Η κοινωνία μας ζει σε μια παρατεταμένη πολιτική αναταραχή που ξυπνά στην κοχλάζουσα μνήμη δυσάρεστες μέρες του πολιτικού μας παρελθόντος. Αναταραχή που μεγιστοποίησε τις προεκλογικές εντάσεις και κατέληξε στα αποτελέσματα της 30ής Μαΐου 2021. Οι πολιτικοί δεν ανέμεναν την έκβαση των βουλευτικών εκλογών. Ούτε η βασική αντιπολίτευση που υπέστη πανωλεθρία, ούτε η παράταξη που επεκράτησε στην αντιμαχία με θριαμβική εκλογή στην προεδρία της Βουλής της τριανταεξάχρονης που επικέντρωνε την εκτίμηση και του κόσμου και των πολιτικών.
Στις εκλογές επεσυνέβησαν πολλά που επηρέασαν την εξέλιξη Αννίτας Δημητρίου, χωρίς όμως και να οδηγήσουν σε αλλοίωση των συνθηκών που ευθύνονταν στην κατάληξη των γεγονότων. Ψυχολογικά, κοινωνιολογικά, δεν βελτίωσαν τη σκέψη και τη συμπεριφορά των πολιτευομένων, αλλά επιδείνωσαν τα ουσιώδη χαρακτηριστικά της πολιτικής, με τεκμήριο την απουσία ανάλυσης των αιτίων της έκβασης της ψηφοφορίας.
Τα αποτελέσματα δεν συνέτειναν στην κατάλυση της εκτράχυνσης του λόγου και των συναισθημάτων που κατέληξαν στη ετυμηγορία του λαού. Μέχρι σήμερα δεν παρατηρούνται αντικειμενικές κριτικές επί των εκλογικών γεγονότων. Αδιαπέραστη η νεφέλη στην αντίκριση των πραγμάτων που αποβαίνουν μοιραία στην αποκατάσταση της αναγκαιότητας ενώπιον της ευρωπαϊκής κοινής γνώμης που κατατάσσει πρωταθλήτρια της διαφθοράς την Κύπρο! Και είναι κατάδηλο ότι οι πολιτευόμενοι δεν θέλουν να εξηγήσουν τα δεδομένα και να δεχτούν τις υπαγορεύσεις της θέλησης του κόσμου. Βλέπουν τα αποτελέσματα διαστροφικά. Δεν παραδέχονται τους λόγους της αποτυχίας. Και το τρισχειρότερο δεν αντιλαμβάνονται την πολυσήμαντη αλλαγή της ψυχολογίας του λαού που έπαυσε να φορά παρωπίδες και να παρασύρεται από τις παραμυθολογίες των κομματαρχών και αναγνωρίζει πια την υποχρέωση της αντίδρασης στα προστάγματα των στενών πολιτικών συμφερόντων.
Ο κόσμος απέρριψε την κομματική επίφαση, δεν εγκρίνει την αντιμαχία και την εχθρότητα, δεν ανέχεται την ένταση, αποκλείει την συνειδησιακή τύφλωση, απαιτεί ελευθερία σκέψης και δράσης του πολίτη χωρίς φανατισμούς. Και γυρνά στον Αριστοτέλη, που υπογραμμίζει την προσοχή στην υπαγόρευση της δημόσιας συλλογιστικής «πάθος, ήθος, λόγος» στον καθορισμό των τρεχόντων και των επερχομένων. Ο Κυπριακός Ελληνισμός λυτρώθηκε από την επιβολή της τραχύτητας των κομματικών εμμονών, απέρριψε τις διχαστικές παρορμήσεις και τα «άτιμα συφέρα» κατά τον Καζαντζάκη και εδραιώθηκε στην σοφία εξέτασης των θεμάτων στην ευρύτητα του καλού της πατρίδας. Θέλει νηφάλια τη σκέψη, καθαρή την ενέργεια και συμφιλιωμένη την συναίνεση και τη δράση για τη διαμόρφωση των δυνατοτήτων του αύριον των γενεών. Η κοινωνία βλέπει την επιτεινόμενη επεκτατική διάθεση του κατακτητή και αντιδρά, υποδεικνύοντας αποκλεισμό της αδελφομαχίας και της εξυπηρέτησης των ξένων συμφερόντων. Η κοινή επιθυμία υπαγορεύει ήμερο πολιτικό λόγο και ανιδιοτελή αγώνα απαλλαγής από την τουρκοκρατία, απελευθέρωσης από αλλότριες εντολές. Και διαπιστώνει την παράταση της εξάρτησης από ξένες ή εσωτερικές επιβουλές. Και επισημαίνει τα δεδομένα της κακοδαιμονίας.
