Ο πρόεδρος της Κυπριακής Ένωσης Πλοιοκτητών Ανδρέας Χατζηγιάννης, ανοίγει τα χαρτιά του ρητορικά και παραφράζοντας λόγια και στίχους Ελλήνων συγγραφέων και ποιητών, συνδέει το δικό του ταξίδι μέσα από βιώματα, εμπειρίες και αναμνήσεις που συνοδεύουν τη ζωή και την επιχειρηματική ισχυρή παρουσία του, στο ναυτιλιακό επιχειρείν. Σε μία κατάθεση ψυχής, στην ελληνική διαδικτυακή πλατφόρμα Naftemporiki,  με έντονες τις αναφορές στην Κύπρο, ο κ. Χατζηγιάννης σκιαγραφεί την κατάσταση όπως αυτή διαμορφώνεται στο μεταβαλλόμενο παγκόσμιο σκηνικό, διαβλέπει κινδύνους στη ναυτιλία, επιχειρεί ένα απολογισμό της πανδημίας στο επιχειρηματικό γίγνεσθαι, καθώς επίσης χαρακτηρίζει τον πόλεμο στην Ουκρανία, κηλίδα, για τον σύγχρονο ανθρώπινο πολιτισμό. 

Ο κ. Χατζηγιάννης χαρακτηρίζει δικούς του φάρους ζωής, τη θαλασσοφίλητη Κύπρο, το χωριό του Ακάκι και την Ελλάδα, με το λιμάνι του Πειραιά, να κρύβει για τον ίδιο ένα μυστικό που δεν κρύβει κανένα άλλο λιμάνι στον κόσμο. «Με χίλιους τρόπους σε οδηγεί εκεί που θέλεις να πας. Εκεί που θα βρεις τον εαυτό σου. Με χίλιους τρόπους, το ίδιο το λιμάνι, σου παραδίδει ένα – ένα τα μυστικά του και μαθαίνεις το αλφαβητάρι της ναυτιλίας». Η επιμονή, περιγράφει ο κύριος Χατζηγιάννης είναι η λέξη – κλειδί, που του άνοιξε όλες τις πόρτες για να βρεθεί στους ανοιχτούς ορίζοντες και στους ωκεανούς.

Για τον ίδιο τον κύριο Χατζηγιάννη η θάλασσα έχει βαθύτερη έννοια. Πεποίθηση του, είναι ότι, το μέλλον του ανθρώπου, το μέλλον της ανθρωπότητας, είναι δεμένο με τη θάλασσα. Η συνεννόηση των λαών, η ενότητα που θέλει η Γη, πιο εύκολα θα επιτευχθεί μέσα από τις μεγάλες διαδρομές της θάλασσας. «Είναι, θα έλεγα, μια εθνική κιβωτός που η διαχρονικότητά της επιβεβαιώνει πως αποτελεί τον βιότοπό μας. Εκεί όπου η ιστορία συναντά το μέλλον. Εικονίζει το αέναο ταξίδι, χωρίς φραγμούς του ανθρώπου στο να γνωρίσει και να μάθει όλο και περισσότερα».

Το δικό του ταξίδι, άρχισε από τότε που γεννήθηκε περιγράφει, μέχρι που… θα πάψει να υπάρχει θάλασσα. “Το λέω καθ’ υπερβολή, αλλά από τα 20 μου χρόνια, που η θάλασσα έγινε ζωή μου, μέχρι όσο φθάνει ο νους μου, η αύρα της ανεμίζει τις σκέψεις μου. Κάποιοι θα πουν ότι, δεν γίνεται. Ότι, ακόμη και το ταξίδι του Οδυσσέα είχε ένα τέλος. Την Ιθάκη. Η Ιθάκη ως φυσικός προορισμός είναι πράγματι ένα τέρμα, η Ιθάκη όμως ως ιδεατός φάρος ζωής είναι μια διαρκής αναζήτηση που σε προκαλεί να γίνεσαι καλύτερος. Ένα ταξίδι περισσότερο στα εντός σου, που δεν τελειώνει όσο ζεις”. 

 

 

 

   Οι σχέσεις Ελλάδας και Κύπρου στον τομέα της ναυτιλίας

Είναι ισχυρή η αίσθηση του συν-ανήκειν που μας διακατέχει. Είμαστε ένα έθνος που προφέρουμε και γράφουμε τη λέξη «θάλασσα» με τον ίδιο τρόπο για χιλιάδες χρόνια. Είμαστε εντεταλμένοι της ιστορίας μας να είμαστε μαζί, στο ίδιο καράβι, σε καιρούς που πνέει σαρωτικός άνεμος προκλήσεων και αλλαγών. Είναι πολλά τα κοινά επιτεύγματα, αλλά εξίσου αναγκαίο είναι να δώσουμε απάντηση σε θέματα όπως ο τερματισμός των διακρίσεων στις συναλλακτικές σχέσεις Ελλάδας-Κύπρου. Άλλωστε, Αθήνα και Λευκωσία είναι δύο στρατηγικά φυλάκια στο ίδιο εθνικό στρατόπεδο. Η συνεργασία και ο συντονισμός τους δεν είναι αίτημα. Είναι χρέος.

