Τα Χριστούγεννα σχεδόν όλοι επιλέγουμε να τα γιορτάζουμε, καθώς τις ημέρες αυτές κυριαρχεί στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα η αίσθηση της χαράς και της αισιοδοξίας. Η ανθρώπινη μοναδικότητα, ωστόσο, μας επιτάσσει να θυμόμαστε ότι κάθε κατάσταση, έτσι και η γιορτή των Χριστουγέννων, μπορεί να βιώνεται διαφορετικά από τον κάθε άνθρωπο με διαφορετική πορεία και ιστορία ζωής.
Ζητήσαμε, λοιπόν, από τους πολιτικούς αρχηγούς – Αννίτα Δημητρίου, Στέφανο Στεφάνου, Νικόλα Παπαδόπουλο, Χρίστο Χρίστου, Μάριο Καρογιάν, Μαρίνο Σιζόπουλο και Γιώργο Περδίκη – να μας μιλήσουν για τα Χριστούγεννα που ξεχωρίζουν, τα πιο ξεχωριστά Χριστούγεννα της ζωής τους.
Κάποιοι ανέτρεξαν στο παρελθόν, στα παιδικά τους χρόνια και στα χρόνια της στρατιωτικής θητείας, άλλοι μοιράστηκαν μαζί μας ξεχωριστές οικογενειακές στιγμές, μερικοί παρέθεσαν αναμνήσεις από την πρόσφατη περίοδο της πανδημίας Covid-19 κι άλλοι ευχήθηκαν επίλυση του εθνικού μας προβλήματος.
Ακολουθούν αυτούσιες οι απαντήσεις των πολιτικών αρχηγών:
Αννίτα Δημητρίου: Τα πιο ξεχωριστά Χριστούγεννα θα είναι αυτά που θα ξημερώσουν με την Κύπρο μας ελεύθερη κι επανενωμένη…
Τα πιο ξεχωριστά Χριστούγεννα είναι… Αυτά που μας υπενθυμίζουν τη σημασία της αγάπης, της συμφιλίωσης, της ενότητας. Μας κάνουν να σκεφτόμαστε τους λιγότερο τυχερούς. Μας μαθαίνουν να είμαστε γενναιόδωροι και ευγνώμονες για όσα έχουμε. Μας φέρνουν κοντά στη σιγουριά και τη θαλπωρή των δικών μας ανθρώπων. Μας δίνουν την ευκαιρία να δημιουργήσουμε ανεξίτηλες αναμνήσεις και δεσμούς, που θα μας συντροφεύουν για πάντα.
Ξεχωριστά Χριστούγεννα σημαίνει ν’ απλώνεις με ανιδιοτέλεια το χέρι σε κάποιον που το έχει ανάγκη… Να έχεις τη δύναμη να χαρίζεις ελπίδα και φως μέσα στη θλίψη και την καταχνιά. Να βρίσκεσαι ένα βήμα πιο κοντά στα όνειρα σου και να μπορείς να αγγίζεις τους ευγενείς σου στόχους. Να προσπαθείς ν’ απαλύνεις τον πόνο του διπλανού σου. Να μοιράζεις χαμόγελα σε αυτούς που δεν μπορούν να γελάσουν… Να βρίσκεις το κουράγιο να σηκώνεσαι σε κάθε δυσκολία και να πεισμώνεις διεκδικώντας ένα καλύτερο κόσμο.
Για μένα προσωπικά, κάθε Χριστούγεννα φέρνουν κάτι ξεχωριστό!
Μα τα πιο ξεχωριστά θα είναι αυτά, που θα ξημερώσουν με τον Πενταδάκτυλο να ανασαίνει χωρίς κατοχικά σύμβολα, τη Λευκωσία χωρίς συρματοπλέγματα και οδοφράγματα, τη θάλασσα της Αμμοχώστου ν’ αγκαλιάζει με ορμή τη χρυσή άμμο, φέρνοντας μήνυμα ειρήνης και ελευθερία, με την Καρπασία, την Κερύνεια, τη Μόρφου, την Κύπρο μας να ‘ναι ελεύθερη και επανενωμένη!
Στέφανος Στεφάνου: Οι οικογενειακές στιγμές, όταν οι δύο κόρες μου ήταν ακόμα πολύ μικρά παιδιά…
Τα πιο ξεχωριστά Χριστούγεννα τα έζησα με την οικογένειά μου, όταν οι δύο κόρες μου ήταν ακόμα πολύ μικρά παιδιά.