Είναι εμφανείς, για τον κόσμο, οι σκοπιμότητες που συγχύζουν τα δεδομένα και στην αντιμαχία για τις προεδρίες των Κοινοβουλευτικών Επιτροπών. Συζητούν για τον διαμερισμό των ενδιαφερόντων αναμεταξύ τους και διαμερίζονται τα θέματα αλλά αποκλείουν από τον «διαμελισμό» τον θεωρούμενο αντίπαλό τους που ο Λαός στέλνει στη Βουλή με ποσοστό που τον κατατάσσει τέταρτο στην προτίμηση με 24.255 ψήφους. Περιφρονούν τη Δημοκρατία. Υπεραμύνονται ανύπαρκτων συνταγματικών δικαιωμάτων. Και αντί να ασχοληθούν με την υβριστική καταγγελία των Ευρωπαίων εταίρων ότι η Κύπρος είναι πρώτη στη διαφθορά, εμμένουν στη φανταστική εκτροπή ενός αυταρχισμού που εκθέτει την πατρίδα, υποβιβάζοντας την πραγματικότητα. Ότι η παράβαση αυτή καταλύει τα δημοκρατικά δικαιώματα, καθιστώντας ανεπίτρεπτη αναίδεια την θρασύτητα της αυθαιρεσίας και αποθηρίωση της αυταρχικότητας σαν γεννήματος της διαφθοράς που αποκτείνει την ελευθερία και παραδίδει στην εκμετάλλευση της ζωής με την ανοχή δυστυχώς της βουλευτικής πλειοψηφίας που οφείλει να διαλύσει πάραυτα την εκτροπή αποκαθιστώντας την διαδικασία του πολιτισμού. Άλλως τε είναι κοινώς παραδεδεγμένο ότι η ανοχή συνιστά ενδυνάμωση της διαφθοράς. Του κακού που ο λαός αντιμετώπισε τιμωρητικά στις εκλογές. Γιατί τα αποτελέσματα των εκλογών συνιστούν δείγμα της απόφασης του κόσμου να πατάξει την διαφθορά και να ανοίξει νέες δυνατότητες στο Ελληνικό μέλλον της Κύπρου.
Μετά από δοκιμασίες δεκαετιών επιβολής των θελήσεων των εξουσιών την 30ή Μαϊου, επιβλήθηκε η απόφαση του κόσμου να ηρεμίσει την ατμόσφαιρα, απαλλάσσοντας την πατρίδα από τις συνθήκες εκμετάλλευσης της ζωής, ανάλογα με τα συμφέροντα όσων δυνάμεων συνασπίζονταν πολιτικά για να μετατρέπουν τον κομματισμό σε μαγνήτη κερδοσκοπίας και εξυπηρέτησης των παρασκηνιακών οφελών. Και ο Λαός πέτυχε στην απόφασή του. Στερέωσε την ανάγκη αποκατάστασης της Δημοκρατίας και των συνθηκών που η Δημοκρατία περιφρουρεί στην εξέλιξη του δημοσίου βίου στο νησί μας, εδραιώνοντας τις προϋποθέσεις του αγώνα απελευθέρωσης από την ξένη κατοχή και τις αξιώσεις του πολιτισμού που φθείρει τη διαβίωση με τη διαφθορά. Όσο πιο γρήγορα καταλάβουν οι πολιτικοί αυτή την αλήθεια τόσο γρηγορότερα θα ορθοποδήσει η κοινωνία μας. Και όσο βραδυπορούν οι ηνίοχοι του άρματος που παρασύρεται στις αβύσσους της διαφθοράς, τόσο ακριβότερα θα πληρώσουν τον κατήφορο των εξήντα χρόνων με την εκπνοή των εσφαλμένων πολιτικών στις προεδρικές του 2023, όταν, ενδεχομένως, υπό τις συνθήκες των πεισμάτων του Μαΐου 2021, το τίμημα προβλέπεται βαρύτερο από εκείνο της απελθούσης 30ής Μαΐου για τους φορείς των πεισμάτων και τους εραστές των εκτροπών επώδυνης μνήμης…