    Ο πόλεμος στην Ουκρανία τροφοδοτεί τον πληθωρισμό 

Kηλίδα για τον σύγχρονο ανθρώπινο πολιτισμό, χαρακτηρίζει ο κύριος Χατζηγιάννης τον πόλεμο στην Ουκρανία. Στη ναυτιλία σημειώνει, οι επιπτώσεις είναι εμφανείς. “Στο γενικό κάδρο του πολέμου, που τροφοδοτεί τον πληθωρισμό, η ναυτιλία θα πληρώσει ανάλογο τίμημα, όπως και άλλοι κλάδοι της οικονομίας παγκοσμίως. Στο ειδικό μέτωπο της ναυτιλίας οι επιπτώσεις ποικίλουν κατά περίπτωση. Λόγου χάρη, ο τύπος πλοίων που μεταφέρουν ενεργειακά καύσιμα στην Ευρώπη θα ευνοηθεί από την κρίση. Αντιθέτως, η διακοπή μεταφοράς σιτηρών και άλλων υλικών αγαθών από τη Ρωσία και την Ουκρανία θα πλήξει την αγορά πλοίων του αντίστοιχου τύπου. Σε κάθε περίπτωση, και με την ελπίδα του τερματισμού του πολέμου, θεωρώ πως οι συνέπειες αυτής της κρίσης μπορεί να επουλωθούν σε σύντομο χρόνο.

 

 

 

    Κίνδυνοι για την ΕΕ

“Η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν είναι επαρκώς και ειδικώς ενημερωμένη για τη στρατηγική σημασία της ελληνικής ναυτιλίας, ως πυρήνα της ευρωπαϊκής ναυτιλίας, για την οικονομική και βιομηχανική αυθυπαρξία της, αλλά και για τη διατήρηση του ευρωπαϊκού ιδεώδους. Η ελληνική ναυτιλία μένει όρθια στην ανταγωνιστική αγορά χάρη στο «ελληνικό δαιμόνιο». Η υπονόμευσή της με οποιονδήποτε τρόπο εγκυμονεί μακροπρόθεσμα μεγάλους κινδύνους για την Ευρώπη”, υποδεικνύει ο εφοπλιστής. 

Για την παραγωγή και την οικονομία της εξηγεί ο κύριος Χατζηγιάννης, για τον έλεγχο των αγορών και τελικά για την αυτονομία της και για τη διατήρηση του ευρωπαϊκού ιδεώδους και της παγκόσμιας αίγλης της. 

“Η αντίστοιχη αντιμετώπιση από τις ΗΠΑ, έγινε με την ασφάλεια του ευρωπαϊκού στόλου. Την τελευταία περίοδο ορισμένες πρωτοβουλίες της Ευρωπαϊκής Επιτροπής έχουν αναζωπυρώσει τις ανησυχίες. Η Ε.Ε. πρέπει να ενημερωθεί και να πεισθεί να αλλάξει ρότα. Ελπίζω να μην ξεχάσει για μια ακόμα φορά ότι η Ευρώπη, στον εφησυχασμό που τη χαρακτηρίζει, βρέθηκε τελείως απροετοίμαστη στην αποκοπή της από τις πηγές ενέργειας, και εναπόθεσε κάθε ελπίδα της στο ευρωπαϊκό Tanker και LNG. Ας αναλογιστεί τη θέση της σήμερα αν εξέλιπε η ελληνική ναυτιλία ή τα tankers και τα LNGs είχαν ήδη περάσει στα χέρια μη ευρωπαϊκών χωρών.

Χαραγμένα στη μνήμη και την καρδιά του εφοπλιστή, τα τραγικά γεγονότα της δικής του πατρίδας, της Κύπρου, στο θλιβερό πραξικόπημα του Σαμψών και στις βάρβαρες εισβολές του «Αττίλα Ι» και του «Αττίλα ΙΙ». Ο ίδιος ο κ. Χατζηγιάννης υπηρέτησε  στην 32η Μοίρα Καταδρομών και όντας στην πρώτη γραμμή, βρέθηκε αντιμέτωπος με το θάνατο, όχι μόνο μία φορά.

‘’Ήταν η απόλυτη ιστορική τύφλωση. Η χούντα νόμιζε ότι θα επιχειρούσε το πραξικόπημα, προωθώντας το σχέδιό της και την ίδια ώρα οι Τούρκοι θα έμεναν απλοί θεατές. Γιατί έτσι τους «διαβεβαίωσε» ένα μεσαίο στέλεχος της CIA και μάλιστα ελληνικής καταγωγής. Απουσία στοιχειώδους λογικής και περίσσευμα απόλυτης ανικανότητας. Τη συνέχεια τη γνωρίζετε’’.