Οι χαρές, που ένιωθαν, όταν ετοιμάζαμε τα γράμματά τους στον Άγιο Βασίλη. Η αδημονία τους, περιμένοντας τα Χριστούγεννα. Οι συνεχείς ερωτήσεις τους, αν ο Άγιος Βασίλης έλαβε τα γράμματά τους, αν θα τους φέρει τα δώρα που του ζήτησαν κλπ. Κι αυτές ήταν οι εύκολες ερωτήσεις. Υπήρχαν και οι πιο δύσκολες: Πότε προλαβαίνει ο Άγιος Βασίλης να παίρνει σε όλους δώρα, πώς θα μπει στο σπίτι, αφού δεν έχουμε καμινάδα και πολλές άλλες, οι οποίες ανάγκαζαν εμένα και τη σύζυγό μου να αυτοσχεδιάζουμε για να βρούμε πειστικές απαντήσεις.
Το κορυφαίο, όμως, των Χριστουγέννων συνέβη μια χρονιά, όταν θα έπρεπε να περνούσαμε την περίοδο των γιορτών εκτός σπιτιού. Η μεγάλη κόρη «πάτησε πόδι» και δεν δεχόταν να φύγει. Φοβόταν ότι ο Άγιος Βασίλης δεν θα μας εντόπιζε εκεί που πηγαίναμε και δεν θα έφερνε τα δώρα. Τελικά πείστηκε, αφού της είπαμε ότι ο Άγιος Βασίλης δεν κάνει ποτέ λάθος. Όταν ξύπνησε και βρήκε τα δώρα κάτω από το δέντρο η χαρά της ήταν τόσο μεγάλη, που φώναζε με όλη της τη δύναμη ότι ο Άγιος Βασίλης πράγματι δεν κάνει ποτέ λάθος!
Νικόλας Παπαδόπουλος: Tα Χριστούγεννα του 2020 και της Covid-19
Τα Χριστούγεννα, που μου έχουν μείνει αξέχαστα, είναι τα Χριστούγεννα του 2020 – τα Χριστούγεννα της covid-19. Κατά τη διάρκεια εκείνων των, ομολογουμένως δύσκολων ημερών και συνθήκων, η οικογένειά μας βρήκε παρηγοριά μέσα στο παγκόσμιο χάος που προκάλεσε ο κορωνοϊός. Κλειδωμένοι στα σπίτια μας, η συνηθισμένη εορταστική φασαρία μεταμορφώθηκε σε μια οικεία γιορτή αγάπης και συντροφικότητας. Η απουσία κοινωνικών συγκεντρώσεων μετατόπισε την εστίαση στην ουσία των Χριστουγέννων – στην οικογένεια.
Καθώς στολίζαμε το δέντρο μας και ανταλλάσσαμε δώρα μέσα στα όρια του σπιτιού μας, η απλότητα των στιγμών έγινε βαθιά. Η πανδημία μας ανάγκασε να επιβραδύνουμε και να απολαύσουμε τους δεσμούς, που πραγματικά έχουν σημασία. Τα επιτραπέζια παιχνίδια, τα σπιτικά γεύματα και οι εγκάρδιες συζητήσεις αντικατέστησαν τις συνηθισμένες εξωτερικές γιορτές, δημιουργώντας μια ζεστασιά, που ξεπερνούσε τους φυσικούς περιορισμούς του περιβάλλοντός μας.
Όλα μια υπενθύμιση ότι ακόμη και στην απομόνωση, το πνεύμα των Χριστουγέννων μπορούσε να φωτίσει τις καρδιές μας. Η αβεβαιότητα έφερε μια απροσδόκητη ενότητα. Σε αυτές τις ήσυχες στιγμές, ανακαλύψαμε την αληθινή μαγεία των Χριστουγέννων – την ικανότητα να βρίσκουμε χαρά στην απλότητα και τη δύναμη που προέρχεται από το να περιτριγυριζόμαστε από αυτούς που αγαπάμε.
Τα Χριστούγεννα του 2020 χάραξαν στις μνήμες μας ένα μάθημα για την πραγματική δύναμη της αγάπης. Καλές γιορτές.
Χρίστος Χρίστου: Ξεχωριστά Χριστούγεννα θα είναι όταν η πατρίδα μας μπορέσει να ζήσει καλύτερες μέρες, από όλες τις απόψεις.
Από τις αναμνήσεις μου δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποια συγκεκριμένα Χριστούγεννα, ως τα πιο σημαντικά της ζωής μου, αφού η κάθε φορά έχει ξεχωριστή σημασία.
Σίγουρα, όμως, ξεχωριστά Χριστούγεννα θα είναι για μένα, όπως και για όλους τους πολίτες, όταν η πατρίδα μας μπορέσει να ζήσει καλύτερες μέρες, από όλες τις απόψεις.
