδια βίας για να «ξυπνήσουμε;» Γύρω μας γίνονται τόσες αδικίες και αυτό μας μάρανε; Παρά τους προβληματισμούς μου, νιώθω πως είμαστε μια μεγάλη, κυπριακή οικογένεια. Ίδιο αίμα, από την ίδια μήτρα και είμαι περήφανη που έχω τέτοιους συνανθρώπους.
– Έχει γίνει γνωστή η τηλεφωνική επικοινωνία που είχες με την Έμιλυ Γιολίτη. Θα ήθελες να μας πεις το περιεχόμενο αυτής της συνομιλίας; Η κυρία Γιολίτη με πήρε τηλέφωνο για να μου εκφράσει τη λύπη της και τη διαφωνία της με τα όσα έγιναν, αλλά και το ενδιαφέρον της για την υγεία μου. Έχει υποσχεθεί, πως θα γίνει ενδελεχής έρευνα για τα συμβάντα της 13ης Φεβρουαρίου. Από τη μια, συμμερίζομαι τις ανησυχίες και τους προβληματισμούς της, όμως από την άλλη, πιστεύω πως ως υπουργός Δικαιοσύνης και Δημόσιας Τάξης, φέρει μεγάλη ευθύνη για το όσα έγιναν.
– Πώς θα κινηθείς από εδώ και πέρα; Θα περπατήσω τη νομική οδό, όσο και να μου λένε κάποιοι πως δεν θα καταφέρω τίποτα. Μετά από τα συμβάντα του Σαββάτου, η ορμόνη φόβου έπαψε να παράγεται στο σύστημά μου. Θα πολεμήσω μέχρι να τιμωρηθούν όλοι οι υπαίτιοι για την επίθεση που δέχθηκα (από υπουργούς ή πολιτικούς αξιωματούχους που έδωσαν διαταγές, μέχρι και τους αστυνομικούς που τις εκτέλεσαν).
– Πριν γίνει ευρέως γνωστό το όνομα της διαδηλώτριας Αναστασίας Δημητριάδου, ο καλλιτεχνικός χώρος είχε προλάβει να γνωρίσει τη μουσικό Nama Dama. Πώς γεννήθηκε αυτή η περσόνα; Το μουσικό μου πρότζεκτ γεννήθηκε το 2019, όταν άρχισα να παίζω τις μουσικές μου ιστοριούλες σε μικρές μουσικές σκηνές της Κύπρου. Σκοπός μου ήταν να παντρέψω τη μουσική με την ποίηση, τη λογοτεχνία και το θέατρο. H Nama Dama, κατέληξε να είναι το alter ego μου. Από εκείνην εμπνεύστηκα και πήρα δύναμη το περασμένο Σάββατο.
– Αυτές τις μέρες κυκλοφόρησε και η πρώτη σου δισκογραφική δουλειά. Πώς θα την περιέγραφες μουσικά και στιχουργικά; Η δουλειά μου είναι ένα πάντρεμα κλασικής, παραδοσιακής και σύγχρονης μουσικής. Το «Confessions to my Songbird», περιέχει πέντε τραγούδια, το καθένα τους και μια ιστορία. Τις ιστορίες διηγούνται πέντε διαφορετικοί αφηγητές. Είναι ένα θεματικό άλμπουμ, με έχει αρχή, μέση και τέλος από αφηγηματικής άποψης και έτσι τα τραγούδια ενώνονται μεταξύ τους.
– Για ποια πράγματα μιλάς μέσα από τα τραγούδια σου; Για τη σχέση του ανθρώπου με τη φύση, τον έρωτα, την έμπνευση, την υποκρισία που αποφασίζουμε να μας κυριαρχεί, τον φόβο και την ελευθερία μέσω της έκφρασης.
– Πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι να δισκογραφήσει τη δουλειά του ένας νέος καλλιτέχνης της Κύπρου; Όσο δύσκολο είναι να γράψει ένας συγγραφέας ένα καλό μυθιστόρημα. Απαιτεί πάρα πολύ χρόνο και κόπο. Όλα εξαρτούνται, όμως, από την έμπνευση και τον ζήλο που έχει ένας καλλιτέχνης στη διάθεσή του. Η έμπνευση είναι πράγμα πολύπλοκο να το κατανοήσουμε. Εγώ φάνηκα τυχερή και είχα πολλή έμπνευση κατά τη διάρκεια της καραντίνας. Μέσα σε τρεις μήνες, έγραψα και ηχογράφησα αυτόν τον δίσκο.
– Σήμερα με τι έχει να παλέψει ένας Κύπριος καλλιτέχνης; Έχει να παλέψει με το ότι δεν υπάρχουν αρκετές ευκαιρίες. Η συνείδηση του μέσου Κύπριου σε ό,τι αφορά τις τέχνες, είναι υποανάπτυκτη. Έτσι, οι Κύπριοι καλλιτέχνες, θα πρέπει να εφεύρουν άλλους τρόπους να βγάζουν λεφτά από την τέχνη τους. Το διαδίκτυο και η ξενιτιά, είναι μερικοί από αυτούς.
– Ως καλλιτέχνης πιστεύεις ότι μπορεί η τέχνη και η δημιουργία να είναι η απάντηση στη βία και την ασχήμια που υπάρχει γύρω μας; Φυσικά και μπορεί. Η τέχνη είναι ο πιο αποτελεσματικός τρόπος, για να έρθει η αλλαγή που τόσο θέλουμε. Το περασμένο Σάββατο, η τέχνη μας έφερε ως εδώ, γιατί απλούστατα χόρευα στο πεζοδρόμιο.
– Και τέλος: Αν ήξερες το προσωπικό τίμημα που θα είχε σε σένα η συμμετοχή σου σε αυτή την πορεία, θα το ξανάκανες; Θα το έκανα ξανά, ένα εκατομμύριο φορές. Μπορεί να ακούγομαι ρομαντική και ουτοπική σε κάποιους, όμως αγαπώ τον τόπο μου και τους ανθρώπους της Κύπρου, όσο τίποτε άλλο σε αυτό τον κόσμο.
Περιοδικό Downtown, 21.2.21