Διεκδικούσαμε προφανώς την ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα, προσθέτει. “Αλλά τόσο φιλόδοξος εθνικός στόχος στον έλεγχο των νηπιακής ηλικίας εγκεφάλων δεν θα μπορούσε να έχει καμιά τύχη. Ένας τραγέλαφος, όπως φάνηκε, και από το περιστατικό που μου διηγήθηκε γνωστός μου που το έζησε. Ο Σαμψών (σ.σ.: που ηγήθηκε του πραξικοπήματος με στόχο την ανατροπή και τη δολοφονία του Μακαρίου) άπλωσε το χέρι του με το τηλέφωνο έξω από το παράθυρο για να πεισθεί ο Ιωαννίδης στην άλλη άκρη της γραμμής, ακούγοντας τον κρότο, ότι οι Τούρκοι μας βομβαρδίζουν. Ούτε καν το πίστευε ακόμη και όταν οι Τούρκοι αρχίσαν να επιχειρούν. Ασύλληπτο κατάντημα”.

Γεννημένος στο Ακάκι, κοντά στη Μόρφου, τα μέρη που αποκαλεί σπίτι του. Το Ακάκι είναι ένα χωριό με πανάρχαια ιστορία που περνά μέσα από τη δυναστεία των Πτολεμαίων, στη Ρωμαϊκή, στη Βυζαντινή και Φράγκικη εποχή και φτάνει μέχρι σήμερα. Ανασκαφές που έγιναν πρόσφατα με πρωτοβουλία του Ανδρέα Χατζηγιάννη στο Ακάκι έφεραν στο φως ψηφιδωτά του 4ου μ.Χ. αιώνα που απεικονίζουν ρωμαϊκές ιπποδρομίες. 

Παγκόσμια σύμβολα οι εφοπλιστές Ωνάσης και Νιάρχος

Ο Ωνάσης και ο Νιάρχος, πέραν από εφοπλιστές, υπήρξαν και δημιουργοί μιας ολόκληρης, της δικής του ο καθένας, κοσμοθεωρίας, αναφέρει ο κύριος Χατζηγιάννης. ”Δεν ήταν επιχειρηματίες απλώς. Αλλά αναγνωρίσιμα σύμβολα παγκοσμίως και πέραν του επιχειρείν και του εφοπλισμού. Η ανάδειξή τους σε τέτοια θέση περιωπής οφείλεται αναμφίβολα πρωτίστως στην αξιοσύνη τους, αλλά και στη συνδρομή συγκυριακών παραγόντων που είναι ιστορικά ανεπανάληπτοι. Δεν διακρίνω σήμερα μεγέθη ευθέως συγκρίσιμα. Θέλω όμως να γνωρίζετε πως, τηρουμένων των αναλογιών, η ναυτιλία μας κοσμείται από εξέχουσες προσωπικότητες, που για πολλούς λόγους επιλέγουν να διατηρούν διακριτικό προφίλ”.

Ναυτιλία: Ισχυρό τεκμήριο «παγκοσμιοποίησης»

Η ναυτιλία είναι σαν τη θάλασσα, δεν έχει, δεν είχε ποτέ, σύνορα, εξηγεί ο κύριος Χατζηγιάννης, συμπληρώνοντας: ‘’ Είναι πυλώνας μιας πρώιμης παγκοσμιοποίησης πριν αυτή αποκτήσει τη σύγχρονη πολιτισμική, οικονομική, πολιτική και θεσμική υπόστασή της. Η φθηνή μεταφορά προϊόντων από κάθε γωνιά της γης σε προορισμούς συχνά πολύ μακρινούς, δεν είναι μόνο μια συναλλαγή, μια εμπορική συνεργασία, αλλά και η διαρκής ώσμωση διαφορετικών αντιλήψεων, ηθών, εμπειριών και γνώσεων. Έτσι κτίσθηκε μια κοινότητα πέρα από εθνικά σύνορα και θεμελιώθηκε η παγκοσμιοποίηση. Βασικό γνώρισμα αυτής της κοινότητας είναι η άμιλλα, όπου ο καθένας αξιοποιεί τα πλεονεκτήματά του’’. 

Η ραγδαία ανάπτυξη της ναυτιλίας επισημαίνει ο Πρόεδρος της Κυπριακής Ένωσης Πλοιοκτητών, συνέβαλε στο να βελτιώσουν όλοι την καθημερινότητά τους στην κοινωνική αλυσίδα, από τον παραγωγό μέχρι τον καταναλωτή, και ας ζουν χιλιάδες μίλια μακριά ο ένας από τον άλλον. ‘’Αρκεί να σας αναφέρω πως η αξία των προϊόντων που μεταφέρονται διά θαλάσσης ετησίως ξεπερνά τα 24 τρις δολάρια! Ποσό αρκετά μεγαλύτερο από το 1/3 του παγκόσμιου ΑΕΠ. Ισχυρότερο τεκμήριο παγκοσμιοποίησης από αυτό ίσως δεν υπάρχει’’.