Ξεχωριστά Χριστούγεννα θα είναι όταν η Κύπρος μπορέσει να αναπνεύσει αέρα ελευθερίας, μακριά από την μπότα του κατακτητή.
Όταν μπορέσουμε, επιτέλους, να ανακτήσουμε την χαμένη μας εθνική υπερηφάνεια και αξιοπρέπεια, που την έχουμε απωλέσει εξαιτίας των λανθασμένων πολιτικών, που ακολουθούνται εδώ και δεκαετίες, τόσο σε εθνικό, σε οικονομικό, αλλά και κοινωνικό επίπεδο.
Ξεχωριστά Χριστούγεννα θα είναι αυτά όπου δεν θα υπάρχει ανάγκη να πραγματοποιήσουμε διανομές, με χιλιάδες τόνους τροφίμων, για να βοηθήσουμε τους ευάλωτους συμπατριώτες μας, που έχουν πραγματική ανάγκη, όπως πράττουμε ανελλιπώς κάθε χρόνο.
Επί τη ευκαιρία θα ήθελα να ευχηθώ σε όλους καλά Χριστούγεννα, ευτυχισμένο το νέο έτος και κάθε προσωπική και οικογενειακή ευτυχία.
Μάριος Καρογιάν: Tα Χριστούγεννα της πανδημίας Covid 19
Υπάρχουν πολλές γιορτινές και ξεχωριστές μέρες στη ζωή μας. Με αναμνήσεις, αρώματα, χρώματα και εικόνες. Ποιος μπορεί να ξεχάσει τα Χριστούγεννα των παιδικών του χρόνων; Τότε που το σπίτι μύριζε κανέλα και ανέμενες με περισσή ανυπομονησία τον Άγιο Βασίλη.
Τα Χριστούγεννα, όμως, που δε θα ξεχάσω ποτέ, ήταν αυτά που η ανθρωπότητα περιήλθε σε μια πρωτοφανή πανδημία, την covid 19. Τα έζησα με την οικογένεια μου, κλεισμένος στο σπίτι. Ήταν τα απολαυστικότερα Χριστούγεννα της ζωής μου, μαζί με τα παιδιά και τη σύζυγό μου. Απόλαυσα κάθε στιγμή, καθώς υπήρχε ο χρόνος να ζήσω και να μοιραστώ μαζί τους περισσότερες από μια στιγμές.
Εκείνα τα Χριστούγεννα με σημάδεψαν, καθώς έζησα έντονες στιγμές, γεμάτες αγάπη, συντροφικότητα και αντιλαμβανόμενος την ευλογία να έχεις την υγεία σου, το πολυτιμότερο αγαθό.
Καθόμασταν γύρω από το γιορτινό τραπέζι, ανταλλάσσοντας ευχές και βιώνοντας μια διαφορετική κατάσταση, καθώς κυριαρχούσε στη περιρρέουσα ατμόσφαιρα το πραγματικό νόημα της «γέννησης». Οι ευχές αποκτούσαν ιδιαίτερο νόημα.
Με τον αποκλεισμό γίναμε κοινωνοί της αλήθειας, της δικής μας και ήταν μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία να κάνουμε μια ενδοσκόπηση, πιο ουσιαστική από άλλες χρονιές.
Αυτά ξεχωρίζω. Ίσως επειδή ήταν μια από τις άμυνές μου απέναντι στις δυσκολίες που ζήσαμε τη συγκεκριμένη περίοδο και στον απρόβλεπτο πόνο, που «συνάντησε» η ανθρωπότητα, ότι τίποτα δεν είναι πλέον δεδομένο. Και ότι ο χρόνος που περνάς με τα αγαπημένα σου πρόσωπα είναι αυτός που σε κάνει πραγματικά ευτυχισμένο!
Μαρίνος Σιζόπουλος: Tα Χριστούγεννα του 1963 και η έναρξη της Τουρκανταρσίας
Οι γιορτές των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς αποτελούν συνήθως τις πλέον ευχάριστες αναμνήσεις από την παιδική ηλικία. Πολύ δε περισσότερο στις περασμένες γενιές, όπου αυτές οι γιορτές ήταν συνυφασμένες με την προσδοκία του ερχομού του Αϊ Βασίλη και της αναμονής των χριστουγεννιάτικων δώρων.
Για εμένα, όμως, τα Χριστούγεννα, που μένουν χαραγμένα στη μνήμη μου, είναι αυτά του 1963, που ταυτίστηκαν με την έναρξη της Τουρκανταρσίας.
Η οικογένειά μου δύο χρόνια νωρίτερα είχε μετακινηθεί από τη Λεμεσό στο χωριό Διόριος, στην επαρχία Κερύνειας. Εκεί είχα την ευκαιρία να έρθω για πρώτη φορά σε επαφή και να γνωρίσω Τουρκοκύπριους. Η οικογένειά μου είχε πολύ καλές σχέσεις και γνωριμίες με αρκετές οικογένειες Τουρκοκυπρίων, με τις οποίες ανταλλάσαμε επισκέψεις.
Νωρίς το πρωί του Σαββάτου 21 Δεκεμβρίου 1963, μαθητής τότε της πρώτης τάξης του δημοτικού, είχα μεταβεί με τους γονείς-μου στη Λευκωσία για τα Χριστουγεννιάτικα ψώνια και δώρα. Εκείνο το πρωινό έζησα την έναρξη της Τουρκανταρσίας. Βίωσα την ανταλλαγή των πυροβολισμών και τον πανικό του κόσμου στην οδού Ερμού και Λήδρας.
Με την επιστροφή στο χωριό, καθώς και τις μέρες που ακολούθησαν, παρακολούθησα τις προετοιμασίες για τη συγκρότηση από τους κατοίκους του χωριού ένοπλων εθελοντικών ομάδων.
Οι ομάδες αυτές επάνδρωναν πρόχειρα φυλάκια, που κατασκευάστηκαν σε σπίτια κατά μήκος της γραμμής επαφής της ελληνοκυπριακής και της τουρκοκυπριακής συνοικίας, έλεγχαν τις κινήσεις των Τουρκοκυπρίων, έβγαζαν σκοπιές και περιπολούσαν στις γειτονιές του χωριού, κυρίως σε αυτές που γειτνίαζαν με την τουρκοκυπριακή συνοικία.
Ως αποτέλεσμα αυτών των γεγονότων, τερματίστηκαν και οι ανταλλαγές των επισκέψεων με τις φιλικές τουρκοκυπριακές οικογένειες. Τις πρώτες μέρες του νέου χρόνου, του 1964, παρακολούθησα τη βίαιη επιβίβαση των τουρκοκυπριακών οικογενειών από ένοπλους, προφανώς μέλη της ΤΜΤ, σε λεωφορεία και φορτηγά, για να μεταφερθούν σε κάποιο άλλο αμιγώς τουρκοκυπριακό χωριό της περιοχής. Αυτή η εμπειρία πιστεύω ότι διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο και σε μεγάλο βαθμό συνέβαλε στην μετέπειτα πολιτικοποίησή μου.
Γιώργος Περδίκης: Tα Χριστούγεννα του 1979, στρατιώτης στο Ηράκλειο
Τα Χριστούγεννα του 1979 ήταν αυτά που θυμάμαι πιο έντονα. Μόλις 17.5χρονών, το βράδυ εκείνο το πέρασα σε ένα πρόχειρο υποστατικό ψηλά στους λόφους, πάνω από την πόλη του Ηρακλείου, φρουρά στην στρατιωτική αποθήκη καυσίμων.
Έκανε “διαβολεμένο” κρύο, η ξύλινη πόρτα δεν έκλεινε καλά, δεν είχα κανένα γνωστό ανάμεσα στην ομάδα των δοκίμων εφέδρων-όλοι τους νέοι από διάφορες περιοχές της Ελλάδας- και ένιωθα φοβερά μόνος και αβοήθητος. Δεν είχαμε τίποτα να γιορτάσουμε. Ο καθένας βολεύτηκε από νωρίς σε ένα βρώμικο στρατιωτικό κρεββάτι και προσπάθησε να κοιμηθεί λίγο, όσο τον άφηνε το κρύο και το ροχαλητό του λοχία, μέχρι την ώρα που θα τον ξυπνούσε ο προηγούμενος σκοπός, για να βγάλει το νούμερο του, στην πύλη ή στα βαρέλια. Η σκοπιά στα βαρέλια είχε μια απίστευτη θέα της φωτισμένης πόλης που γιόρταζε, γλεντούσε και χαιρόταν, όπως ταιριάζει το βράδυ των Χριστουγέννων.
Εκείνο το βράδυ ένιωσα -όχι απλά κατάλαβα- ένιωσα, τι σημαίνει να είσαι με την οικογένεια σου την νύχτα των Χριστουγέννων.
Για μένα Χριστούγεννα, λοιπόν, σημαίνει οικογένεια, όσο απλό και συνηθισμένο ακούγεται αυτό. Μπορεί μάλιστα να έγινε με τα χρόνια λίγο βαρετό, λιγότερο εντυπωσιακό και λαμπερό. Αλλά εμένα μου αρέσουν –τα αγαπώ- τα οικογενειακά Χριστούγεννα.
